“Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί”

Ευφρόσυνο το πασχαλινό μήνυμα:


“Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια” ψάλλει με πλησμονή χαράς ο εκκλησιαστικός υμνωδός. Λαμπρή ονομάζει καίρια ο λαός μας το Πάσχα. Και ο εθνικός μας ποιητής εντοπίζει:

«αργοφυσούσε

τόσο γλυκά στο πρόσωπο τ'αέρι,

που λες και λέει μες της καρδιάς τα φύλλα

γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα»

(Σολωμός)



Και θαρρείς πως οι ποιητές ανταγωνίζονται:

‘’Το μέγα θαύμα σήμερα την πλάση όλη μαγεύει,

ρυθμός αγάπης τις καρδιές σαν όνειρο χαϊδεύει.

Χριστός Ανέστη! αντιλαλεί παντού σαν άγια αλήθεια

κι αχτίδα ελπίδας χύνεται σε πονεμένα στήθια.’’

(Ι.Πολέμης)

Μας καλούν οι πάντες και μαζί τους η ανοιξιάτικη φύση να βιώσουμε την σταυραναστάσιμη χαρά. Και έχουμε όλοι δικαίωμα στη χαρά της Αναστάσεως.

Πρέπει και μπορούμε να υπερνικήσουμε τους φόβους, τα άγχη, τις απειλές.

Έχουμε αίσθηση των πραγματικοτήτων. Υπάρχουμε σε έναν κόσμο αδικίας, τρέλλας, αδιαφορίας και παρακμής. Αυτός ο κόσμος, όπως τον κατάντησαν παρηκμασμένοι ηγέτες και αρνητές του λυτρωτικού μηνύματος της Αναστάσεως, είναι ξένος προς το ευαγγελικό όραμα μιας κοινωνίας αγάπης, δικαιοσύνης και ελευθερίας.

“Η Ανάσταση”, βεβαιώνει ο Αλβανίας Αναστάσιος, “έχει γίνει, έστω και ανεπίγνωστα, πηγή ανανεώσεως του κόσμου. Άνθρωποι που πίστεψαν στον αναστάντα Χριστό μπόρεσαν με τη δύναμή Του να μεταμορφώσουν την έχθρα σε συμφιλίωση, το μίσος σε αγάπη, τον πόνο σε χαρά, την ταπείνωση σε θρίαμβο, την άνευ νοήματος καθημερινότητα σε δημιουργία”. Και συμπληρώνει:

«Μέσα στην ακτινοβολία της Αναστάσεως, όλοι και όλα μπορούν να μεταμορφώνονται και να πλημμυρίζουν φως» (Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός, σ.168).

Ξανά στην εθνική μας καθημερινότητα:

Ο «σεϊχουλισλάμης» εισέβαλε πασχαλιάτικα με τις ορδές του στην Αγιά Σοφιά, το μέγα μοναστήρι. Εθελότυφλος εκ πεποιθήσεως, ενώ την χρησιμοποίησε ως μουσείο, εξόκειλε αναθεματίζοντας τον Κεμάλ που την παρέλαβε τζαμί και την μετέτρεψε σε μουσείο.

Η τύφλα του δεν του επιτρέπει να δει την χιλιόχρονη εκθαμβωτική ιστορία του ιουστινιάνειου μεγαλουργήματος που απαθανάτισε το δημώδες άσμα των χρόνων της Αλώσεως:

«Ούλες οι μέρες του Θεού καλές κι ευλογημένες /

σαν την ημέρα της Λαμπρής άλλη καμιά δεν είναι. /

Απού σημαίνουν οι γι-εκκλησιές, τα μέγα μοναστήρια. /

Σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα μοναστήρι, /

με τετρακόσια σήμαντρα, με δεκαοκτώ καμπάνες».

Ο πρωθυπουργός του «πολυχρονεμένου» Γιλντιρίμ, με επιλεκτική μνήμη κι αυτός, θυμίζει το 1922 οπότε η Γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής, κακούργημα ηττημένων μυαλών και διεστραμμένων ψυχών, το οποίο, καθώς και το ομόλογο κατά Αρμενίων, η Τουρκία αρνείται να αναγνωρίσει και να ζητήσει επιτέλους συγνώμη!

Εμείς ξέρουμε τι και γιατί έγινε στο 1922. Είμαστε όμως αποφασισμένοι να μην επαναλάβουμε τα λάθη εκείνα ων πρώτον ο εθνικός διχασμός; Αυτοί ξέρουν γιατί διέπραξαν τα κακουργήματα τότε και αμετανόητοι σχεδιάζουν να τα επαναλάβουν σήμερα.

Και επειδή ο εχθρός ανασκαλεύει μνήμες να του θυμίσουμε μερικά χτυπητά ονόματα που του ανακατεύουν τ'άντερα , όπως: Κολοκοτρώνης, Κανάρης, Καραϊσκάκης, Ανδρούτσος, Μιαούλης, Μακρυγιάννης, Νικηταράς ο τουρκοφάγος κ.ά.π.

Η Βάρνα δεν είναι τελικά η ‘’Βιέννη’’, όπου θα σταματούσαν ξανά οι ορδές των ισλαμιστών, αλλά μάλλον το Βατερλώ της Ευρωένωσης από τον σουλτάνο. Τους θώπευσε, τους δούλεψε και επιστρέφοντας στη βάση του τους έφτυσε κατάμουτρα...

Όμως αυτοί επιμένουν να κρατούν σε ισχύ την επικίνδυνη Οδηγία για το λεγόμενο προσφυγικό. Εκτός από ελάχιστες εκατοντάδες πραγματικούς πρόσφυγες, τα 4.000.000 των υπόλοιπων ξένων, που ο τούρκος βαφτίζει πρόσφυγες, είναι λαθρομετανάστες μουσουλμάνοι που επιστρατεύονται από διάφορες αφροασιατικές χώρες. Στόχος του σουλτάνου ο εξισλαμισμός της Ευρώπης με πρώτο πλάνο την Ελλάδα. Οι ιεροφάντες της Νέας Τάξης βολεύονται άριστα με τις διαδικασίες αυτές, γιατί εχθρός τους είναι το έθνος και το εθνικό κράτος, ενώ εργαλεία αποδόμησής του ο εθνομηδενισμός, η λαθρομετανάστευση και η περιβόητη πολυπολιτισμική εκπαίδευση.

Δείγμα του αυτοαφοπλισμού των ευρωπαϊκών κοινωνιών επεσήμανε πρόσφατα η Βρετανή ακαδημαϊκός Joanna William . Απεκάλυψε σε μελέτη της ότι “μέχρι 1.000 παιδιά, συμπεριλαμβανομένων και 11 ετών, φέρονται να έχουν πέσει θύματα επιθέσεων και βιασμών, μερικές φορές μαζικών, από τη δεκαετία τού 1980 στο Telford, πόλη 170.000 κατοίκων της κεντρικής Αγγλίας. Η αστυνομία δεν κατάφερε να διαλύσει το δίκτυο των παιδεραστών. Οι αρχές δεν κατάρτισαν φακέλους των δραστών-μελών των ασιατικών κοινοτήτων, για το φόβο του «ρατσισμού»”. Και τα ΜΜΕ σιώπησαν αιδημόνως για να μην… παρεξηγηθούν!

Αλλά το ακροτελεύτιον μήνυμα επικαίρως μας το δίνει ο Κολοκοτρώνης:

«Αφού χαλώντας η Κωνσταντινούπολις επυκνώθη ολούθε το σκοτάδι της δουλείας συνέβη εις την ελληνικήν φυλήν ό,τι συμβαίνει την νύχτα εις τον κόσμο που η ώρα η πλέον σκοτεινή, η πλέον θαμπή της νυχτός είναι η ώρα που σιμώνει το φως της ημέρας». Αμήν!

Χριστός Ανέστη!



Στέλιος Παπαθεμελής