Πανηγυρίζουν τα παπαγαλάκια των ηλιθίων στις Βρυξέλλες για την εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ.
Που δεν είναι εμπορική συμφωνία, είναι....
αποδοχή όρων.Πάρτε το 15% για να μην καταλήξετε με 30%.
(Όταν μάλιστα έχουμε αυτό το 15% όχι σαν καθολικό ποσοστό αλλά σαν κύριο – ελάχιστο.)
Που από την δική μας πλευρά οι δασμοί προς τις ΗΠΑ θα είναι μηδέν (για όποιον θυμάται τις μεγαλοστομίες τους, θα έλεγα παπαριές αλλά από τη μια η επικεφαλής είναι γυναίκα, από την άλλη έχουμε κι ένα πραγματικό επίπεδο, σε αντίθεση με αυτούς και το ψεύτικο περίβλημα τους).
Επίσης θα είμαστε υποχρεωμένοι (όχι στη διακριτική μας ευχέρεια, συμβατική υποχρέωση) να αγοράζουμε και ενεργειακά προϊόντα και οπλικά συστήματα από εκεί.
Και όλο αυτό έχουν το θράσος και το παρουσιάζουν σαν win win.
Που σαν Ευρώπη θα χάνουμε τρισεκατομμύρια ευρώ (δεν είναι λάθος ο πληθυντικός) λόγω των δασμών προσπαθούν να το κρύψουν πίσω από αοριστολογίες για να κρύψουν την ανικανότητα τους.
Και αυτές είναι οι χοντρικές παράμετροι της συμφωνίας.
Που με βάση αυτές το τι θα γίνεται στις πιο εξιδεικευμένες, στα ψιλά γράμματα και πόσο πιο μαύρα θα είναι τα πράγματα μπορεί εύκολα οποισδήποτε να το φανταστεί εφόσον δεν διακατέχεται από δέος για αυτά τα ανθρωπάκια και δεν αυνανίζεται για πάρτη τους χωρίς διάθεση κριτικής και μόνο που τα φέρνει στο μυαλό του.
Το ωραίο (αν το δεις σαν ουδέτερος παρατηρητής) είναι πως τους κάνει ο Τραμπ ακριβώς αυτό που κάνουν εκείνοι στους πολίτες της ΕΕ, σε κεντρικό αλλά κυρίως τοπικό επίπεδο, κρατικών κυβερνήσεων.
Να αφήνουν εσκεμμένα να διαρρεύουν συγκεκριμένα «άσχημα» νούμερα ώστε να τους λέμε και ευχαριστώ στο τέλος όταν «γλυκαίνουν» οι αριθμοί.
Γιατί και σε επίπεδο ΕΕ, τώρα που χρειάστηκε να βγούμε από το γηραιό καβούκι μας και να πρέπει (υποχρεωτικά, λόγω παγκοσμιοποίησης) να παίξουμε πραγματική μπάλα, επίσημο αγώνα και όχι διεθνή… φιλικά, έχουμε στην ενδεκάδα τους ανίκανους που πραγματικά μας αξίζουν ως σύνολο.
Αυτοί οι γελοίοι στο χορτάρι και εμείς, άλλοι ηλίθιοι, στην κερκίδα να τους χαζεύουμε και χωρίς δυνατότητα όχι να βάλουμε καλύτερους από τον πάγκο αλλά ούτε να δημιουργήσουμε -τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον- στις «ακαδημίες» καλύτερους, ικανότερους.
Υ.Γ.
Εντάξει, προφανώς και δεν είναι παντελώς ανίκανοι αφού καταφέρνουν να τους πληρώνουμε μισθούς ακόμα και 1000€/μέρα (λες και είναι τίποτα σούπερ σταρ αθλητές τρομάρα τους και τρομάρα μας) για να μας δίνουν αυτά τα κωμικοτραγικά αποτελέσματα.
Υ.Γ. 2
Αν το δει κανείς σαν παγκόσμιο (οικονομικό) πόλεμο, οι ευρωπαϊκές υπογραφές μπήκανε σε ένα κείμενο παράδοσης άνευ όρων.
https://365meres.wordpress.com/2025/07/29/o-trampas-pou-ekane-tous-trompes-rompes/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου