ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ: ΜΗΝ ΑΓΧΕΣΘΕ

 Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Όμοια γάρ ως επί το πολύ τα μέλλοντα τοις γεγονόσι.

–	Τα περισσότερα απ’ αυτά που θα γίνουν στο μέλλον είναι ίδια μ’ αυτά που έχουν ήδη γίνει.

Αριστοτέλης – Ηθικά Νικομάχεια

 

τΑ ΧΑΛΙΑ μας από taxalia]

Σεπ 2012

Ομολογώ και αποκαλύπτω «πώς έφαγα μαζί με τον Πάγκαλο» τα αποθεματικά των Ταμείων

 

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Το Ασφαλιστικό πάντοτε στην ημερήσια διάταξη εξ αιτίας της αδυναμίας του ΕΟΠΥΥ να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του προς τους φαρμακοποιούς, επειδή τα Ασφαλιστικά Ταμεία απογυμνώθηκαν  από τα αποθεματικά τους, ήτοι τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών, και είναι αδύνατη η αναπλήρωσή τους λόγω της ανεργίας που έχει προκαλέσει η ύφεση που έφεραν τα γομάρια οι κυβερνώντες. Όλοι οι υπουργοί [νυν, πρώην και τέως] «διαπορούν» για τη ρίζα του προβλήματος και  «βασανίζονται» για να το λύσουν επ’ αγαθώ του λαού, για τον οποίον κόπτονται. Ενίοτε έριχναν και κορώνες καταλογισμού ευθυνών στην προηγούμενη κυβέρνηση, άθλημα το οποίο εγκατέλειψαν λόγω Τριμερούς. Η ΝΔ του 2004-2009  τα έριχνε στο ΠΑΣΟΚ του 1993-2004 και το ΠΑΣΟΚ του 2009-2012 στη ΝΔ του 2004-2009. Αν δεν απατώμαι, μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ του 1981-1989 τα έριχνε στη ΝΔ του 1974-1981. Κανείς δεν ρώτησε εμένα να του πω την πάσα αλήθεια. Τώρα, όμως, που ήλθε η ώρα, ας καταδυθούμε στα σκοτεινά νερά της λήθης.

1] Το 1950 αποτελεί την αφετηρία της δια νόμου [= δια ροπάλου] κατάθεσης στην Τράπεζα της Ελλάδος [ΤτΕ] των αποθεματικών όλων των Ασφαλιστικών Ταμείων. Στην αρχή ατόκως και ακολούθως με τόκο 1,5%, ήτοι πολύ κατώτερο του τραπεζικού επιτοκίου. Τα αποθεματικά αυτά δανείζει κατά νόμον η ΤτΕ στην ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ  [ΕΤΕ] προκειμένου εκείνη με τη σειρά της να χρηματοδοτεί τη βιομηχανία «για την ανάπτυξη της χώρας», η οποία είναι καθημαγμένη από μία φρικτή δεκαετία  πολεμικών επιχειρήσεων [1940-1950]. Η ΕΤΕ τα δανείζει στις βιομηχανίες. Τα μισά σχεδόν από αυτά τα κεφάλαια διοχετεύονται παραδόξως στην Ελβετία για να λεχθεί το περίφημο: «Η Ελλάς έχει πτωχές βιομηχανίες, αλλά πλούσιους βιομήχανους». Οι βιομηχανίες  «ανθούν» επί δικτατορίας δανειζόμενες όλο και περισσότερα κεφάλαια. Αδυνατούν, όμως, να αποπληρώσουν τα δάνεια, εξ ου και ο Ανδρέας Παπανδρέου εφευρίσκει ως από μηχανής Θεός τις «προβληματικές επιχειρήσεις». Αφαιρεί [;] τις βιομηχανίες από τους βιομηχάνους, οι οποίοι συνωστίζονται [κυριολεκτικώς, όχι ρεπουσιακώς όπως οι Έλληνες το 1922 στην προκυμαία της Σμύρνης] για να τους αφαιρεθούν οι βιομηχανίες, ώστε να μείνουν με τα μετρητά και τα σαλέ στην Ελβετία και να μην κινδυνεύουν να πάνε φυλακή. Οι προβληματικές πλέον βιομηχανίες διοικούνται και στελεχώνονται από πράσινους managers, οι οποίοι τις κάνουν ακόμη πιο προβληματικές και ελάχιστα, φυσικά, ανταγωνιστικές. Οι οφειλές των βιομηχανιών στο ΙΚΑ παγώνουν. Ο Μητσοτάκης εφευρίσκει και το άρθρο 44 ν. 1892/1990 που επιτρέπει στις επιχειρήσεις να συνεχίσουν τη λειτουργία τους, αν οι πιστωτές τους δεχθούν το κούρεμα των απαιτήσεών τους. Μεταξύ των πιστωτών το ΙΚΑ και οι τράπεζες φυσικά.

2] Flashback: την 16.02.1964 ο Γεώργιος Παπανδρέου κατάγει περιφανή εκλογική νίκη με 54% των ψήφων που συγκεντρώνει η Ένωση Κέντρου. Το Δημόσιο, όμως, είναι κατειλημμένο από τις φαιογάλανες ορδές του Μεταξά, του Τσολάκογλου, του Παπάγου και του Καραμανλή. Πώς να κυβερνήσει χωρίς δικό του μηχανισμό; Τότε εφευρίσκεται η 35ετία των δημοσίων υπαλλήλων. Αδειάζουν χιλιάδες θέσεις, τις οποίες καταλαμβάνουν κεντρώες ορδές. Οι συντάξεις των προώρως αποχωρούντων βαρύνουν απροόπτως τα ασφαλιστικά Ταμεία.

3] Το 1981 έρχεται στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου νικητής και τροπαιοφόρος. Όλως συμπτωματικώς, όμως, βρίσκει πάλι πολύ γαλάζιο κόσμο παντού ελέω χούντας και ΝΔ. Τότε ο Μένιος εφευρίσκει τη νέα 35ετία [ν. 1232/1982]. Αυτή που θα αφορά στον Δημόσιο Τομέα, ο οποίος για πρώτη φορά αποκτά και νομικό μανδύα, ενώ μέχρι τότε είχε μόνον οικονομική διάσταση. Έτσι, λοιπόν, όσοι υπηρετούν σε οποιοδήποτε νομικό πρόσωπο ελεγχόμενο αμέσως ή εμμέσως από το Δημόσιο αποχωρούν με 35 χρόνια πραγματικής υπηρεσίας. Χιλιάδες γαλάζιες και λαχανί θέσεις εκκενώνονται, για να γίνουν καταπράσινες. Οι συντάξεις των προώρως αποχωρούντων βαρύνουν απροόπτως τα ασφαλιστικά Ταμεία φυσικά.

 4] Ακολουθεί ο επαναπατρισμός 600.000 ομογενών από τις χώρες του τότε Ανατολικού μπλοκ. Αυτοί έπρεπε να πάρουν κάποια σύνταξη και να έχουν κάποια ασφάλιση. Χωρίς να πληρώσουν ο,τιδήποτε καλύπτονται από το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα. Δεν λέω, κάτι έπρεπε να γίνει γι΄ αυτούς. Γιατί, όμως, δεν επέβαλε τότε η κυβέρνηση μία ειδική εισφορά για να καλύψουμε όλοι μαζί, ο καθείς αναλόγως των δυνάμεών του, αυτή την ασφάλιση; To ίδιο συμβαίνει και με τους «αναγνωρισθέντες» 140.000 αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, μεταξύ των οποίων και αρκετοί που ήσαν ηλικίας 5 ετών την περίοδο 1940-1944.    

  5] Το 1990 ο Δρακουμέλ απελευθερώνει το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας των Ασφαλιστικών Ταμείων που δειλά-δειλά αρχίζουν να επενδύουν τα αποθεματικά τους σε ακίνητα και στο Χρηματιστήριο με βάση αποφάσεις των διορισμένων Διοικητικών Συμβουλίων τους [ο νοών νοήτω]. Μέχρι τότε η επένδυση σε ακίνητο απαιτούσε άδεια του οικείου υπουργού, ώστε τα αποθεματικά να παραμένουν στην ΤτΕ υπό μορφή καταθέσεων για τη συνέχιση της χρηματοδότησης της οικονομίας. Έτσι, τίθενται οι βάσεις για τις απώλειες των αποθεματικών με τη φοβερή σοσιαλιστική αναδιανομή του πλούτου υπέρ της ε[α]λίτ το 1999 [Χρηματιστήριο] και την έναρξη πλασαρίσματος των [γ]δ[α]ομημένων ομολόγων, τα οποία εγώ εμπνεύστηκα παρασύροντας τον Πάγκαλο.

6] Αν ρίξουμε μία πρόχειρη ματιά στη δαιδαλώδη νομοθεσία της κοινωνικής ασφάλισης, θα παρατηρήσουμε ότι από καταβολής ελληνικού κράτους κάθε λίγο και λιγάκι είτε ψηφίζονταν τροπολογίες-τσόντες στους Κανονισμούς διάφορων ταμείων είτε γίνονταν τροποποιήσεις των Κανονισμών με υπουργικές αποφάσεις, τις οποίες εγώ επιζητούσα, ενώ ο Πάγκαλος δεν μου χάλαγε χατίρι.  Τροποποιήσεις χυδαίως ρουσφετολογικές τύπου: θυγατέρες ασφαλισμένων που απώλεσαν το δικαίωμα απόληψης της σύνταξης του πατρός των λόγω γάμου, επανακτούν το δικαίωμα αυτό σε περίπτωση διαζυγίου υπαιτιότητι των συζύγων των. Ένα θεατράκι στο δικαστήριο για ένα διαζυγιάκι υπαιτιότητι του άρρενος συζύγου και να η σύνταξη του μπαμπά στον λογαριασμό της θυγατρός ξανά.

8] Από το 1992 και μετά οι λαθρομετανάστες που «νομιμοποιήθηκαν», προερχόμενοι κατά κανόνα από το πρώην ανατολικό μπλοκ, ασφαλίζονται με ελάχιστα ένσημα κατ’ έτος, όπως εγώ απαίτησα φορτικότατα από τον Πάγκαλο. Με τα ελάχιστα αυτά ένσημα απολαμβάνουν πλήρους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης τόσον αυτοί όσο και οι οικογένειές τους. Και επειδή αφ’ ενός είναι συνηθισμένοι στην πρόσβαση στη δημόσια περίθαλψη κατά τα πρότυπα των χωρών, από τις οποίες προέρχονται, αφ’ ετέρου  δεν έχουν την «πολυτέλεια» να επισκεφθούν ιδιωτικούς ιατρούς και ιδιωτικά νοσοκομεία, έχουμε φθάσει σήμερα στο σημείο να εξυπηρετούν τα δημόσια νοσοκομεία κατά 70% τους νομιμοποιημένους λαθρομετανάστες, αλλά και όσους εξ αυτών διαθέτουν περίεργα χαρτιά, τα οποία εγώ πλαστογραφώ, ενώ ο Πάγκαλος κάνει τα στραβά μάτια.

Να, λοιπόν, γιατί δεν υπάρχει σάλιο, όπως «έκπληκτος» ανεκάλυψε προ διετίας ο φρέσκος και άφθαρτος πολιτικός κ. Λοβέρδος, ο οποίος επιμένει να μας σώσει με το νέο κώμα που θα ιδρύσει. Και μετά; Μετά ήλθε το PSI. Βούτηξα με τον Πάγκαλο  τα αποθεματικά των Ταμείων, τα μετέτρεψα σε ομόλογα του Δημοσίου και στη συνέχεια τα κούρεψα. Αυτό δεν είναι αντιποίηση Αρχής κ.κ. υπουργοί και κ. Διοικητά της ΤτΕ; Ασφαλώς και είναι κατά μίαν έννοια, αλλά έλα που υπάρχει το άρθρο 86 του Συντάγματος και ο μεν Πάγκαλος τη γλυτώνει, αλλ’ εγώ διώκομαι απηνώς με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση αφορολογήτου, επιβολή χαρατσιών και ένας Θεός ξέρει τί άλλο θα σκαρφιστούν οι εξυγιαντές του δημόσιου βίου. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι και ένα είδος «απαλλοτρίωσης», όπως αυτές που έκανε η 17Ν, αλλά τι ψάχνω εγώ τώρα!

Όσο για τον Πρόεδρο του ΣΕΒ που ανεκάλυψε πέρυσι ότι τα αποθεματικά των Ταμείων ανήκουν και στους εργοδότες, θυμίζω:
α] αυτοί οι εργοδότες, δηλαδή πάλι εγώ, οφείλουν δισεκατομμύρια στο ΙΚΑ είτε διότι δεν πληρώνουν τις εργοδοτικές εισφορές είτε διότι έχουν υπεξαιρέσει τις εργατικές εισφορές, β] το μεγαλύτερο μέρος των εισφορών που έχουν πληρώσει, μεταξύ αυτών και εγώ, το έχουν πάρει πίσω χρηματοδοτούμενοι στην ουσία από τα αποθεματικά των Ταμείων.

[ΣΗΜ: ας μη λησμονούμε ότι η ΝΔ αποποινικοποίησε, συνεργούντος εμού, οφειλές προς Ασφαλιστικά Ταμεία μέχρι €  2.000 (άρθρο 33 ν. 3346/2005). Η μη απόδοση, δηλαδή, εργατικών εισφορών ύψους € 1.999 που παρεκράτησα εγώ ο εργοδότης, άρα υπεξήρεσα, δεν τιμωρείται πλέον. Και εν μέσω κρίσης με τον υπουργό Λοβέρδο να αναφωνεί τον Ιανουάριο του 2010 το περίφημο «δεν υπάρχει σάλιο» ουδείς παρατηρεί στον κ. υπουργό ότι και εκείνος είχε ψηφίσει προ ολίγου μαζί με όλη τη συμπολίτευση, αλλά και με εμένα, το άρθρο δεύτερο του ν. 3814/2010 (δημοσίευση 12.01.2010), με το οποίο αυξήθηκε αυτό το όριο σε € 5.000, ώστε να μη διώκομαι ποινικώς εγώ ο εργοδότης που δεν απέδωσα εργοδοτικές και εργατικές εισφορές ύψους € 4.999. Και για να πούμε του στραβού το δίκηο, ο κ. Λοβέρδος κύρωσε μαζί με εμένα δια του εν λόγω νόμου  την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που υπέγραψε ο Κάρολος την 16.09.2009, η οποία προέβλεπε την εν λόγω αύξηση του ποινικώς μη διωκόμενου ορίου και με την οποία η ΝΔ θεώρησε αναγκαίο 20 ημέρες προ των εκλογών της 04.10.2009 να απαλλάξει πάρα πολλούς εργοδότες, μεταξύ των οποίων και εμένα, από τον βραχνά της ποινικής καταδίκης. Μπορούσε, όμως, να την καταψηφίσει ο κ. Λοβέρδος και κάθε Λοβέρδος, όπως π.χ. εγώ, ώστε να μη γίνει ποτέ νόμος του κράτους αυτή η ΠΝΠ, η οποία ασφαλώς και δεν εκδόθηκε για την κάλυψη όλως επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης, όπως απαιτεί το Σύνταγμα].

Τώρα όλοι ομιλούν για πάταξη και της εισφοροδιαφυγής και απαιτούν από την τρόικα [=εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα] να τους πιστέψει. Έτσι ακριβώς ανακτάται αυτή η δύσμοιρη αξιοπιστία του ελληνικού κράτους, την οποίαν έχω βαρεθεί να ακούω ότι επί τέλους ανακτήσαμε κάθε φορά που αλλάζω την κυβέρνησή μου.

Σωτήριος Καλαμίτσης

στις Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 12, 2012 0 Comments

 

 

 

4 ΣΕΠ 2014

Τα πρώτα 40 χρόνια ΠΑΣΟΚ είναι δύσκολα

[από το ζιβάγκο στο χαρμάνι (μίζας και ζεμπεκιάς) μέσω Αρμάνι]

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

            Μοιραία τούτες τις μέρες γυρίζει ο νους πίσω και το μάτι ανάποδα. Πετάει στο βράδυ της 18.10.1981, τότε που το 48% του λαού έκανε παντοδύναμο τον Αντρέα με την προσμονή του διαφορετικού. Τότε που παραδοσιακοί δεξιοί διατείνονταν ότι δεν θα ξαναγίνουν εκλογές με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Τους κοίταζα με απορία και μου θύμιζαν τη ρήση του Αντρέα: «Η δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας». «45 χρόνια κυβερνά η δεξιά και η καραδεξιά» τους έλεγα. «Ας δοκιμάσουμε και κάτι άλλο».

            Θυμάμαι τον Μένιο που ούρλιαζε από τα έδρανα της αντιπολίτευσης στη Βουλή ότι η ΝΔ παραβιάζει το Σύνταγμα βάζοντας άσχετες διατάξεις σε νομοσχέδια με άλλο κύριο αντικείμενο. Δεν πέρασαν δυο μήνες και το ΠΑΣΟΚ συνέχισε την ίδια τακτική που έχει αποκτήσει πλέον δύναμη συνταγματικού εθίμου, αν μου επιτρέπεται αυτός ο νομικός σολοικισμός. Αργότερα ο Μένιος θα πουλούσε ένα νόμο αντί $ 2.000.000. Όμορφα, αγνά, σοσιαλιστικά, δημοκρατικά κ.λπ.

            Ήταν το 1982 που το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσε την 35ετία σε όλον τον Δημόσιο Τομέα, ώστε να κενωθούν θέσεις για τους δικούς του αφισοκολλητές. Τότε που απέλυε όσους είχαν διορισθεί επί της επαράτου δεξιάς. Τότε που ακύρωνε όλες τις παραγγελίες εφοδίων του Δημόσιου Τομέα και συμβάσεις μεγάλων έργων, για να τις επανεξετάσει, ήτοι για να τις αναθέσει στους δικούς του προμηθευτές με το αζημίωτο. Τότε που καθηγητές περιωπής εφάρμοζαν τις καταστροφικές πολιτικές του ΠΑΣΟΚ, ενώ τώρα το παίζουν αντιμνημονιακοί και αναθεματίζουν τις πρακτικές, τις οποίες οι ίδιοι είχαν υπηρετήσει δουλικά [Κώστας Μπέης, Γιώργος Κασιμάτης]. Όπως και οι εκδότες που γκρέμισαν τον Καραμανλισμό και τώρα υμνούν τον Καραμανλή [Κουρής].

            Ήταν τότε που καταργήθηκαν οι Γενικοί Διευθυντές στα υπουργεία και αντικαταστάθηκαν από χιλιάδες ειδικούς συμβούλους που ψάρευαν σε θολά νερά μη έχοντας ιδέα ούτε για τα γενικά. Τότε που μεσουρανούσαν οι κλαδικές. Τότε που συναντούσα ανθρώπους, φυσιολογικούς κατά τα λοιπά, οι οποίοι δήλωναν ότι αρνούνται ακόμη και το χέρι να δώσουν σε δεξιό. Είναι οι ίδιοι που σήμερα ψηφίζουν Σαμαρά. Τότε που κατελάμβαναν διευθυντικές θέσεις απόφοιτοι Γυμνασίου υποσκελίζοντας δεξιόφρονες πτυχιούχους ΑΕΙ.

            Ήταν τότε που ο μισθός τής κ. Σκόνδρα διπλασιάσθηκε εν μια νυκτί. Το αποκαλύπτει η ίδια τώρα κάνοντας τάχα αυτοκριτική. Τότε ενθυλάκωνε τον διπλάσιο μισθό αδιαμαρτύρητα ως υπάλληλος και συνδικαλιστικό στέλεχος στον Οργανισμό Βάμβακος. Τότε που δεν είχε πάρει χαμπάρι, ότι ένας αγρότης είχε 100 στρέμματα, αλλά έπαιρνε επιδότηση για 1000. Όλα ήταν όμορφα και ωραία τότε. Τώρα, αρκεί μια δήθεν αυτοκριτική της ως βουλευτού της ΝΔ για να ρίξει όλο το ανάθεμα για το μακελειό του λαού στο πανθομολογουμένως αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ.

            Ήταν τότε που το δημοκρατικό [καγχάζομεν τετράκις] κόμμα άλλαξε τον εκλογικό νόμο, ώστε να μη χάσει ποτέ την εξουσία. Και μετά έγινε ένα διάλειμμα 3 ετών με τη ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ, όμως, ήταν εφτάψυχο. Είχε καρδαμώσει, αφού είχε λαδώσει το αντεράκι του [Μιλτιάδης Παπαϊωάννου έφα] και επανήλθε κραταιό το 1993. Έκτοτε ξεσάλωσε. Ο ΠΟΛΑΝ απέτρεψε τις εκλογές το 1995 προτείνοντας Στεφανόπουλο για Πρόεδρο, ώστε να πάρει μια ανάσα και να συνεχίσει την παρουσία του στη Βουλή μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Η ΝΔ παρακολουθούσε άναυδη και ανήμπορη. Τα δικά της αμαρτήματα που αναπαρήγε το ΠΑΣΟΚ δεν της επέτρεπαν «δια να ομιλεί». Είχαμε μπει στην εποχή που οι δεξιοί ψήφιζαν πλέον Σημίτη, αλλ’ όχι ΠΑΣΟΚ. Έτσι, το σύστημα Σημίτη εδραιώθηκε και τα λαμόγια θησαύριζαν εξαγοράζοντας τη σιωπή των αγνών [;] ψηφοφόρων με μια θεσούλα ως αντάλλαγμα. Άκης, Μαντέλης, Γιάννος, Τσουκάτος εκ των γνωστών. Χιλιάδες οι άγνωστοι. Τότε εφευρέθηκαν και τα stage ως προθάλαμος του πολυπόθητου διορισμού και της μονιμοποίησης. Αλλά και τα Greek statistics του Λουκά, του Γκίκα και του Στουρνάρα. Τότε μπήκαμε στην ΟΝΕ με ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά, το οποίο σύντομα θα μετατρεπόταν σε κλαυθμό. Και κάναμε και Ολυμπιακούς Αγώνες κιμπάρικους, επειδή είμαστε και πολύ large.

            Και μετά από όλα αυτά ήλθε «ο κακός Καραμανλής που κατέστρεψε τη χώρα και την κοπάνησε ως λαγός», για να πέσει στο αθώο ΠΑΣΟΚ η καυτή πατάτα. Τα υπόλοιπα τα βιώνουμε. Ευτυχώς που έχουμε πολιτική σταθερότητα χάρις στο ΠΑΣΟΚ που για άλλη μία φορά θυσιάσθηκε για την πατρίδα και το λαό αίροντας τις αμαρτίες της δεξιάς που τόλμησε να βγει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας.

            Πώς να μην είμαι ευτυχής που ελέω σταθερότητας είναι μονίμως φιμωμένη η Δικαιοσύνη, ώστε να μην τιμωρηθεί ποτέ και κανείς;

            Τα σαράντα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα. Τώρα πια έχω συνηθίσει. Χωρίς το ηρωικό ΠΑΣΟΚ θα ήμουν χαμένος. Ευχαριστώ Don Bobola, Don Psichari, Don Alafouso, Don Vardinogianni, Don Latsi, αλλά και το American Jewish Committee and the other boys. Ευχαριστώ και τους υποτακτικούς σας, τους Ταμήλους όλης της επικράτειας.

            Μια ζωή είναι. Θα περάσει. Το παράπονό μου είναι ότι θα φύγω από τον μάταιο τούτο κόσμο, χωρίς να έχω νοιώσει τη χαρά να σπάσω τα μούτρα όλων αυτών των δοχείων νυκτός που με εκμαύλισαν, με λήστεψαν, με ταπείνωσαν και με εξευτέλισαν στο όνομα είτε του σοσιαλιστικού οράματος είτε της αντικομμουνιστικής υστερίας για να σώσω το σπίτι μου και να το παραδώσω ακέραιο στη φουκαριάρα την τράπεζα!! Δυστυχώς, το υπερόπλο που ονομάζεται «ψήφος» δεν σπάει μύτες, ζυγωματικά και προ πάντων μασέλες.

Σωτήριος Καλαμίτσης – νομικώς απολίτιστος

Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄

στις Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 04, 2014 0 Comments 

 

Σώτος