πριν από 10 μήνες πως πρόκειται για το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους». Όλο το επικοινωνιακό show που έστησε τότε η Κυβέρνηση βασιζόταν σε 3 προστατευόμενους μάρτυρες που ανώνυμα είχαν κάνει μερικές αόριστες καταγγελίες. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας τους είχε χαρακτηρίσει ήρωες, ενώ σύσσωμη η Κυβέρνηση τους είχε μετά πάθους υπερασπιστεί ως απολύτως αξιόπιστους και είχε αποδώσει βαρύνουσα σημασία στις καταγγελίες τους. Σήμερα ξαφνικά, και αφού εν τω μεταξύ απεδείχθη φιάσκο η υπόθεση της Novartis, η κυβέρνηση στρέφεται εναντίον του ενός εκ των τριών μαρτύρων τον οποίο μάλιστα κατηγορεί ως ένοχο, επειδή αυτός καταγγέλλει πως δέχεται πιέσεις από την εισαγγελία διαφθοράς για να ψευδορκήσει και να ενοχοποιήσει τον πρώην Πρωθυπουργό κ. Σαμαρά καθώς και τους κ. Γεωργιάδη και Στουρνάρα. Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό. Πώς ακριβώς ένας ηρωικός και αξιόπιστος -σύμφωνα με την κυβέρνηση- μάρτυρας στον οποίο βασίστηκαν τόσο σοβαρές καταγγελίες ακόμη και έναντι πρώην πρωθυπουργών σήμερα ξαφνικά κατηγορείται από την ίδια κυβέρνηση ως εντελώς αναξιόπιστος. Τι απάντηση δίνουν σε αυτό οι βουλευτές της κυβέρνησης και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας;
Επίσης, για να μπει ένας μάρτυρας σε καθεστώς προστασίας πρέπει εκ του νόμου να έχει διασφαλισθεί ότι δεν υπάρχει τίποτα σε βάρος του. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις αποδεικνύεται ότι για τον κ. Μανιαδάκη υπήρχαν μαρτυρίες που τον ενέπλεκαν στο σκάνδαλο. Το ερώτημα είναι αμείλικτο και προφανώς απευθύνεται στην κ. Τουλουπάκη, αλλά και σε όσους στην κυβέρνηση εμφανώς πλέον συνδέονται μαζί της. Πώς και γιατί δόθηκε στον κ. Μανιαδάκη η ιδιότητα του προστατευόμενου μάρτυρα ενώ κάτι τέτοιο ήταν παράνομο καθώς υπήρχε άλλη μαρτυρία που τον ενοχοποιούσε;
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
