Τι είδα;
Είναι αυτό που λέμε "δεν κυκλοφορεί ψυχή" ...σχεδόν. Σε 2 ώρες περπάτημα δεν είδα κανέναν (ή έναν;) άνθρωπο άνω των 30!
Υπάρχουν μόνο παρέες 15-25 ετών, μαθητές και φοιτητές.
Είναι δύσκολο να πείσει κανείς παιδιά που φλερτάρουν, που περνάνε την "καψούρα" της ζωής τους, να μείνουν μέσα...
Οι "μεγάλοι" φαίνεται πως συμμορφώνονται ΑΠΟΛΥΤΑ κι αυτό είναι καλό.
Τα σούπερμάρκετς ήταν ανοιχτά, αλλά με πολύ λίγο κόσμο.
Έναν άνθρωπο πέτυχα σ΄αυτά τα μικρά μαγαζιά - αλυσίδα, που κάνουν καφέδες, λουκάνικα κλπ (δεν θυμάμαι το όνομά τους, today κάτι τέτοιο λέγονται), γιατί μπήκα και πήρα μια πορτοκαλάδα.
Αυτά παιδιά, μαζευτείτε κι εσείς σιγά, όχι παραπάνω από 2-3, για να μπορέσετε το καλοκαίρι να πάτε διακοπές με το "γκομενάκι", γιατί αλλιώς θα παραταθεί ο εγκλεισμός σας.
Με αγάπη
Βασίλης Πρ.
Υ.Γ. Επειδή το υποσχέθηκα στα παιδιά!
Είδα μια συγκινητική φάση, με 4 καλά νέα παιδιά, να σας την περιγράψω, γιατί τους το υποσχέθηκα ότι θα το κάνω δημόσια:
Στην οδό Περδίκα, εκεί που περπατούσα, ήταν μπροστά μου, στα 30 μέτρα, 3 νεαροί, μάλλον φοιτητές, που κρατούσαν μια σακούλα. Κάποια στιγμή, σταμάτησαν σε μια είσοδο, χτύπησαν το κουδούνι κι όσο εγώ τους έφτανα, κατέβηκε ο ένοικος. Στη σακούλα είχαν μια τούρτα γενεθλίων, του την έδωσαν και του τραγούδησαν το "να ζήσεις Δημήτρη και χρόνια πολλά....κλπ".
Οπότε, εγώ ο περίεργος 50χρονος, κοντοστάθηκα, είπα ευγενικά "ρε παιδιά να σας ρωτήσω κάτι;".
Τα παιδιά μας βλέπουν εμάς τους 50ρηδες ως πολύ παππούδες, οπότε με κοίταξαν με συμπάθεια και μου είπαν:
-ναι, τι θέλετε;
-καταρχήν Χρόνια σου πολλά Δημήτρη, αλλά απλά ήθελα να σας ρωτήσω: είστε μόνο 4 φίλοι, γιατί κόβετε την τούρτα στο δρόμο;
-γιατί θέλουμε να προστατέψουμε τους γονείς του Δημήτρη από τον κορωνοϊό, μου είπαν τα παιδιά και με εντυπωσίασαν.
Τους συγχάρηκα και τους ρώτησα αν μπορώ να γράψω τη "φάση" στο makpress, μου είπαν "τι είν΄αυτό;", τους είπα "καλά, εσείς μόνο facebook διαβάζετε ;", μου είπαν "ακριβώς!" φανερά εντυπωσιασμένοι σαν να ήθελαν να μου πουν "καλά κι εσείς οι παππούδες ξέρετε το facebook;" (!!!) και αποχαιρετισθήκαμε.
Οπότε , μπράβο στα παιδιά, υπάρχουν και πολύ καλά άτομα στη νεολαία,
και χρόνια πολλά Δημήτρη κι από το makpress (και ναι, κι εμείς οι παππούδες ξέρουμε το facebook, αλλά το ΄χουμε για να μιλάμε με κάτι παλιά "γκομενάκια" χωρίς να μας παίρνει χαμπάρι η γυναίκα μας :)))
