Τρόμος στη Λάρισα, από την επανεμφάνιση του Λιθόκερου

 Νέα εμφάνιση έκανε στη Λάρισα το δηλητηριώδες έντομο που μοιάζει με μεγάλη κατσαρίδα, κολυμπάει και πετάει.

Εμφανίστηκε ξανά στη Λάρισα ο Λιθόκερος, το.... δηλητηριώδες έντομο που προκαλεί αναστάτωση στους κατοίκους της Θεσσαλίας.

Όπως αναφέρει το onlarissa.gr, μετά την Χαραυγή, εντοπίστηκε προχθές το βράδυ της Κυριακής στο κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα δίπλα στο Θέατρο «Κώστας Τσιάνος» στον Μύλο του Παππά.

Ο Λαρισαίος που το εντόπισε με την παρέα του θορυβήθηκαν αρκετά, στην θέα του Λιθόκερου στην «καρδιά» της Λάρισας. Πρόκειται για δηλητηριώδες υδρόβιο έντομο, το μεγαλύτερο υδρόβιο της Ευρώπης.

Μοιάζει με κατσαρίδα που κολυμπάει και πετάει, ενώ μπορεί να αναπτυχθεί σε μέγεθος 12 εκατοστών. Το δάγκωμα του είναι δηλητηριώδες όχι όμως θανατηφόρο για τον άνθρωπο και προκαλεί οξύ πόνο.

Τι λέει η wikipedia για τον Λιθόκερο

Ο λιθόκερος είναι ένα γένος της οικογένειας των ημιπτέρων Βελοστοματίδων, γνωστό στην καθομιλουμένη ως γιγάντια ζωύφια του νερού. Εντοπίζονται σε τροπικές, υποτροπικές και εύκρατες περιοχές του κόσμου. ^[1] [2] Η μεγαλύτερη ποικιλία ειδών βρίσκεται στην Αμερική, με ένα μόνο είδος στην Ευρώπη, δύο στην Αφρική, δύο στην Αυστραλία και τρία στην Ασία. ^[2] Περιλαμβάνει τα μεγαλύτερα αληθινά ζωύφια με είδη ικανά να φτάσουν σε μήκος πάνω από 12 εκατοστόμετρα . ^[3] Τα νοτιοαμερικανικά L. grandis και L. maximus είναι τα μόνα είδη που συνήθως ξεπερνούν τα 9 εκατοστόμετρα, με πιο τυπικά μήκη για τα υπόλοιπα είδη μεταξύ 4,5 και 9 εκατοστόμετρων . ^[2] Ο Lethocerus sp. διακρίνονται από τα άλλα γένη στα Lethocerinae ( Benacus και Kirkaldyia ) από δύο συμμετρικές αυλακώσεις στο εσωτερικό πέλμα των δοντιών στο πρόσθιο μηριαίο οστό, τα εξωτερικά όρια των παραστερνιτών ΙΙ και ΙΙΙ στενά και σχεδόν ίσια, και με τα αυλάκια των ταρσομερών να ακολουθούν το γραμμή του κνημιαίου στήθους.

Συνήθειες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Lethocerus sp . με τα φτερά ανοιχτά

Σε αντίθεση με τα γιγάντια ζωύφια του νερού στην υποοικογένεια των Βελοστοματίδων, τα θηλυκά δεν γεννούν τα αυγά στην πλάτη των αρσενικών. ^[4] Αντίθετα, μετά τη σύζευξη (συχνά πολλαπλές συνεδρίες ^[5] ) τα αυγά τοποθετούνται σε αναδυόμενη βλάστηση (σπάνια σε ανθρωπογενείς κατασκευές) αρκετά ψηλά πάνω από την ίσαλο γραμμή ώστε τα αυγά να μην βυθίζονται μόνιμα. Στη συνέχεια, το αρσενικό προστατεύει τα αυγά από τα αρπακτικά και περιοδικά φέρνει νερό στα αυγά για να αποτρέψει την αποξήρανση τους. ^[6]

Όπως και άλλα μέλη της οικογένειας των γιγαντιαίων ζωυφίων, τα είδη των λιθόκερων είναι αρπακτικά που εξουδετερώνουν το θήραμα μαχαιρώνοντάς το με το ρύγχος του και εγχύοντας ένα σάλιο που περιλαμβάνει μια σειρά από ένζυμα που διασπούν τις πρωτεΐνες. ^[7] Έως και 132 συστατικά έχουν βρεθεί στο σάλιο ή το δηλητήριό τους, αρκετά παρόμοια με αυτά που βρέθηκαν στα ζωύφια δολοφόνων . ^[8] Στη συνέχεια, η προβοσκίδα χρησιμοποιείται για να ρουφήξει το υγρό και ημι-χωνεμένο σωματικό υγρό του θηράματος. Το βήμα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για αυτοάμυνα και το δάγκωμα είναι πολύ επώδυνο για τον άνθρωπο, προκαλώντας πρήξιμο και παλμικό πόνο, αλλά συνήθως υποχωρεί μέσα σε περίπου πέντε ώρες το πολύ. ^[9]

Οι ενήλικες λιθόκεροι έλκονται από τα φώτα (εξ ου και το όνομα ηλεκτρικό σφάλμα φωτός) και έλκονται σε μεγάλους αριθμούς καθώς διασκορπίζονται από το ένα υδάτινο σώμα στο άλλο κατά την περίοδο των βροχών. Ορισμένα είδη τρώγονται, ιδιαίτερα στη Νοτιοανατολική Ασία και μερικά είναι υπό εξαφάνιση. ^[10]