Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2025

Ζήτα, το έκτο της ελληνικής αλφαβήτου.

 Τα γράμματα είναι φωνητικά στοιχεία.

Μπορεί να διαφέρουν οπτικά μεταξύ τους όταν τα βλέπουμε γραμμένα όμως τελικά μπορεί να μοιάζουν περισσότερο από όσο φανταζόμαστε.
Για παράδειγμα… Και η λέξη Siemens, (ζ)ιμ-ενς διαβάζεται.

Και είναι πολύ ιδιαίτερο αυτό το γράμμα γιατί.....

σε αντίθεση με τα άλλα ελληνικά γράμματα, δεν πήρε το όνομά του από το φοινικικό γράμμα από το οποίο προήλθε, του δόθηκε ένα νέο όνομα κατά το πρότυπο του βήτα, του ήτα και του θήτα.

Επίσης ενώ είναι το έκτο έχει αριθμητική αξία 7.
(Σαν να ήξεραν πως θα έπαιζε ξεχωριστό ρόλο, χιλιάδες χρόνια μετά.)

Το παραπάνω ίσως το βάλω και στο μέλλον ως αρχική πρόταση σε ένα μεγαλύτερο άρθρο για τα ζημιάρικα γράμματα στα κακώς κείμενα αυτής της χώρας.

Ειδικά αυτά που πολλούς τριγύρω μας τους μετατρέπουν σε πρωταγωνιστές, δεύτερους ρόλους ή απλούς κομπάρσους (ανάλογα την θέση τους στην συστημική πυραμίδα) στην οπτική απεικόνιση της παροιμίας στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν!

Γράμματα κακώς κειμένων που θα μας ταλαιπωρούν μια ζωή με τόσα πρόβατα πολίτες που έχουμε και που από το μπε περνάνε άνετα στο κλείνω τα μάτια και ζζζζζ…κάνω πως κοιμάμαι.

Που μια ζωή, πάντα θα υπάρχει μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων (άλλη κάθε φορά) που αντί να τολμήσουν να ενώσουν τη φωνή τους με τους υπόλοιπους, κάνουν μόκο ακόμα και στο προφανές. 

Καλύπτοντας με την σιωπή τους (κάθε ένας ξεχωριστά και όλοι μαζί) τα κακώς κείμενα της χι, ψι, κυβέρνησης και κατ’ επέκταση ενός κρατικού μηχανισμού που γίνεται έρμαιο ατόμων, καταστάσεων, εταιρειών, άλλων κυβερνήσεων κλπ.

Δίνοντας δύναμη με αυτόν τον τρόπο στο Σύστημα να ξέρει πώς θα μπορεί πάντα να κρύβει όσα θέλει πίσω από μικροκομματικά, γελοίο-ιδεολογικά, κριτήρια λοβοτομημένων ηθικοκοινωνικά, καθώς πρέπει κατά τα αλλά, ανθρώπων.

Καταλήγοντας σε ένα δυστύχημα – έγκλημα.

Αφού (και γιατί) πρώτα κάποιο χι κόμμα δεν φρόντισε να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί ένα σημαντικό έργο υποδομής και ασφάλειας (που δεν κόστιζε κιόλας πολύ).

Αφού (και γιατί) μετά κάποιο άλλο έβαλε την υπογραφή του στο να περάσει ένα ΜΜΜ σε μία εταιρεία με κακό ιστορικό.

Αφού (και γιατί) κατόπιν κάποιο άλλο δεν φρόντισε να ολοκληρώσει ό,τι οι άλλοι δεν έκαναν, δεν φρόντισε να ελέγξει αν τηρούνταν οι ελάχιστες δεσμεύσεις και αν λειτουργούσε η εταιρεία το ΜΜΜ με διαφάνεια.

Αντί γι αυτό, λίγες μέρες προτού πεθάνουν 57 άνθρωποι (άλλοι από μια σύγκρουση, άλλοι από την έκρηξη που ακολούθησε της σύγκρουσης) ετοιμαζόταν να εγκαινιάσει μουσαμάδες και να δείξει σαν λειτουργικά συστήματα κονσόλες που μόνο σαν κινηματογραφικά προπς μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ενώ λίγο καιρό πριν, σαν αντιπολίτευση, κατηγορούσε -και σωστά- τους προηγούμενους για εγκαίνια μουσαμάδων σε ένα άλλο έργο.

Και ενώ ο αρμόδιος υπουργός της ωρυόταν από το βήμα της βουλής πως το ΜΜΜ που λέγεται τρένο ήταν απολύτως ασφαλές.

(σημ. Ενώ όλοι όσοι δεν υπηρετούμε κόμματα και ιδεολογίες ξέρουμε πως θα ωρυόταν για μη ασφαλές μέσο αν το κόμμα του ήταν στην απέναντι πλευρά και τον ρόλο του θιγμένου θα τον έπαιζε το ίδιο καλά κάποιος που τότε είχε την άνεση ως αντιπολίτευση να το παίξει πως νοιάζεται για το κοινό καλό.)

Μια ζωή δηλαδή όλα στα λόγια, γράμματα και λέξεις στον αέρα για το θεαθήναι και προς άγρα ψήφων και κάπως έτσι χάνονται αθώες ζωές όπως αυτές στα Τέμπη.

Παράπλευρες απώλειες στον βωμό του πολυδιάστατου κέρδους για κάποιους λίγους, που το πετυχαίνουν με την βοήθεια όλων αυτών των «σιωπηλών» πολιτών που τους έμαθε το Σύστημα να φυτοζωούν μέσα στη ρουτίνα τους και δεν θέλουν να ζορίζονται και πολύ με όλα αυτά.

(Που κακά τα ψέματα, αν η πλειοψηφία των συγγενών κάνει στο μέλλον την δική της αυτοκριτική πάρα πολλοί εξ αυτών θα παραδεχθούν, στον εαυτό τους, προσωπικό θέμα του καθενός είναι όλο αυτό, πως άνηκαν σε αυτή την κατηγορία των πολιτών.
Που ακόμα και αν έβλεπαν κάτι, οτιδήποτε, αρνητικό προτιμούσαν να κάνουν πως δεν βλέπουν και να «κοιτάνε τη δουλειά τους», μέχρι που όλο αυτό, με τη μορφή της διαφθοράς και της έλλειψης ασφάλειας στο σιδηρόδρομο στην συγκεκριμένη περίπτωση, τους χτύπησε την πόρτα.
Όπως το ίδιο συνέβη και με τους συγγενείς των νεκρών στο Μάτι, στην Μάνδρα κοκ.)

Μ’ αυτά και μ’ αυτά και για να γυρίσουμε στο σήμερα, τη στιγμή που μιλάμε έχουμε δυνητικά ένα διαρκές έγκλημα να συντελείται γιατί τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Ούτε σε θέματα ασφαλείας (δεν υπάρχει ολοκληρωμένη τηλεδιοίκηση) ούτε έχει δημιουργήσει το κράτος μηχανισμό ελέγχου για το πως λειτουργεί η ιδιωτική – ξένη κρατική εταιρεία μετά από ένα τόσο πολύνεκρο δυστύχημα.

Κανένας δεν ξέρει πως χρησιμοποιεί το ΜΜΜ που επί της ουσίας της χαρίστηκε (και επιδοτείται με δεκάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο γιατί το κράτος δεν μπορεί να έχει μια ζημιογόνα επιχείρηση αλλά ένας ιδιώτης μπορεί εφόσον το κράτος καλύπτει τις ζημίες που θα τις κάλυπτε έτσι κι αλλιώς και αν παρέμενε κρατική και είχε αποφασιστεί για στρατηγικούς λόγους να παραμείνει σε λειτουργία) και αν συνεχίζει να κλείνει εξίσου επικίνδυνες συμφωνίες με αδήλωτα φορτία.

Γιατί αν ήταν δηλωμένο (και νόμιμο το φορτίο) δεν θα έβγαινε ο κόσμος στους δρόμους (για πρώτη φορά, αν όχι στην ιστορία του ελληνικού κράτους, σίγουρα στη μεταπολίτευση) δύο χρόνια μετά το δυστύχημα με αίτημα να μην υπάρξει συγκάλυψη και να τιμωρηθούν όλοι όσοι είχαν ρόλο σε όλο αυτό.

Θα πήγαιναν οι αρχές, θα έπαιρναν τα δηλωτικά και θα ξέραμε όλοι, από επίσημα χείλη, τι ήταν αυτό που προκάλεσε την τεράστια έκρηξη.

Τι ήταν, ποιανού ήταν, γιατί βρισκόταν πάνω στο τρένο και ποιος ήταν ο προορισμός αυτού του φορτιού.

(Αφήνοντας έξω την υπόθεση όλα να γίνονται εν γνώσει και με της ευλογίες της ελληνικής κυβέρνησης.)

Και πως να μην υπάρχει ένα διαρκές έγκλημα σε εξέλιξη (που απλά περιμένει τα επόμενα θύματα) όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ενώ κάπνιζαν ακόμα οι λαμαρίνες, είχε βγει σαν το καρότο μπροστά από το γαϊδούρι και είχε αποκλείσει το γεγονός η εμπορική αμαξοστοιχία να μετέφερε παράνομο υλικό.

Αφήνοντας έξω την υπόθεση να γνώριζε, συμπεριφερόμενος σαν ένας ακόμα γνήσια ηλίθιος από αυτούς που μας αξίζει να έχουμε για πρωθυπουργούς.

Εξακολουθώντας να αφήνουμε έξω την περίπτωση να γνώριζε, παγιδεύοντας τον εαυτό του, τους κρατικούς μηχανισμούς, τη δικαιοσύνη, όλους τους υποστηρικτές του κόμματος του αλλά και τους σιωπηλούς όλη τους τη ζωή, τους βολεμένους στην μεγαλοαστική ή μικροαστική ζωούλα τους, τους ζωντανούς από καθαρή τύχη γιατί απλά δεν μπήκαν σε ένα τρένο, δεν έμεναν κοντά σε ένα μπαζωμένο ρέμα κλπ, να βοηθάνε (ο καθένας με τον δικό του τρόπο και για τους δικούς του λόγους) να γίνουν τα αδύνατα δυνατά, να μην εκτεθεί για τη δήλωση του.

Υ. Γ. 
Και έρχεται και από ενδιαφέρουσα περιοχή το γράμμα αυτό.
Προέρχεται από το… φοινικικό γράμμα ζαγίν.
Γλωσσολογική πάντα η αναφορά, μη πάει το μυαλό σας στη γεωγραφία.

Για την ώρα ας ξεκινήσουμε με λίγη σάτιρα και ένα λογοπαίγνιο…