Μπλε εγκεφαλικά για μπλε μπε

 από το 365meres.wordpress.com

 Screenshot, «χίλιες λέξεις» μια μεγάλη εικόνα

Όταν έγραφα για χαμένα και αδήλωτα βαγόνια έλεγαν κάποιοι γελοίοι παρωπιδοφόροι οπαδοί της τωρινής κυβέρνησης «γελοιότητες, τι είναι ολόκληρα βαγόνια για να...

τα εξαφανίσουν».

(Για να μην αναφέρω τις πλείστες άλλες ηλιθιότητες και συγκαλυμμένες ειρωνείες τυφλής υπεράσπισης της κυβέρνησης από κάποιους για το «όχι εγώ, ούτε εγώ, ποιος άραγε το ζήτησε, ε, κάποιος το ζήτησε, εκεί θα κολλήσουμε« μπάζωμα και τις «ξέρεις τι ενέργεια απελευθερώνει μια τέτοια σύγκρουση, σκέτες λαμαρίνες και το λιπαντικό των μηχανών αρκεί« αναφλέξεις-εκρήξεις.)

Τριάντα (!) φορτηγά με χώμα από το σημείο της σύγκρουσης κατέληξαν τρεις μέρες μετά τη σύγκρουση σε ιδιωτικό οικόπεδο (σε εντελώς διαφορετική τοποθεσία από το μέρος που πέταξαν τα βαγόνια), γεγονός που το ανακάλυψαν οι συγγενείς (και πάλι), μήνες μετά.

Στοιχείο που προήλθε από μια άσχετη δικογραφία, από καθαρή τύχη.
Ή ατυχία, ανάλογα σε ποια πλευρά είσαι.

Είτε ως άμεσα εμπλεκόμενοι με λερωμένη τη φωλιά τους (όπου το «γαμώτο, γκαντεμιά« δικαιολογείται) είτε σαν απλοί πολίτες που όμως φοράνε μονίμως και καμαρωτά τις κομματικές τους παρωπίδες και επιλέγουν το στενό οπτικό τους πεδίο ακόμη και μπροστά σε ένα τέτοιο γεγονός που δυνητικά θα μπορούσε να είναι θύμα το παιδί τους ή γυναίκα τους ή ο καλύτερος τους φίλος όπου το «σκατά, κι άλλο γεγονός που εκθέτει την κυβέρνηση« αιτιολογείται από το χαμηλό πολιτικό τους επίπεδο όμως δεν δικαιολογείται με τίποτα.

Πολιτικά κακόμοιρα απλά ανθρωπάκια – ψηφοφόροι τα οποία, σε αντίθεση με τα κακοποιά ανθρωπάκια που ξέροντας τα χάλια αυτού από το οποίο αποκόμιζαν κέρδη δεν θα έβαζαν σε κίνδυνο τους δικούς τους ανθρώπους, ακόμη και συγγενείς τους να πέθαιναν (αφού θα πίστευαν οτιδήποτε και αν άκουγαν από τα χείλη των δικών τους πολιτικών και θα χρησιμοποιούσαν αυτό το ΜΜΜ) και να έβλεπαν όλα αυτά τα μίνι σκάνδαλα που συνθέτουν το παζλ -και του πριν και του μετά- σε αυτό το τεράστιο έγκλημα, πολλά από αυτά θα κάθονταν να κατευθύνουν τα δάκρυα τους οι παρωπίδες τους για να μη ξεφύγουν ούτε αυτά από την κομματική υποταγή και τον βουβό τους, μην δημιουργήσει πρόβλημα στο κόμμα, πόνο.

Τριάντα φορτηγά με χώμα που αποκλείστηκε από τις έρευνες και απομακρύνθηκε προς άγνωστη, για μήνες μετά το δυστύχημα, κατεύθυνση και βολικά χαρακτηρίστηκε άχρηστο.

Γεγονός δηλαδή που έρχεται στην επιφάνεια ένα χρόνο μετά το δυστύχημα και αυτό από το ψάξιμο των συγγενών και όχι από έρευνα των αρχών.

Γεγονός αδιαμφισβήτητο που -επίσης αδιαμφισβήτο- κάποιοι κρατικοί λειτουργοί «ξέχασαν» να συμπεριλάβουν στα στοιχεία που το κράτος έδωσε στις ανακριτικές αρχές.

Έστω σαν απλή αναφορά. Αφαιρέθηκε χι ποσότητα χώματος.
Κιχ, ούτε λέξη.

Γιατί κάποιοι θέλουν λέει να μιλάνε μόνο με γεγονότα.

Ας φάνε τώρα 300 κυβικά μέτρα χώμα μπας και χωνέψουν το σανό που μασάνε ακατάπαυστα από επιλογή τους.

Όμως σιγά που θα το κάνουν. Το πολύ πολύ να πούνε:
Έλα μωρέ, και τι έγινε που πήραν 300 κυβικά μέτρα χώμα από το σημείο που έγινε το ατύχημα; Δεν φτάνει που έβαλαν καινούργιο, φρεσκότατο χωματάκι και έριξαν και χαλίκι σε κάποια σημεία και μπετόν σε άλλα και την έκαναν κυριολεκτικά καμία σχέση με το πως ήταν στο ατύχημα την τοποθεσία, να μπουν άνετα και εκκλησάκια και μνημεία πάνω στο τσιμέντο.

Το μόνο μνημείο που θα λείπει είναι των αγαθών πολιτών.

Εκείνων που σιγοντάρουν άθελα τους τα κομμματικά πρεζάκια και από επιλογή ζουν σε ένα συννεφάκι από όπου θα τους ακούσεις να λένε «Μα, καλά, τόσοι άνθρωποι εκεί, όλοι διεφθαρμένοι» όταν αρκεί για παράδειγμα ο επικεφαλής να έχει «τσεπώσει» μια υπόσχεση προαγωγής για να καταστήσει όλους τους υπόλοιπους διακοσμητικά στοιχεία που όντας στην καρδιά του γεγονότος και εκτελώντας εντολές δεν μπορούν να έχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα του τι ακριβώς λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια τους.

(Που φυσικά όπως και με το μπάζωμα δεν πρόκειται να βρούμε εύκολα ποιος έχει την ευθύνη και για τη μεταφορά και για τον χαρακτηρισμό του.
Όπως και σε εκείνη την περίπτωση αναφέρθηκε γενικά και αόριστα η Πυροσβεστική Υπηρεσία όμως η κεφαλή της στο σημείο το αρνήθηκε κατηγορηματικά όταν είδε που πάει το πράγμα και κάτι τέτοιο λογικά θα συμβεί και για αυτή την περίπτωση.)

Και δεν θα το κάνουν γιατί μέσα σε αυτόν τον τεράστιο όγκο χώματος μπορεί να βρεθούν ακόμη και στοιχεία της επίσημα αγνοούμενης κοπελίτσας.

Τα όποια υπόλοιπα στοιχεία που μπορεί να ήταν χρήσιμα στις ερευνες (τα χημικά στοιχεία κυρίως) μπορεί να τα έχει ξεπλύνει ο Ντάνιελ.

Το μόνο που δεν ξεπλένεται είναι οι πράξεις κάποιων και h μη αντίδραση κάποιων άλλων, ακόμη και μπροστά σε χειροπιαστά γεγονότα σαν αυτό.

Σαν να λέμε σκοτώνεται κάποιος σε ένα δωμάτιο, γεμάτο αίματα και ποιος ξέρει τι άλλο το ξύλινο δάπεδο και πάνε όχι απλά να βάλουν κάτι από πάνω, ξηλώνουν το πάτωμα μαζί και το υπόστρωμα του και τα πετάνε ως άχρηστα για την έρευνα.

Τριάντα φορτηγά…
Μάλλον για παιχνιδάκια της Matchbox θα πρόκειται.
«Κρύβονται» για τόσους μήνες 30 κανονικά φορτηγά και τόσο χώμα;

Σε λίγο θα πούμε και πως η κυβέρνηση θα επιθυμούσε να… θαφτεί το δυστύχημα.

Που ακόμη πιο κωμικοτραγικό θα ήταν το γεγονός όντως να μην το επιθυμεί γιατί θα δείχνει απλά τη γύμνια και την ανικανότητα μιας κυβέρνησης (της εκάστοτε κυβέρνησης) να προΐσταται των ερευνών και να έχει τον έλεγχο των διαδικασιών που θα διασφάλιζαν μια εις βάθος έρευνα και πραγματική απόδοση ευθυνών.

Ποιος ξέρει, όπως και με το τρένο μπορεί να ευθύνεται και για τη μεταφορά του χώματος αποκλειστικά ο σταθμάρχης.
Να έβαλε κανέναν κολλητό του να το κάνει.

Έλα όμως που δεν γίνονται τέτοιες τεράστιες «συνωμοσίες» κάτω από τη μύτη των αρχών, μπροστά στα μάτια του κράτους όπως λένε οι μπλε στρατιώτες – υπερασπιστές της παρούσης κυβέρνησης, παρασύροντας και κάποιους καλόπιστους που ακόμη βλέπουν το όλο σύστημα με μια ονειρική, ιδανική μορφή.

Τόσο πολύ παγιδεύτηκαν σε αυτή τους τη στάση και επιχειρηματολογία κάποιοι που σε λίγο θα αρχίσουν οι εγκέφαλοι τους να βγάζουν error τόσο συχνά και τόσο έντονα που μπορεί και να κρασάρουν οριστικά.

Τον κομματικό/ιδεολογικό σανό τους πάντως δεν θα τον βγάλουν ούτε τότε από τη διατροφή τους. Είναι το μόνο που χωνεύουν.

Γιατί το να τους δείχνεις πως «αναγκάζονται» (για τον αόρατο εχθρό ή από συνήθεια) να στηρίζουν μια κυβέρνηση που πατώντας πάνω στην παρακάτω νομοτελειακή εξέλιξη δεν νοιάζεται να κρατήσει ούτε τα προσχήματα, δεν χωνεύεται με τίποτα.

Κακής ποιότητας πολίτες (ως σύνολο), κακής ποιότητας πολιτικό σύστημα (γενικά), υποχρεωτική δοκιμή του υποτίθεται διαφορετικού που οδήγησε πίσω στα κλασικά κόμματα και ταυτόχρονα στην «άνευ όρων παράδοση» του κόσμου που ψηφίζει, όχι του κομματικού ψηφοφόρου, αυτή η «τσιμεντένια» βάση δεν αλλάζει, αυτού που ψηφίζει μπας και…

Και τι έχουμε; Τη δεύτερη συνεχόμενη θητεία της ΝΔ στην κυβέρνηση με 41% παρά τα όσα αρνητικά της.

Πως να χωνέψουν ένα τόσο κακής ποιότητας πολιτικό σύστημα που μια κυβέρνηση που «μπάζει νερά» και καταλήγει με ένα τέτοιο δυστύχημα ακριβώς πριν τις εκλογές αυξάνει τα ποσοστά της γιατί δεν ήμαστε ικανοί να διαθέτουμε μια στοιχειωδώς σοβαρή αντιπολίτευση και καταλήγει να είναι εκείνη που παθαίνει πανωλεθρία;

Πως να μη νιώθει μετά ο κάθε γενικός γραμματέας, η κάθε Ασημακοπούλου και ο κάθε Καραμανλής υπεράνω όλων και πως να μη δείχνει μια κυβέρνηση (ως σύνολο) υπεροψία και αδιαφορία;

Και πως ο κάθε ιδιώτης που έχει σχέση μαζί της (όπως για παράδειγμα η Η.Τ) να μην αισθάνεται πως μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει;

Χάθηκαν τα βίντεο από τους σταθμούς, δεν κουνήθηκε φύλλο.
Χάθηκε τώρα ο ταχογράφος σε παρολίγον σύγκρουση, ούτε μια κουβέντα από τον αρμόδιο υπουργό ή τον κυβερνητικό εκπρόσωπο.

Χάθηκαν βαγόνια, χάθηκαν 30 φορτηγά χώμα, φτιάχνουν χάρτινα αεροπλανάκια με τα έγγραφα οι αρχές παίρνοντας αναγκαστικά τα στοιχεία που φέρνουν οι συγγενείς.

Τόσο έντονα και συνεχόμενα είναι όλα αυτά που το γεγονός πως σε ένα κράτος χελώνα προγραμμάτισαν τη δίκη τόσο σύντομα δεν δείχνει σπουδή να αποδοθεί δικαιοσύνη αλλά τους παρουσιάζει σαν να βιάζονται να ξεμπερδεύουν όσο πιο γρήγορα γίνεται προτού βγουν κι άλλα στοιχεία στη φόρα και δεν μπορούν να μαζέψουν τα αμάζευτα.

Πως να κάτσει όμως να τα αναλογιστεί όλα αυτά ο κομματικός ψηφοφόρος;
Πολύ περισσότερο πως να τα χωνέψει; Απλά δεν γίνεται.

Ακόμη και στο υποθετικό σενάριο εργασίας πως η κεφαλή, ο χι Μητσοτάκης, είναι ο πιο τέλειος Έλληνας πολίτης, ο πιο άσπιλος, ο πιο ακριβοδίκαιος, ο πλέον αδιάφθορος, ο πολίτης – απόλυτο πρότυπο, όλα αυτά είναι απόδειξη αυτού που «φωνάζω», του γιατί δεν είναι απλά θέμα του ενός προσώπου αλλά ζήτημα συνολικής αλλαγής μας και γι αυτό εμείς όλοι δεν μπορούμε σήμερα να δώσουμε κάτι καλύτερο ως αποτέλεσμα.

(Να μην το ξαναγράφω πως είχαμε την ευκαιρία μας όταν ήμασταν στα σπάργανα ως κράτος, στα θεμέλια, χωρίς ουσιαστικές δομές και συγκροτημένη κρατική διάρθρωση όμως την δολοφονήσαμε μαζί με τον Καποδίστρια.)

Η αλήθεια του καθενός μπορεί να είναι διαφορετική και υποκειμενική γιατί βασίζεται/χτίζεται με καθαρά προσωπικά δεδομένα (και γι αυτό δεν με ενοχλεί καμία αντίδραση σε όσα γράφω τόσα χρόνια, ούτε όσων μέχρι σήμερα με στόλιζαν και τώρα… «με στολίζουν» από μέσα τους, γιατί μπορεί να αδυνατούν/ να αρνούνται να δουν αυτό που πρέπει) όμως η ψυχρή πραγματικότητα είναι μία και μοναδική:

Όταν μειωθούν τα άτομα που επικρίνουν επιλεκτικά και μόνο τους αντιπάλους βιδωμένοι σε κομματικά χαρακώματα και όταν αυξηθούν όσοι μας δείχνουμε (σαν σύνολο πάντα) με κάθε ευκαιρία ως παράδειγμα προς αποφυγή, επικρίνοντας χωρίς κομματικά ιδεολογικά γυαλιά τα στραβά από όπου και αν προέρχονται (αφού δικά μας δημιουργήματα, όλων των πολιτών, είτε ψηφίζουμε είτε όχι είναι τα κόμματα) και στους εαυτούς μας αλλά κυρίως στους νεότερους του κοντινού (και πιο μακρινού αν μπορούμε, γιατί όχι) περιβάλλοντος μας, μόνο τότε θα ξεκινήσουν να αλλάζουν τα πράγματα προς κάτι καλύτερο.

Μέχρι τότε, στο ίδιο έργο θεατές.

Με μπλε εγκεφαλικά νεκρά μπε τώρα να αναμασάνε τον σανό που τα ταΐζουν, ίσως πράσινα εγκεφαλικά νεκρά μπε ξανά μετά, πορτοκαλί πριν, μπορεί μοβ (σαν στεφάνια σε διαρκή κηδεία) αργότερα…

Υ.Γ.
Όταν λοιπόν κάποιοι που ψηφίζουν απλά για να ψηφίζουν δεν τολμάνε να πουν κιχ στα στραβά λες και θα βγει κάποιος από το κόμμα να τους κάνει ντα και να τους πει «εσύ που μας κράζεις, σου απαγορεύουμε να μας ψηφίσεις ξανά», γιατί να νιώσει πίεση η οποιαδήποτε κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα εν γένει να αλλάξει έστω λίγο, κάτι από αυτά;

Που είναι τόσο γελοία η στάση τους γιατί κανείς δεν τους εμποδίζει να πιστεύουν σε ένα κόμμα όμως θα έπρεπε να είναι από μόνοι τους επικριτικοί γιατί λογικά θέλουν το καλύτερο και δεν θέλουν αυτό να εκτίθεται ως κυβέρνηση από άτομα που έχουν ευθύνες και αρμοδιότητες τις οποίες αδυνατούν ή δεν θέλουν (για χι λόγους) να φέρουν ει πέρας.

Όμως συμπεριφέρονται σαν φανατικοί οπαδοί που προτιμούν να κρύψουν μέσα στον όχλο που κατεβάζουν στους αγώνες ακόμα και δολοφόνους αρκεί να έχουν τα ίδια διακριτικά.

Υ.Γ. 2
Όταν κάποιων η μόνιμη επωδός, ως οδός αποφυγής κριτικής σε μια κυβέρνηση, είναι το «να δω στοιχεία», όσο αυτά τα άνευ αμφισβήτισης πλέον στοιχεία αρχίζουν έρχονται στην επιφάνεια και εκείνοι εξακολουθούν να μην παίρνουν θέση τόσο ο κακός, δημόσιος, πολιτικός εαυτός τους (ως πολίτες – οπαδοί κόμματος – ψηφοφόροι) θα βαραίνει έναντι του καθαρά προσωπικού σε αυτό που αφήνουν ως είδωλο στους άλλους.

Μέχρι τη στιγμή που το μόνο που θα περιφέρουν και θα βλέπουν οι υπόλοιποι, όταν το φως θα πέφτει πάνω τους όπως πέφτει, στοιχείο το στοιχείο, γεγονός το γεγονός, δεδομένο το δεδομένο, αργά και βασανιστικά για όλους, στην υπόθεση των Τεμπών, θα είναι ένα σάπιο, απαίσια κομματικοποιημένο σαρκίο που θα βρωμάει πτωματίλα αφού για ένα κόμμα θα έχουν ξεπεράσει και το σημείο που ρίχνουν σε κώμα τον εγκέφαλο τους και υιοθετούν οποιαδήποτε άσχετη εικασία και ευφυολόγημα στηρίζει το -παραπαίων πλέον- αφήγημα όσων όρισε η κυβέρνηση υπεύθυνους για τον τόπο της τραγωδίας.

Θα έχουν φτάσει να έχουν δολοφονήσει κάτι άυλο όμως ανεκτίμητο.
Κάθε στοιχείο ηθικής που έχουν να επιδείξουν ως αποκκομένα από την υπόσταση τους σαν πολίτες – πολιτικά όντα, ως άνθρωποι της διπλανής πόρτας.

Θα έχουν σταματήσει να είναι αυτοί οι άνθρωποι, θα έχουν πάψει να είναι άνθρωποι και θα έχουν μετατραπεί σε όντα που απορροφούν το φως, σε οντότητες χωρίς την παραμικρή εσωτερική αρετή και αξία να βρίσκει διέξοδο και να τους περιβάλλει.

Υ.Γ. 3
Οι φωτογραφίες λένε είναι χίλιες λέξεις.
Όπως και η υπομονή και το τσεκάρισμα για να μη βρεθείς εκτεθειμένος δημιουργούν από μόνα τους τσουνάμι λέξεων όταν έρθει η κατάλληλη ώρα.

Δόξα τον Θεό, οι πρώτες υπάρχουν σε αφθονία από πληθώρα πηγών από τον τόπο του δυστυχήματος -εγκλήματος, από τα πρώτα λεπτά του συμβάντος.

Όσο για το δεύτερο, κάποιοι διακρινόμαστε και έχουμε ως απόδειξη τα δείγματα γραφής μας όλα τα χρόνια που ασχολούμαστε με το ανεύ αναζήτησης χρηματικών απολαβών «άθλημα» του μπλόγκιν.

Υπομονή όχι επ’ άπειρον, αρκεί η υπομονή ενός χρόνου (και η παρακολούθηση από όσο πιο κοντά γίνεται αυτού του θέματος με τις πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις τις τόσο έντονες που μπορεί να γίνει το ισχυρότερο παράδειγμα των κακών κειμένων που μας αφορούν όλους ως σύνολο, στο σύνολο της συστημικής πυραμίδας) για να μη «σηκώνεις» τις γελοίες δικαιολογίες κάποιων και να μην ανέχεσαι ούτε από φίλους (νυν, μέχρι πρότινως κλπ) στάση που δεν είναι ξεκάθαρη.

Ας ρίξουμε λοιπόν, σαν τα προσεχώς που παίζουν στους κινηματογράφους και στην TV, στην κουβέντα και… δυο χιλιάδες λέξεις από τον φάκελο με τα αδιάσειστα στοιχεία που είχαν προσκομίσει –μέχρι προχθές– στις αρχές οι πραγματογνώμονες των συγγενών.

Οι γερανοί επιχειρούν χωρίς πρόβλημα και το εμφανώς νοτισμένο έδαφος (από την πυρόσβεση) είναι ίσιο.

Οι γερανοί εξακολουθούν να επιχειρούν χωρίς πρόβλημα και ανάγκη μπαζώματος του σημείου του δυστυχήματος.
Ένας τεράστιος και μεγάλου βάθους λάκκος στο νοτισμένο σημείο.
Εκεί που κατέληξαν τα νερά της πυροσβεστικής περιέχοντας προφανέστατα και χημικά στοιχεία που «ξεπλυναν» από τα καιόμενα βαγόνια.

To be continued…