Για γέλια και για κλάματα...

του Χαρ. Μηνάογλου

Η αποτυχημένη προχειρολογία για τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής δεν απασχολεί την κυβέρνηση. Και αυτό δεν θα πρέπει να μας παραξενεύει. Για ποιο λόγο κανείς να είναι προσεκτικός, όταν δεν ενδιαφέρεται για την ισχύ του κράτους το οποίο εκπροσωπεί; 

Από τις πολεμικές ιαχές του πρωθυπουργού και της εριτίμου αδελφής του, οι οποίοι δήλωσαν ελαφρά τη καρδία ότι βρίσκονται σε πόλεμο με την Ρωσία, μέχρι την καταδίκη του εντάλματος σύλληψης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για τον φερόμενο ως γενοκτόνο Νετανιάχου, η ελληνική εξωτερική πολιτική φαίνεται πως ασκείται εις βάρος των συμφερόντων του ελληνικού κράτους.

 Σε τέτοιον προφανή, μάλιστα, βαθμό, ώστε ακόμη και ο Καιρίδης να υποβάλει ερώτημα για το αν ο εκπρόσωπος τύπου της Κυβέρνησης κατάλαβε τι είπε, όταν αμφισβήτησε το ένταλμα σύλληψης, θέτοντας εν αμφιβόλω την πάγια μέχρι τώρα προσκόλληση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στην διεθνή νομιμότητα! 

Και αυτό, ίσως, που είναι ακόμη πιο τραγικό από το να επικρίνει από εθνικής σκοπιάς την εξωτερική πολιτική ο Καιρίδης, είναι τα επιχειρήματα των αρμόδιων στελεχών της Κυβέρνησης. Ο μεν κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε, κρίνοντας ως παγκόσμιος υπερδικαστής, ότι δεν μπορεί να εξομοιώνεται ο Νετανιάχου με τον Πούτιν, για τον οποίον επίσης έχει εκδοθεί σχετικό ένταλμα για εγκλήματα πολέμου το οποίο βέβαια ποτέ δεν αμφισβήτησε η Κυβέρνηση αλλά αποδέχθηκε ασμένως! Και γιατί αυτό; Κατά τον γίγαντα της γεωπολιτικής Μαρινάκη, επειδή ο Πούτιν ξεκίνησε επιθετικό πόλεμο, ενώ ο Νετανιάχου απάντησε σε επίθεση που δέχθηκε! 

Το ό,τι ο Πούτιν επιτέθηκε σε χώρα που διαθέτει τακτικό στρατό, ενώ ο Νετανιάχου σε αντάρτες και αμάχους χρησιμοποιώντας την πλήρη ισχύ ενός οργανωμένου στρατού, προφανώς δεν έχει καμία σημασία για τον άτλαντα του διεθνούς δικαίου! Το θέμα είναι η υπηρεσία στα αφεντικά... ακόμη και με κοτσάνες... 

Αλλά ακόμη πιο τραγικά έγιναν τα πράγματα από την τοποτηρήτρια της αμερικανικής πολιτικής στην Ελλάδα, την υφυπουργό εξωτερικών, η οποία σημείωσε, προσπαθώντας να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, ότι σέβεται την απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, αλλά δεν είναι σωστό -έμμεση καταδίκη της απόφασης- να μπαίνει στην ίδια μοίρα ο Νετανιάχου με τον αρχηγό της Χαμάς! Δηλαδή, ο έτερος γεωπολιτικός γίγας της Κυβέρνησης θεωρεί πάλι εκτός κάθε πραγματικότητας, ότι ο αρχηγός της Χαμάς πρέπει να διωχθεί για τα εγκλήματά του, εγκλήματα που διέπραξε με αντάρτες-τρομοκράτες, ενώ ο Νετανιάχου, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, δεν θα έπρεπε, επειδή τα εγκλήματά του, την γενοκτονία για την οποία έχει κατηγορηθεί από την Ν. Αφρική, δεν την διέπραξε με τρομοκράτες-αντάρτες με λιανοντούφεκα, αλλά με το πεζικό, την αεροπορία, το πυροβολικό και τα άρματα μάχης του ισραηλινού στρατού! 

Δηλαδή, κατά την ερίτιμο υφυπεξ είναι καλύτερο, δικαιότερο, λιγότερο εγκληματικό να σκοτώνεις αμάχους χρησιμοποιώντας τακτικό στρατό, παρά να κάνεις το ίδιο με αντάρτες! Ζήτω η τρέλα.... η καλύτερα ζήτω τα αφεντικά... με κάθε κόστος, ακόμη και τον απόλυτο εξευτελισμό...