Είχα την, πεπλανημένη φευ, εντύπωση ότι η ΔΕΘ αποτελεί εμπορική έκθεση, δηλαδή χώρο συγκέντρωσης διαφόρων επιχειρήσεων από την Ελλάδα και άλλες χώρες για την προβολή των προϊόντων τους. Θεωρούσα αυτονόητο, ....
προφανές, αυταπόδεικτο, δεδομένο, αδιαμφισβήτητο, αναντίρρητο, αναντίλεκτο ότι με την παρουσίαση εκεί των προϊόντων ελληνικών επιχειρήσεων, γίνονται αυτά γνωστά, ώστε να αυξηθεί η παραγωγή τους, εξαγωγή τους κ.λπ. προς όφελος της εθνικής οικονομίας.
[ΣΗΜ: με παρέσυρε, ως φαίνεται, ο ιδρυτικός νόμος 5184/1926, αλλά και ο ισχύων 735/1977: «1. Σκοπός της ΔΕΘ Α.Ε., λειτουργούσης χάριν του δημοσίου συμφέροντος κατά τους κανόνας της ιδιωτικής οικονομίας είναι: α) Η οργάνωσις και τέλεσις τόσον γενικών, όσον και ειδικών εκθέσεων επί διεθνούς επιπέδου. β) Η προβολή της ελληνικής εν γένει παραγωγής. γ) Η γνωριμία παραγωγών και καταναλωτών εις το εσωτερικόν και μετά του εξωτερικού. δ) Η υποβοήθησις των Ελλήνων παραγωγών, βιοτεχνών και βιομηχάνων εις την προσπάθειαν αυτών την αποβλέπουσαν τόσον εις βελτίωσιν των όρων παραγωγής, προβολής ή διακινήσεως των προϊόντων των, όσον και εις την αύξησιν των πωλήσεων εν γένει και των εξαγωγών. ε) Η ανάπτυξις και σύσφιξις των οικονομικών σχέσεων και φιλικών δεσμών μεταξύ των λαών. στ) Η προβολή της τέχνης του κινηματογράφου και της βιομηχανίας αυτού. ζ) Η ενίσχυσις και προβολή εκπολιτιστικών προσπαθειών της Χώρας. η) Η προβολή του ελληνικού τουρισμού. θ) Η προβολή των εκάστοτε επιτεύξεων της κρατικής δραστηριότητος. ι) Πάσα ετέρα εκδήλωσις, ενέργεια ή προσπάθεια συναφής προς τους σκοπούς τούτους ή αναγκαία διά την επίτευξιν αυτών»].
Τελικά διαπίστωσα ότι εδώ και πάάάάάάρα πολλά χρόνια όλοι περιμένουμε να μιλήσει εκεί ο πρωθυπουργός εξαγγέλλοντας το πρόγραμμα ή απαριθμώντας τα επιτεύγματα της κυβέρνησής του και να ακολουθήσει ο Αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να κατακεραυνώσει τον πρωθυπουργό. Ας θυμηθούμε το εμβληματικό [που λένε οι μορφωμένοι] «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» του Αλαίκσοις και ό,τι επακολούθησε.
Από την Παρασκευή μάς είχαν ζαλίσει τα ΜΜΕ με το τί θα έλεγε ο Κούλης, την Κυριακή με το τί είπε ο Κούλης κ.λπ. Θα θα θα θα και στο τέλος «Του χρόνου ελάτε να μου πείτε τί δεν έκανα» μας είπε ο Κούλης. Το αυτονόητο δηλαδή. [ΣΗΜ: ερωτώμενος στη συνέντευξη Τύπου ο πρωθυπουργός, αν θα συστήσει Εξεταστική Επιτροπή για τον Γιάνη και τα διαδραματισθέντα το πρώτο εξάμηνο του 2015, όπως είχε δηλώσει προεκλογικώς, απήντησε ότι αυτό είναι θέμα της Βουλής και της Δικαιοσύνης. Δηλαδή η κυβέρνησή του είναι … άσχετη με τη Βουλή, στην οποίαν αυτός διαθέτει την πλειοψηφία (και γαμώ τη διάκριση των εξουσιών), ενώ η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη (και ξανά γαμώ τη διάκριση των εξουσιών) και έχει δεμένα τα χέρια της ελέω άρθρου 86 του Συντάγματος. Και μετά πέταξε τη μπάλλα στον Αλαίκσοις λέγοντας, ότι, αν εκείνος θέλει να συσταθεί η Επιτροπή, αφού τίποτε δεν τον φοβίζει, δεν έχει παρά να τη ζητήσει ο ίδιος ο Αλαίκσοις. Μεγαλεία δικέ μου!].
Στα πλαίσια της ΔΕΘ εμφανίσθηκε στους δρόμους και ο Πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, ο οποίος απεκάλυψε ότι το 2014 σχολικοί φύλακες, 500 και πλέον τον αριθμό [στον αριθμό που λένε οι μορφωμένοι], μεταφέρθηκαν στα νοσοκομείο ως τραυματιοφορείς στα πλαίσια της διαθεσιμότητας, κινητικότητας κ.λπ. Αυτοί οι 500 τόσοι επανήλθαν στα σχολεία δύο μήνες πριν από τις εκλογές της 07.07.2019, με αποτέλεσμα να παρατηρείται έλλειψη προσωπικού στα νοσοκομεία.
Αυτή η «έλλειψη προσωπικού» ρε παιδάκι μου διαχρονική απ-αξία. Σ’ όποια δημόσια υπηρεσία και αν πας, διαπιστώνεις έλλειψη προσωπικού, εξ ου και δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί ο πολίτης. Και ερωτώ για νιοστή φορά: γιατί ρε φιλάρες δεν εφαρμόζετε το πόνημα του φίλου μου του Διονύση Ρηγόπουλου για το ψηφιακό Δημόσιο; Να πατάτε ένα κουμπί και να βλέπετε πού υπάρχει έλλειψη, αλλά και πού είναι τοποθετημένοι υπεράριθμοι, ώστε να πράττετε τα δέοντα; Σιγά μην το δεχθείτε εσείς που συγκροτείτε την ψηφιακή, επιτελική και δεν συμμαζεύεται κυβέρνηση.
https://www.ribandsea.com/articles/4123-programma-eniaias-psifiakis-katagrafis-tis-domis-kai-stelexosis-tou-dimosiou-apo-ton-dionysi-rigopoulo.html
Άλλο παράδειγμα: αν μία εταιρεία οφείλει ΕΝΦΙΑ, αλλά έχει λαμβάνειν επιστροφή φόρου, γίνεται αυτομάτως συμψηφισμός. Αν το ίδιο συμβαίνει με ένα φυσικό πρόσωπο, πρέπει αυτό να υποβάλλει αίτηση συμψηφισμού. Και τούτο, διότι θα πρέπει να ελεγχθεί, αν πράγματι διαθέτει τόσες αποδείξεις για αγορά αγαθών όσες δήλωσε, ώστε να μην φορολογηθεί επί πλέον για τα δηλωθέντα εισοδήματα. Θα υποβάλει, λοιπόν, αίτηση, θα τον καλέσουν, θα καταθέσει τις αποδείξεις, θα τις ελέγξει ένας υπάλληλος, αν είναι διαθέσιμος, και θα εκδοθεί μία πράξη θετική ή αρνητική. Πού να βρεθούν τόσοι υπάλληλοι όμως;
Αλλά τί να πεις για μια χώρα, όπου τα τελευταία 40 χρόνια έχουν γίνει μόνον 3 τομές στο Δημόσιο;
Η πρώτη: ο Τσοβόλας καθιέρωσε την αντικειμενική αξία των ακινήτων, ώστε στις μεταβιβάσεις να γνωρίζει εκ των προτέρων ο αποκτών τί φόρο θα πληρώσει, ανεξαρτήτως του τιμήματος που καταβάλλει. Αντικειμενική € 100, τίμημα αναγραφόμενο στο συμβόλαιο € 150. Φόρος μεταβίβασης επί των € 100. Έτσι, έληξε η συναλλαγή με τον Έφορο [ή έληξε τη συναλλαγή που λένε οι μορφωμένοι], ο οποίος είχε στο συρτάρι του πέντε συμβόλαια παραπλήσιων ακινήτων με τίμημα 90 και ένα με τίμημα 200, οπότε σου έτριβε στη μούρη εκείνο των 200 και εσύ αναγκαζόσουν να του δώσεις το κάτι τίς, ώστε να ορίσει ως αξία τα € 160. Ήλθε, βέβαια, ο πανέξυπνος Παλαιοκρασσάς το 1992 και όρισε, ότι ο αν το αναγραφόμενο στο συμβόλαιο τίμημα είναι μεγαλύτερο της αντικειμενικής αξίας, τότε ο αποκτών πληρώνει φόρο επί του πραγματικού τιμήματος. Έκτοτε, όλοι αναγράφουν στο συμβόλαιο την αντικειμενική αξία και το υπερβάλλον τίμημα καταβάλλεται μαύρο και άραχνο. Η παραοικονομία που λέγαμε. Άσε που με τη μεγαλοφυά ιδέα τού Παλαιοκρασσά έπαψε το ΥπΟικ να διαθέτει στοιχεία των αγοραίων αξιών των ακινήτων, ώστε να αναπροσαρμόζει τις αντικειμενικές.
Η δεύτερη: ΚΕΠ. Ο υπουργός Μπένος, καλή του ώρα, καθιέρωσε τα ΚΕΠ που πραγματικά έκαναν τη ζωή των πολιτών ευκολότερη. Είσαι στην Αλεξανδρούπολη και θέλεις πιστοποιητικό οικογενειακής καταστάσεως από τα Χανιά; Πας στο ΚΕΠ και σε μερικές ημέρες το έχεις. Ευτυχώς αυτή την τομή ουδείς Παλαιοκρασσάς αλλοίωσε.
Η τρίτη: ΑΣΕΠ. Δημιούργημα του Πεπονή. Διορισμοί με αδιάβλητο τρόπο. Κάτι έγινε με αυτό, αλλά δεν ήταν δυνατόν να αφεθούν στο ΑΣΕΠ όλοι οι διορισμοί. Έτσι, με διάφορες διατάξεις εξαιρούνταν ορισμένοι διορισμοί από τη διαδικασία του ΑΣΕΠ. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα οι διορισμοί γίνονται με συνέντευξη, όπου και το μεγάλο πανηγύρι.
Εντάξει ρε Κούλη, του χρόνου θα σε ρωτήσουμε τί θα έχεις κάνει. Τότε που θα ξαναστηθούν στη ΔΕΘ περίπτερα δημόσιων οργανισμών, της Πυροσβεστικής, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, του Ιατρικού Συλλόγου κ.λπ. Ρε συ, και η υπό χρεωκοπία ΔΕΗ έχει περίπτερο στη ΔΕΘ. Αν μάθω ότι έχει και ο Δικηγορικός Σύλλογος και ο Συμβολαιογραφικός, θα πεθάνω.
Θυμήθηκα αυτό που είχε πει ο μακαρίτης εξάδελφος Ιωάννης: αν θέλεις να ξεφτιλίσεις κάτι, φέρ’ το στην Ελλάδα. Μέχρι και τις εμπορικές εκθέσεις ξεφτιλίσαμε.
Σώτος
Υ.Γ. Δείγμα γραφειοκρατικής τρέλλας, έστω και παλιό.
Προσελθών εις το εκλογικό τμήμα ενημερώνεται ο ψηφοφόρος ότι δεν είναι εγγεγραμμένος εις τους εκλογικούς καταλόγους, εξ ου και δεν μπορεί να ψηφίσει. Σπεύδει στον Δήμο, για να λάβει σχετική βεβαίωση και να επανέλθει στο εκλογικό τμήμα, όπου τον ενημερώνουν, ότι αυτό είναι αδύνατον, αφού ο ψηφοφόρος που ζητεί τη βεβαίωση έχει αποβιώσει. Συνέρχεται ο ψηφοφόρος από το σοκ και, καθ’ υπόδειξη του Δήμου, επισκέπτεται την Εισαγγελία, η οποία του συνιστά να προσφύγει στα δικαστήρια. Προσφεύγει και η αίτησή του απορρίπτεται. Δεν ξέρω τί έγραφε στην αίτηση και τους λόγους απόρριψης, αλλά εγώ σκέφτηκα με το φτωχό μου το μυαλό που υπολείπεται παρασάγγας εκείνου των δημοτικών υπαλλήλων και των εισαγγελέων: έχουμε ταύτιση επωνύμου, ονόματος, πατρώνυμου και μητρώνυμου του ζώντος πολίτη με του νεκρού. Αν πήγαινε ο πολίτης στην ΕΛ.ΑΣ. με την ταυτότητά του και τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του συνονόματου και ζητούσε το ΑΔΤ του θανόντος, το οποίο σίγουρα έχει κατατεθεί στην ΕΛ.ΑΣ. για να δοθεί άδεια ταφής; Με μία βεβαίωση της ΕΛ.ΑΣ. που θα ταυτοποιούσε τη ληξιαρχική πράξη θανάτου με το ΑΔΤ του θανόντος, το οποίο είναι διαφορετικό από το ΑΔΤ του φερομένου ως θανόντος, δεν θα λυνόταν το πρόβλημα; Λέω εγώ τώρα.
