Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Η άτεκνη κ. Ελίζα Βόζεμπεργκ τόλμησε να προσβάλει τη χαροκαμένη ΜΑΝΑ ΚΥΡΙΑ
ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ. Ανερυθρίαστα.
Και τότε θυμήθηκα κάτι που έγραψα το μακρυνό 2011.
Το αντιγράφω. Δείτε κατωτέρω τις.....
σελίδες 8 και 9.Όσον αφορά την ελληνική Δικαιοσύνη που εμπιστεύεται η
ανοιχτομάτα Ελίζα με κλειστά μάτια, ας διαβάσει τί έγραψε ένας αξιόλογος
ανώτατος δικαστικός προλογίζοντας το βιβλίο του κ. Γ. Μπούτου που περιγράφει με
μελανά χρώματα και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τη διαφθορά, την οποίαν
υπηρετεί και η Ελίζα.
https://makpress.blogspot.com/2023/11/2.html
Κι’ άμα λάχει υπάρχει και το βιβλίο
τού τέως Εισαγγελέα Κολιούση με τον τίτλο «Πολιτική-Δικαιοσύνη» και υπότιτλο «Στο
Βατοπέδι … δεν είχε λακέρδα». Εξαιρετικώς αφιερωμένο και αυτό στη μανδάμ Ελίζα
που υπηρετεί επαξίως τη διαπλοκή δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας, εξ ου
και έψεξε την ΚΥΡΙΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ που
απεχθάνεται τη διαπλοκή και δεν ντρέπεται να το διακηρύσσει.
8 Ιαν 2011
Το άρθρο της ημέρας από τον δικηγόρο
Σωτήρη Καλαμίτση
Αγαπητοί φίλοι (του taxalia),
Δεν σας γνωρίζω, αλλά και ούτε είναι απαραίτητο. Αρκεί ότι από το blog σας
δίνετε βήμα σε πάντα ενδιαφερόμενο να εκφράσει τις απόψεις του, εξ ου και σας
έχω κάποια αδυναμία (σχόλιο taxalia: και εμείς κύριε Καλαμίτση).
Κάπως έχω αντιληφθεί,
φρονώ, και τις πολιτικές πεποιθήσεις σας (σχόλιο taxalia:μπερδεμένοι Έλληνες
είμαστε και δεν "ανήκουμε" πουθενά...), αλλά εξ ίσου καλά έχω
αντιληφθεί ότι αυτές δεν σας έχουν φορέσει παρωπίδες, εξ ου και φιλοξενείτε
πάσης φύσεως απόψεις, ακόμη και ακραίες. Έτσι, απεφάσισα να σας στείλω κάποια
σχόλιά μου επί απόψεων που δημοσιεύθηκαν γύρω από τη δασκάλα Χαρά Νικοπούλου.
Κοινοποιώ το παρόν σε
ορισμένους ενδιαφερομένους, αλλά καθ’ υποχρέωση και στην πομακική εφημερίδα
«Ζαγάλισα».
Τα σχόλιά μου παρεμβάλλονται στα κείμενα και είναι γραμμένα με κόκκινα έντονα
πλάγια γράμματα.
.Χαρά Νικοπούλου
Μετάλλιο στη δασκάλα που διχάζει... Ποιόν
διχάζει; Και γιατί, άραγε, διχάζει η δασκάλα και δεν διχάζουν αυτοί που
βρίσκονται απέναντι στη δασκάλα υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης και της
συνακόλουθης πολυπολιτισμικότητας, την οποία προσπαθούν να επιβάλουν με το ζόρι
στην πλειονότητα του ελληνικού λαού, αν και η κ. Μέρκελ δήλωσε προσφάτως ότι
μετά από δεκαετίες διαπιστώθηκε ότι το πείραμα της πολυπολιτισμικότητας στη
Γερμανία απέτυχε;
Η πορεία και οι κόντρες της Χαράς Νικοπούλου, από τον Εβρο ως τη βράβευσή
της από την Ακαδημία Αθηνών
ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ | Παρασκευή 31
Δεκεμβρίου 2010
Η Χαρά Νικοπούλου στην τελετή βράβευσής της από την Ακαδημία Αθηνών την περασμένη Τρίτη. Καθώς οι τιμώμενοι δεν λαμβάνουν τον λόγο, πήρε ειδική άδεια και απευθύνθηκε στους παρισταμένους λέγοντας: «Το μετάλλιο ανδρείας αποτελεί για εμένα ηθική δέσμευση να συνεχίσω με μεγαλύτερη πίστη τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση του έθνους»
Μην είν΄ οι κάμποι; Μην είναι τ΄ άσπαρτα ψηλά βουνά; Τελικά τι είναι η
πατρίδα μας; Μια δασκάλα έχει βρει την απάντηση και τη λέει στα παιδιά της:
«Πατρίδα είναι καθένας από εσάς». Ζητήσατε από τη δασκάλα να
σας το εξηγήσει; Σεις, άραγε, δεν νιώθετε ότι πατρίδα είσθε και σεις και εγώ
και ο καθένας από τους έλληνες; Ή μήπως τώρα που η λαθρομεταναστευτική
πλημμυρίδα έχει κατακλύσει αυτή τη χώρα, θα πρέπει να μη λέμε ότι καθένας από
εμάς είναι η πατρίδα, για να μην προσβάλουμε τους απρόσκλητους μουσαφίρηδες;
Αυτό αναφέρει μιλώντας στο «Βήμα» η κυρία Χαρά Νικοπούλου, η οποία τιμήθηκε
από την Ακαδημία Αθηνών με Αργυρό Μετάλλιο «για την προσήλωσή της στο καθήκον,
την αυταπάρνηση και την εθνοπρεπή της στάση κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της
ως δασκάλας στο Μεγάλο Δέρειο του Νομού Εβρου τα έτη 2004-2008».
Μόνο που η «εθνοπρεπής» στάση της κυρίας Νικοπούλου με τον διαχωρισμό των
μειονοτικών μαθητών λειτούργησε διχαστικά στην τοπική κοινωνία
προκαλώντας έντονες αντιπαραθέσεις, αν και η ίδια ηρωοποιήθηκε από
ακραίες εθνικιστικές ομάδες. Γιατί δεν μας εξηγείτε σε τι συνίσταται ο
από μέρους της δασκάλας διαχωρισμός των μειονοτικών μαθητών; Ποίες οι ομάδες,
στις οποίες τους διαχώρισε; Κι΄ όταν αναφέρεσθε σε μειονοτικούς μαθητές, γιατί
δεν ορίζετε σε τι συνίσταται αυτή η μειονότητα, ώστε να ενημερωθεί ο
αναγνώστης, στον οποίον προσφέρετε την κεφαλή της δασκάλας επί πίνακι;
Αποθέωση και συμπάθειαΟι τελετές της Ακαδημίας Αθηνών έχουν ένα πρωτόκολλο.
Οι τιμώμενοι, περί τους 50 εφέτος, δεν λαμβάνουν τον λόγο. Η εθνοπρεπής δασκάλα
κυρία Χαρά Νικοπούλου έκανε την περασμένη Τρίτη, 28 Δεκεμβρίου, τη
διαφορά. Πήρε ειδική άδεια για να χρησιμοποιήσει το μικρόφωνο. «Η Ακαδημία
στο πρόσωπό μου παρασημοφορεί τη φιλοπατρία και τη διαμόρφωση κυρίως
της εθνικής συνείδησης στους μαθητές μου. Το μετάλλιο ανδρείας
αποτελεί για μένα ηθική δέσμευση να συνεχίσω με μεγαλύτερη πίστη τον
αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση του έθνους».
Δεν ξέρουμε ποια είναι η «τελική δικαίωση του έθνους», πάντως σε προσωπικό
επίπεδο η κυρία Νικοπούλου δικαιώνεται ποικιλοτρόπως. Αν δεν γνωρίζετε ποια
είναι η τελική δικαίωση τους έθνους, γιατί δεν ρωτήσατε τη δασκάλα να σας το
εξηγήσει, όταν μίλησε στο ΒΗΜΑ; Την ώρα που η Ακαδημία ετοίμαζε την
τελετή, η Νεολαία του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού (ΝΕΟΣ) εξέδιδε μια
ανακοίνωση. Πρότεινε την «ηρωική δασκάλα» για τη θέση του Ειδικού Γραμματέα
θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού. Να τοποθετηθεί δηλαδή στη θέση της κυρίας Θάλειας
Δραγώνα, η οποία παραιτήθηκε «κάτω από την κατακραυγή της κοινής γνώμης
για τους χειρισμούς στα θέματα της Ελληνικής Ιστορίας». Η ιστοσελίδα της
ΝΕΟΣ κοσμείται από φωτογραφία της δασκάλας αγκαλιά με τον πρόεδρο της οργάνωσης
κ. Γιάννη Παναγιωτακόπουλο. Η δασκάλα δεν είχε ιδέα για την πρόταση - το
μαθαίνει, λέει, στη διάρκεια της συζήτησής μας. Γιατί αφήνετε το
υπονοούμενο ότι η δασκάλα το εγνώριζε, αλλά εψεύσθη; Έχετε στοιχεία ότι είναι
υποκρίτρια; Και πού βρίσκετε το κακό σ’ αυτή την πρόταση; Τι περιμένατε, να την
προτείνουν γι’ αυτή τη θέση π.χ. οι γκρίζοι λύκοι; Ο ΛΑΟΣ είναι κόμμα που έχει εκπροσώπηση
στη Βουλή, όπως το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. Εν τούτοις δεν είναι η πρώτη φορά που η
χριστιανική Δεξιά εκδηλώνει συμπάθεια στο πρόσωπό της. Είναι ο πολιτικός χώρος
που την αποθεώνει ως ηρωίδα. Ας υποθέσουμε ότι τα πράγμα έχουν όπως τα
γράφετε. Γιατί είναι κακό να συμπαθεί τη δασκάλα η χριστιανική δεξιά; Και εν
πάση περιπτώσει, η αριστερά τάσσεται με την κ. Ρεπούση, την κ. Δραγώνα κ.λπ.
Γιατί θα πρέπει οι μη αριστεροί και οι μη χριστιανοί δεξιοί να δέχονται τους
μύδρους σας, επειδή συμπαθούν τη δασκάλα και αντιπαθούν την παρέα της κ.
Ρεπούση;
Η κυρία Νικοπούλου δεν αρέσκεται στην πολιτική καπηλεία του έργου της. Τώρα βάζετε τα πράγματα
στη θέση τους. «Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα. Ανήκω μόνο στην Ελλάδα και
στον Χριστό. Τη δημοκρατία άλλοι την καταχρώνται και άλλοι την αντιμετωπίζουν
σωστά. Καθένας θα κριθεί για την επιλογή του καλού και του κακού». Την αποστροφή για
την πολιτική τεκμηριώνει με όσα διαδραματίζονται στο μυθιστόρημα του
Παπαδιαμάντη «Οι έμποροι των εθνών». «Δεν θα υπήρχε καμία περίπτωση να
ασχοληθώ με την πολιτική». Τι είναι όμως η πολιτική; Παραφράζοντας τα
λεγόμενά της, θα λέγαμε ότι «πολιτική είναι καθένας από εμάς». Νομίζετε ότι αυτό αποτελεί
παράφραση; Μάλλον ατυχήσατε. Απλώς βρήκατε την ευκαιρία να περιγελάσετε τη
δασκάλα.
Η ίδια κατηγορήθηκε ότι άσκησε εξωτερική πολιτική μέσα στο σχολείο, στον
Εβρο. Κατηγορήθηκε ότι έκανε του κεφαλιού της στην εκπαίδευση της μειονότητας. Από ποιόν και γιατί
κατηγορήθηκε; Συγκεκριμένα πράγματα, όχι αοριστολογίες. Αν π.χ. κατηγορήθηκε
από το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή, είναι τούτο προς ψόγο ή τίτλος τιμής; Με τον τρόπο δηλαδή
που πήρε το μικρόφωνο στην τελετή της Ακαδημίας, ενήργησε, λένε, Ποιοί το λένε; για τη διαμόρφωση της
εθνικής συνείδησης των Πομάκων. Για τη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης των
Πομάκων ή για τη συνδρομή της στους Πομάκους που έχουν ελληνική εθνική
συνείδηση, την οποία τους αρνείται το τουρκικό προξενείο και οι πάσης φύσεως
συνοδοιπόροι του; Δεν ακολούθησε το πρωτόκολλο. Μόνη σας γράψατε ανωτέρω
ότι για να μιλήσει κατά τη βράβευσή της, ζήτησε και έλαβε ειδική άδεια. Γιατί
την μέμφεσθε ότι δεν ακολούθησε το πρωτόκολλο; Εκτός αν εννοείτε ότι δεν έπρεπε
να ζητήσει την άδεια, ώστε να μην την πάρει και έτσι να σας κάνει το χατίρι να
μην πει αυτά που είπε. Τότε, όμως, θα έπρεπε να ψέξετε την Ακαδημία που της
έδωσε την αιτηθείσα άδεια κάνοντας αυτή την εξαίρεση. Επίσης, θα έπρεπε, κατά
την ταπεινή μου γνώμη, να έχετε κάνει μία έρευνα για να ενημερώσετε τον
αναγνώστη αν πράγματι είναι η πρώτη φορά που βραβευθείς ζήτησε την άδεια και
του δόθηκε ή δεν του δόθηκε.
Υπάρχουν στο Μεγάλο Δέρειο όπου δίδασκε από το 2004 μαθητές που τη
λατρεύουν, μαθητές που κερδίζουν γνώση από το πάθος της «Μπουμπουλίνας του
Εβρου» - όπως την αποκαλούν οι εθνικιστές. Ποιοι είναι αυτοί οι εθνικιστές; Εφτιαξε χορωδία και
τους έμαθε να τραγουδούν Τσιτσάνη και Θεοδωράκη. Πού το κακό; Εξέδιδε τη μαθητική
εφημερίδα «Δέρειο στη γνώση», που βραβεύτηκε από την υπουργό Παιδείας κυρία Αννα
Διαμαντοπούλου στο πλαίσιο του διαγωνισμού «Αριστεία και Καινοτομία στην
Εκπαίδευση 2010». Με αφορμή τη βράβευση αυτή η δασκάλα μίλησε για τα ελληνικά
αισθήματα των Πομάκων, αναστατώνοντας την ειδική γραμματέα κυρία Δραγώνα, η
οποία ανέλαβε δράση στον διάδρομο, έξω από την εκδήλωση. Αποκάλεσε τη δασκάλα «κακή
δασκάλα», «υποχείριο» και υποσχέθηκε να διευκολύνει τη μετάθεσή της
στη Θεσσαλονίκη. Εδώ
μας μπερδέψατε κ. Κέζα μου. Την βράβευσε η υπουργός, αλλά την κατσάδιασε η
υφισταμένη της υπουργού. Δεν μας λέτε, όμως, αν είχε δίκηο η υπουργός ή η
υφισταμένη της. Και, επίσης, δεν μας εξηγείτε γιατί η κ. Δραγώνα δεν θέλει να
αναγνωρίσει στους Πομάκους το δικαίωμα να τρέφουν τα ελληνικά αισθήματά τους;
Το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό το αναγνωρίζετε μόνον στους αντίθετους με τα
ελληνικά αισθήματα των Πομάκων; Οι υποστηρικτές της κυρίας Νικοπούλου
διατείνονται ότι θα μπορούσε εξαρχής να γλιτώσει τον διορισμό στην ακριτική
περιοχή εάν είχε αξιοποιήσει τις γνωριμίες του πατρός της, Προέδρου του Αρείου
Πάγου (η αλήθεια είναι ότι προήχθη στη θέση του Προέδρου το 2007, δηλαδή τρία
χρόνια μετά τον διορισμό της θυγατέρας του). Και ο συνήθης μαϊντανός,
με τον οποίον πασπαλίζονται τα αρθρίδια. Να γράψουμε και κάτι για τον πατέρα
της, ο οποίος σίγουρα θα τη βοήθησε στην πορεία της κοτζάμ Πρόεδρος του Αρείου
Πάγου. Εγώ θα περίμενα να γράψετε ότι μολονότι ο πατέρας της ήταν ανώτατος δικαστικός,
η δασκάλα δεν έβαλε μέσο για να διδάξει σε μεγάλο αστικό κέντρο και πήγε στην
εσχατιά της χώρας. Αλλά θέλουν γενναιότητα τέτοιες κουβέντες.
ΟΑλλάχ και η έρευνα για το διδακτορικό
Η εθνοπρεπής δασκάλα Χαρά Νικοπούλου διαφοροποιήθηκε από την πολιτική που
εφαρμοζόταν στα μειονοτικά σχολεία Ποία η πολιτική αυτή, για να ενημερωθούμε
και εμείς;, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις των μαθητών της αλλά και της τοπικής
κοινωνίας καθώς γονείς μάζεψαν υπογραφές για να τη διώξουν. Πόσοι και επί πόσων
μάζεψαν υπογραφές;
Η κυρία Νικοπούλου
είχε κατηγορηθεί ότι ζήτησε από τους μαθητές της να ζωγραφίσουν την εικόνα του
Αλλάχ (κάτι βλάσφημο για τη μουσουλμανική πίστη).Ερευνήσατε την ακρίβεια
της πληροφορίας αυτής; Ποιος την κατηγόρησε και πότε; Η πληροφορία
δημοσιεύθηκε σε τρεις εφημερίδες («Γκιουντέμ», «Μιλιέτ», «Μπιρλίκ»), αλλά
κατόπιν αγωγών δύο εξ αυτών υποχρεώνονται να την αποζημιώσουν. Για να υποχρεωθούν να την
αποζημιώσουν, σημαίνει ότι αυτές οι εφημερίδες έγραψαν αρλούμπες. Δεν θεωρείτε
ορθό να καταδικάζονται όσοι γράφουν ψέμματα και θίγουν προσωπικότητες; Δικαιώνεται λοιπόν
και δικαστικά. Πήρε και το Μετάλλιο... ποιος την πιάνει τώρα. Το ότι δικαιώθηκε
δικαστικά σημαίνει για σας ότι πήρε αέρα. Και γιατί όχι; λέω εγώ. Η δικαστική
δικαίωση αποτελεί θωράκιση για τον προσφεύγοντα στη Δικαιοσύνη, ώστε να
γνωρίζουν οι αντίπαλοι ότι αυτό το μη νόμιμο που διέπραξαν, δεν θα πρέπει να το
επαναλάβουν. Οσον αφορά το δεύτερο πρόσωπο της ιστορίας, όλοι γνωρίζουν ότι η κυρία
Δραγώνα παραιτήθηκε, μην αντέχοντας «τον πόλεμο του παρακράτους». Δώστε παρακαλώ ορισμό του
παρακράτους. Γνωρίζω ότι τον Λαμπράκη τον δολοφόνησε το παρακράτος. Γνωρίζω ότι
τη δικτατορία των συνταγματαρχών επέβαλε το παρακράτος, αλλά ότι τη Δραγώνα την
«έφαγε» το παρακράτος πρώτη φορά το ακούω και αδυνατώ να το κατανοήσω. Στις αρχές του
καλοκαιριού ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου ζήτησε να διερευνηθούν η νομιμότητα της
εκλογής της ως καθηγήτριας πανεπιστημίου και το σύννομο της αναγνώρισης του
διδακτορικού της από το ΔΙΚΑΤΣΑ, καθώς στερείται βασικού τίτλου σπουδών (είναι
απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου Deree). Μήπως θέλετε να πείτε ὀτι
ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου είναι μέρος του παρακράτους Και γιατί δεν πρέπει να
διερευνηθούν όλα αυτά; Γνωρίζετε πολλούς καθηγητές Πανεπιστημίου που στερούνται
βασικού τίτλου σπουδών; Αν ναι, μνημονεύστε τους, για να ερευνηθεί και αυτών η
πορεία προς ανώτατα ακαδημαϊκά αξιώματα. Τι είναι λοιπόν όλα αυτά, τα
αμφιλεγόμενα από
ποιόν; βραβεία, οι εκπαιδευτικές διενέξεις, τα ύπουλα χτυπήματα σε τι αναφέρεσθε; Για ποιο
ύπουλο χτύπημα ομιλείτε;; «Ολα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα». Κυρία Κἐζα μου, μάλλον
έχετε μπερδέψει την πατρίδα με την παρτίδα.!!!
ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΚΑΙ ΕΚΡΗΞΗ
ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΕΡΕΙΟ
Η κυρία Νικοπούλου
διορίστηκε στο Μεγάλο Δέρειο, κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, το 2004.
Εγκαταστάθηκε εκεί με τον σύζυγό της, ο οποίος «εργαζόταν σε χρηματιστηριακή
εταιρεία και επικοινωνούσε με τους πελάτες του μέσω λάπτοπ». Απίστευτο; Και όμως
εφικτό. Στο σχολείο της βρήκε πολλά παιδιά. Πόσα; Αν είχε τοποθετηθεί εκεί 15 χρόνια πριν,
θα έβρισκε άδειες τάξεις. Πόσα είχε πριν από τα 15 χρόνια; Η πολιτική που
εφαρμόστηκε στα μειονοτικά σχολεία από το 1991 τετραπλασίασε τον αριθμό των
παιδιών που φοιτούν στο Γυμνάσιο και έκανε αισθητή την παρουσία των κοριτσιών
στις σχολικές τάξεις. Το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων που
διοργάνωσαν οι καθηγήτριες Αννα Φραγκουδάκη και Θάλεια Δραγώνα αποδεχόταν την
τοπική πραγματικότητα: τα παιδιά στο σπίτι τους ομιλούν την τουρκική, δεν
ξέρουν να κάνουν τον σταυρό τους και έχουν τις δικές τους παραδόσεις. Η ιδέα
της διπλής κουλτούρας ενθάρρυνε τους μουσουλμάνους να ενσωματωθούν στην
ευρύτερη κοινωνία, με το εφόδιο της μόρφωσης.
Το 2004 η κυρία
Νικοπούλου διαφοροποιείται. Υποστηρίζει ότι οι μαθητές της είναι Πομάκοι και
όχι Τούρκοι, και κατακρίνει τη δίγλωσση εκπαίδευση. Σεις πιστεύετε πως οι
μαθητές της είναι τούρκοι; Αυτή είναι και η επίσημη θέση της πολιτείας; Ενώ λοιπόν το
υπουργείο Παιδείας θεωρεί κατόρθωμα την πολυπολιτισμική σχολική συνθήκη, η
κυρία Νικοπούλου προχωρεί σε έναν νέο διαχωρισμό: υπάρχουν κατά την κρίση της
μουσουλμάνοι στραμμένοι στην Τουρκία και μουσουλμάνοι που αποτελούν κομμάτι του
ελληνικού έθνους. Ρωτήσατε
τους Πομἀκους; Μήπως αυτή η διάκριση υφίσταται από μόνη της και δεν την εφηύρε
η δασκάλα; Το μότο παραμένει: «Πατρίδα είναι καθένας από εσάς». Διοργανώνει σχολικές
γιορτές στις εθνικές επετείους, παροτρύνει τα παιδιά να παρελάσουν. Ορθότατα. Τα παιδιά
πρέπει να παρελαύνουν, όπως παρελαύνουν οι έλληνες χριστιανοί [ορθόδοξοι και
καθολικοί] και οι έλληνες εβραίοι. Όταν πήγαινα σχολείο είχα συμμαθητές
εβραίους το θρήσκευμα. Μετείχαν σε όλες τις εκδηλώσεις, αλλ’ όχι στο μάθημα των
θρησκευτικών. Έψαλλαν, όμως, τον ελληνικό εθνικό ύμνο και όχι τον ύμνο του
Ισραήλ. Κάποιοι το αποδέχονται μετά χαράς, κάποιοι δυσανασχετούν, οπότε στο κάδρο
εμφανίζονται ο ιμάμης, ο τούρκος πρόξενος της Κομοτηνής και πολιτευτές της
εκκλησιαστικής Δεξιάς. Με ποιο δικαίωμα εμφανίζονται αυτοί οι κύριοι και
αναμιγνύονται σε θέματα παιδείας της ελληνικής πολιτείας; Γιατί τους
αναγνωρίζετε τέτοιο δικαίωμα; Κάποιοι πόσοι; γονείς μαζεύουν
υπογραφές για να τη διώξουν, ο σύζυγος της καθαρίστριας του σχολείου την
ξυλοφορτώνει και της σπάει το χέρι, αυτό το επικροτείτε; Αν όχι, γιατί το
γράφετε με τον τρόπο αυτό; Γιατί παραλείπετε ότι ο ξυλοφορτώσας καταδικάσθηκε
από το ποινικό δικαστήριο και σε δεύτερο βαθμό; Θα μπορούσατε να γράψετε
«βιαιοπράγησε» κατά της δασκάλας, αλλά χρησιμοποιείτε τη μειωτική λέξη
«ξυλοφόρτωσε» για να ευφρανθείτε. αλλά η ηρωική δασκάλα συνεχίζει τη
δουλειά της. Καταγγέλλει τον διευθυντή του σχολείου ως ανθέλληνα και έχει στο
πλευρό της τουλάχιστον τους μισούς γονιούς και μαθητές. Προς τἰ η χλεύη; Τόσο πολύ
σας ενόχλησε η δασκάλα; Κι΄ όταν οι μισοί γονείς και μαθητές νιώθουν έλληνες
προς τι ο ψόγος;
Διαβάστε περισσότερα:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=375678&dt=31/12/2010#ixzz1ANgeDVtt
Ελίζα Βόζεμπεργκ
Η κυρία της pro bono δικηγορίας
ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ | Κυριακή 26
Σεπτεμβρίου 2010
Η κυρία Ελίζα
Βόζεμπεργκ είναι- για την ηλικία τηςμια γυναίκα που «φυσάει». Σίγουρα δεν
θα είχε τον ίδιο αέρα αν αναγκαζόταν να ντυθεί από την γκαρνταρόμπα της κυρίας Αλέκας
Παπαρήγα. Σίγουρα δεν θα ήταν τόσο κομψή αν αγόραζε παπούτσια στη λαϊκή,
φόρεμα από τα κινέζικα και καλλυντικά από το σουπερμάρκετ. Οι ενδυματολογικές
επιλογές της δεξιάς βουλευτίνας μάς απασχολούν για τον απλούστατο λόγο ότι
μοιάζει να φορά επάνω της το ετήσιο εισόδημά της. Αν μετρήσουμε ρούχα, τσάντα,
παπούτσια, ρολόι, γυαλιά, στυλό, κινητό, μπορεί και να ξεπερνά τις 13.000 που
δηλώνει στην Εφορία.
Ασφαλώς και έχει
δικαίωμα στη χλιδή και στην κομψότητα, ασφαλώς και δικαιούται να περιτυλιχτεί
σε φύλλα χρυσού αν της κάνει κέφι, όμως είναι ελαφρώς ανακόλουθο για μια
μεγαλοδικηγορίνα να παρουσιάζει εισπράξεις ανειδίκευτου εργάτη. Πάντα υπάρχει
μια δικαιολογία. «Ο σύζυγός μου είναι βιομήχανος». Πράγματι, το στεφάνι της
δραστηριοποιείται στον κλάδο της ποτοποιίας στην Κύπρο και μπορεί να της
προσφέρει τα λούσα της.
Το δικηγορικό γραφείο
το κρατά για να περνά την ώρα της, να έχει ένα χόμπι να μη βαριέται. Κάπως έτσι
το παρουσιάζει: «Κάνω κοινωνική δικηγορία, παρέχω τις υπηρεσίες μου δωρεάν σε
όσους το έχουν ανάγκη». Ισχυρίζεται, λοιπόν, ότι από τον πελάτη λαμβάνει μόνο
την προείσπραξη του δικηγορικού συλλόγου.
Για να δικάσει, πρέπει
να το δηλώσει στον σύλλογο αλλά για συμβουλευτική δικηγορία δεν δίνει
λογαριασμό- οπότε μάλλον έχει αφήσει τις επικερδείς παραινέσεις για χάρη της
κοινωνικής προσφοράς.
Πηγαινοέρχεται στην Ευελπίδων από μεγαθυμία. Τώρα πηγαινοέρχεται με βουλευτικό
σοφέρ, αλλά, όπως ανακαλεί, «ποτέ δεν προκάλεσα, κυκλοφορούσα με ταξί και δεν
αγόρασα ποτέ ακριβό αυτοκίνητο. Είχα ένα Αudi, ή μάλλον όχι, Ηonda πρέπει να
ήταν».
Η κυρία Βόζεμπεργκ
περιγράφει αναλυτικά την επαγγελματική λιτότητα. «Είμαι στο νοίκι στην
Πατριάρχου Ιωακείμ, δεν έχω υπαλλήλους, μόνο ασκούμενους των 200 ή 300 ευρώ.
Ποτέ δεν πήγαινα για τα χρήματα, ούτε υπήρξα ποτέ έμμισθη» λέει στο τηλέφωνο
χαμηλόφωνα όταν την εντοπίζουμε σε δικαστική αίθουσα. Επειδή καταπιάνεται με
πολλά, δικαιολογείται το κακό μνημονικό της- συνάδελφοί της τη θυμούνται να
έχει έμμισθους συνεργάτες και να απασχολείται σε τουλάχιστον μία μεγάλη
εταιρεία.
Τα χρήματα που δηλώνει
ως ετήσιο εισόδημα αντιστοιχούν σε πέντε διαζύγια, σε ένα μέτριας δυσκολίας
ποινικό, σε ένα εύκολο εμπορικό. Μιλάμε πάντοτε για δικηγόρους της κλάσης της.
Επί τροχάδην να θυμίσουμε ότι υπήρξε συνήγορος του Τιερί Ρουσέλ στη
διαμάχη του με το Ιδρυμα Ωνάση, του Γ. Πέτσου στην υπόθεση της «17
Νοέμβρη», της μητέρας του Σορίν Ματέι ο οποίος αιματοκύλισε την οδό Νιόβης. Αν
λοιπόν ήταν φιλοχρήματη και ασκούσε τη δικηγορία όπως οι υπόλοιποι που ανήκουν
στην κατηγορία της, θα είχε τουλάχιστον δεκαπλάσιο ετήσιο εισόδημα.
Πώς γίνεται λοιπόν
ένας άνθρωπος που επιδίδεται στη δωρεάν δικηγορία να έχει στην τράπεζα κάπου
400.000 ευρώ; Πάντα υπάρχει μια δικαιολογία: «Είμαι 27 χρόνια δικηγόρος, δεν
έχω παιδιά. Κανονικά, έπρεπε να έχω εκατομμύρια. Ε, δεν τα έχω αυτά που έπρεπε
να έχω βγάλει. Επαναλαμβάνω ότι για τα υπόλοιπα έξοδα αναλαμβάνει ο σύζυγός
μου. Παρ΄ όλα αυτά, ποτέ δεν προκάλεσα, ποτέ δεν ήμουν του χρήματος». Κάπου
εδώ, μας τα μπερδεύει. Η ιδεολογία της τσάμπα υπεράσπισης πρέπει να είναι κάτι
νέο στη ζωή της. Διότι, αν πάντα τής αρκούσαν τα ελάχιστα, αν πάντα δήλωνε
εισοδήματα ανάλογα με τα προπέρσινα, θα είχε βγάλει συνολικά 350.000 ευρώ σε
όλη τη ζωή της. Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε ότι η κυρία
Βόζεμπεργκ υποαμειβόταν σε όλη τη σταδιοδρομία της και ότι δεν χρειάστηκε να
τραφεί με ακρίδες επειδή είχε χορηγό διαβίωσης. Είμαστε υποχρεωμένοι να
αποδεχτούμε το τεκμήριο της αθωότητάς της.
Αν γινόταν έλεγχος στο
γραφείο της, το μόνο που θα έπρεπε να αναζητηθεί είναι αν έχουν κοπεί τα δωρεάν
δελτία παροχής υπηρεσιών. Επειδή όμως πρέπει πάντα να αναζητούμε τη θετική
πλευρά των πραγμάτων, ευχόμαστε να προστρέξουν όλοι οι κατατρεγμένοι στο γραφείο
της για μια pro bono υπεράσπιση. Την αρχή μπορούν να κάνουν οι ψηφοφόροι της -
μην τρέχουν στους άλλους τους άπληστους που θέλουν λεφτά για τις υπηρεσίες
τους.
Αφού
ασχοληθήκατε με τη δασκάλα, ένα σοβαρό δηλαδή θέμα, ασχολείσθε και με την κ.
Βόζεμπεργκ, την οποία σφάζετε με το βαμβάκι περιγράφοντάς την εμμέσως πλην
σαφώς ως φοροφυγάδα. Και καλά κάνετε και ασχολείσθε με το θέμα. Επειδή δεν το
γνωρίζω, σας ερωτώ: με τον Τσουκάτο, τον Μαντέλη, τον Τσοχατζόπουλο, τον
Παπαντωνίου κ.λπ. ασχοληθήκατε; Πάντως εκείνο που θα περίμενα από σας θα ήταν
να κατακεραυνώσετε την κ. Βόζεπμπεργκ που δίνει 200-300 € στους ασκουμένους
δικηγόρους, ενώ ο ΔΣΑ, μέλος του ΔΣ του οποίου υπήρξε η κ. Βόζεμπεργκ, έχει
συστήσει ως ελάχιστο επιμίσθιο των ασκουμένων τα € 600.
Διαβάστε περισσότερα:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=356771&ct=32&dt=26/09/2010#ixzz1ANhxOUjv
[ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ] Ερώτηση προς την Ακαδηµία Αθηνών
Της Αννας Φραγκουδάκη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011
Η Ακαδηµία απένειµε
αργυρό µετάλλιο στην κ. Χαρίκλεια Νικοπούλου για την «υπηρεσία» της σε
µειονοτικό σχολείο της Θράκης, όπου «λόγω τε και έργω… ελληνίδος
διδασκάλουπαράδειγµα λαµπρόν εγένετο». Οµως η βραβευθείσα είχε συχνή
παρουσία στα ΜΜΕ και σε δηµόσιες εκδηλώσεις. Προκάλεσε µεγάλη αναστάτωση στο
µειονοτικό χωριό, όπου ανακατεύτηκαν ακροδεξιές οργανώσεις. Εκανε µηνύσεις σε
µειονοτικές εφηµερίδες και τον µουσουλµάνο επιστάτη του σχολείου προκαλώντας
δίκες και καταδίκες (είναι κόρη προέδρου του Αρείου Πάγου). Είναι σαφής ο υπαινιγμός
σας ότι κέρδισε τις δίκες ελέω πατρός. Δεν μας λέτε, ὀμως, ποίο το αντικείμενο
των δικών και γιατί νίκησε η δασκάλα. Πάντως η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων
θα έπρεπε να πάρει θέση σ’ αυτόν τον υπαινιγμό σας, αλλά δεν το έκανε. Ως δασκάλα
αντιπαρατέθηκε µε τους γονείς που ζήτησαν τη µετάθεσή της και οι µαθητές έκαναν
αποχή από τα µαθήµατα. Το ότι οι μαθητές αντέδρασαν στις βουλές ορισμένων
γονέων δεν σας λέει κάτι; Εάν εσάς σας αποδοκιμάσουν οι γονείς των φοιτητών
σας, αλλά οι φοιτητές σας τάσσονται στο πλευρό σας, τι θα διαλέξτε; Οπως η ίδια περιέγραψε
σε αθηναϊκή εφηµερίδα (17/2/08): «Τους έκανα µάθηµα για την Επανάσταση του
1821, όταν ένας µαθητής… µου είπε ότι είναι Τούρκος. Ηρεµα, τον πήρα από το
χέρι και τον πήγα στο προαύλιο κάτω από την ελληνική σηµαία λέγοντάς του
ότι είναι Ελληνας». Προς τι η ειρωνική παράθεση του χωρίου αυτού; Τέλος, στην πρωτάκουστη Όλα τα πράγματα γίνονται
κάποτε για πρώτη φορά. Γιατί είναι πρωτάκουστη; «αντιφώνησή» (!) της
στην Ακαδηµία, είπε µεταξύ άλλων ότι «στο πρόσωπό» της βραβεύτηκε η
«φιλοπατρία», που «περιλαµβάνειτη σκλαβωµένη Βόρειο Ηπειρο..., τη
Μακεδονία µας… η ελευθερία της οποίας τελεί υπό διαπραγµάτευση, τη Θράκη και
την Κύπρο που καταδυναστεύονται από τους Τούρκους και τους ελεύθερους πολιορκηµένους
Ελληνες που ζουν στον Άγιο Παντελεήµονα». Αναλογιστήκατε, κ. πρόεδρε και
µέλη της Ακαδηµίας, τι προτείνετε για «παράδειγµα» στους δασκάλους και τις
δασκάλες της χώρας; Τους προτρέπετε άραγε να ξεκινήσουν στα κοντά 200
µειονοτικά σχολεία µηνύσεις κατά των µουσουλµάνων συµπολιτών και εκστρατείες στα
ΜΜΕ που ταυτίζουν τη Θράκη(!) µε την Κύπρο; Ναι, ακριβώς αυτό κάνουν
οι ακαδημαϊκοί. Αν κάποιος παραβεί τον νόμο και στραφεί κατά δασκάλου
μειονοτικού σχολείου, να έχει το θάρρος να προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Οι νόμοι
του ελληνικού κράτους ισχύουν και στη Θράκη. Να διδάσκουν στα παιδιά
του δηµοτικού ότι είναι «υπό διαπραγµάτευση» η «ελευθερία της Μακεδονίας µας»; Γιατί όχι; Δεν πρέπει τα
παιδιά να γνωρίζουν; Υπόσχεστε υψηλά βραβεία σε δασκάλους των «ελεύθερων
πολιορκηµένων» στον Αγιο Παντελεήµονα, εάν ξεκινήσουν «πατριωτικές» διαδηλώσεις
όπως αυτή κατά του Αρχιεπισκόπου; Σας προτείνω κυρία καθηγήτριά μου, να
μετακομίσετε στον Άγιο Παντελεήμονα για να δώσετε το καλό παράδειγμα στους
κακούς έλληνες της περιοχής. Προτρέπετε τις δασκάλες των χιλιάδων στη
χώρα µαθητών αλβανικής καταγωγής να µιµηθούν το «παράδειγµα» και να οδηγούν τα
παιδιά «κάτω από την ελληνική σηµαία» για να τους «εµπνεύσουν» ιδέες για τη
«σκλαβωµένη Βόρειο Ηπειρο»; Εδώ επιτρέψετε μου να πω ότι το παράδειγμα
είναι υστερικό, όχι απλώς ακραίο. Οι γονείς αλβανών μαθητών που έχουν
κατακλύσει τα σχολεία μας δεν ισχυρίσθηκαν ότι είναι έλληνες, ενώ οι πομάκοι
γονείς νιώθουν ότι είναι έλληνες και θέλουν να παραμείνουν έλληνες τόσο αυτοί
όσο και τα παιδιά τους.
ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑΑΠΟΨΗΑιχμές
Η δασκάλα που διχάζει Ίδιος τίτλος με εκείνο της κ. Κέζα. Τυχαίο;
Του Ηλία Κανέλλη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 29 Δεκεμβρίου 2010
Η βράβευση της δασκάλας Χαράς
Νικοπούλου από την Ακαδηµία Αθηνών «για την αυταπάρνηση και την εθνοπρεπή της
στάση κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της ως δασκάλας στο Μεγάλο Δέρειο του
Νοµού Εβρου τα έτη 2004-08» είναι, επιεικώς, ατυχής. Γιατί κ. Κανέλλη μου;
Επιτυχείς είναι μόνον οι βραβεύσεις ανθρώπων που έσωσαν τη ζωή κάποιου άλλο;Πιθανόν, τα µέλη της
Ακαδηµίας να πείσθηκαν ότι η στάση τής άλλοτε «δασκάλας του Εβρου» ήταν
εθνοπρεπής από τους επαίνους που της απονεµήθηκαν σε τηλεοπτικές εκποµπές µε
ροπή προς τη συνωµοσιολογία και τα ΟΥΦΟ. Λέτε; Σε ποιες εκπομπές αναφέρεσθε; Γιατί
δεν τις κατονομάζετε; Λέτε η Ακαδημία να παρακολουθούσε τον πρωϊνό καφέ και όλα
τα μεσημεριανάδικα και αηδιασμένη που δεν ασχολούνται με τη δασκάλα αποφάσισαν
να τη βραβεύσουν, ώστε να ανέβει η τηλεθέαση των εκπομπών για ΟΥΦΟ;
Στην πραγµατικότητα,
βράβευσαν µια εκπαιδευτικό η οποία παρέκαµψε τα αναλυτικά προγράµµατα ποία αυτά; του υπουργείου Παιδείας,
αγνόησε την ιδιαιτερότητα της µειονοτικής περιοχής σε τι συνίσταται η
ιδιαιτερότητα; και, θεωρώντας ότι αυτό είναι το πατριωτικό της καθήκον, επιχείρησε να
καταργήσει την εκπαίδευση στη µειονοτική γλώσσα και, γενικώς, χώρισε τους
µαθητές της βάσει γλωσσικών και θρησκευτικών διαφορών. Λέτε κ. Κανέλλη; Πόθεν
τούτο; Ενδεικτική της µεθόδου της είναι η εικόνα που εύκολα µπορεί κανείς να βρει
στο Ιντερνετ, όταν την 25η Μαρτίου ένα κορίτσι της µειονότητας, η µικρή Εµινέ,
είπε το «πατριωτικό» ποίηµα: «Βάλε τους Τούρκους εµπροστά / σαν τον χασάπη τα
τραγιά κ.λπ.». Αν
αυτό το κορίτσι αισθάνεται ελληνίς, προς τι ο ψόγος; Διαβάσατε την τελευταία
πληροφορία ότι σε 27 χώρες του κόσμου οι τούρκοι περιγράφονται στα σχολικά
βιβλία ως μάστιγα της ανθρωπότητος; Ή μήπως στην Τουρκία τα βιβλία περιγράφουν
τους έλληνες με τα καλλίτερα λόγια; Μόνον εμείς καταργούμε σιγά-σιγά την εθνική
συνείδηση αρχίζοντας από την κατάργηση στρατιωτικών εμβατηρίων περί Μακεδονίας,
Βορείου Ηπείρου κ.λπ. Το ίδιο κάνουν στα Σκόπια «του Μεγαλέξανδρου» και στην
Αλβανία που οραματίζεται τη Μεγάλη Αλβανία περιλαμβανομένης της Ηγουμενίτσας;
Η περίπτωση της κ.
Νικοπούλου, φυσικά, ενθουσίασε διάφορες ανεύθυνες φωνές που θεωρούν πατριωτισµό
την πλειοδοσία της πατριδοκαπηλίας. Ποίες αυτές οι ανεύθυνες φωνές και σε
αντιδιαστολή προς ποίες υπεύθυνες φωνές; Εγώ, ας πούμε είμαι για σας ανεύθυνη
φωνή; Οι φωνές αυτές την αναγόρευσαν σε ηρωίδα. Η Ακαδηµία θα περίµενε κανείς ότι
δεν ακούει φωνές αλλά, πριν βραβεύσει, διερευνά και συζητά ψύχραιµα, αναλυτικά,
σφαιρικά. Αλίµονο αν και η Ακαδηµία αρχίσει να επιβραβεύει όσους θεωρούν ότι οι
κεντρικές πολιτικές της χώρας (για το µειονοτικό, την εκπαίδευση, τις διεθνείς
σχέσεις) είναι κακές και κάνουν τη δική τους ιδιωτική πολιτική. Γιατί το «αλοίμονο»; Αν
δεν έχει λόγο η Ακαδημία σε όλα αυτά τα θέματα, τότε προς τί η ύπαρξή της;
Πάμπολλοι, και εγώ, καταμαρτυρούν στην Ακαδημία ότι δεν έλαβε, ως πνευματική
ηγεσία του τόπου, θέση για τη δικτατορία και πολλά άλλα θέματα. Αν ελάμβανε θέση,
θα την ψέγατε που ήλθε σε αντίθεση με την κεντρική πολιτική της χώρας σε ένα
εθνικό ζήτημα, όπως είναι η ουσιαστική Δημοκρατία;
8.1.2010. Σωτήριος
Καλαμίτσης
Δικηγόρος
στις Σάββατο,
Ιανουάριος 08, 2011 
Σώτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου