«Ζ»

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

          Απεδήμησε εις Κύριον και ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός. 

Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει έργα του, αλλά έχω θαυμάσει την από μέρους του ανάδειξη της τόλμης ενός 33χρονου δικαστή  να προφυλακίσει την ανώτατη ηγεσία τής Χωροφυλακής στα πλαίσια της ανάκρισης για τη δολοφονία του βουλευτή τής ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη. 

Παρά τις «νουθεσίες» τού Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Κόλλια, μετέπειτα...

πρώτου πρωθυπουργού της χούντας. Σε χρόνους, όπου ουδείς  τολμούσε να τα βάλει με την εξουσία, ακριβώς, όπως συμβαίνει και σήμερα. 

Θυμήθηκα και την εξαίρετη μουσική επένδυση της ομώνυμης ταινίας από τον τεράστιο Μίκη.  Ταινίας που μετέφερε στην οθόνη το βιβλίο «Ζ» και ανεδείκνυε με απαράμιλλη σκηνοθεσία το θάρρος τού εν λόγω ανακριτή ονόματι Σαρτζετάκης, τον οποίο κατεδίωξε η χούντα, αλλά τίμησε στη συνέχεια το πωλητικό σύστημα με την ανάδειξή του στο Ανώτατο πωλητειακό αξίωμα. Σημειώθηκαν, βέβαια, κάποια παρατράγουδα στη διάρκεια της θητείας του ως ΠτΔ, ίσως λόγω της τυπολατρείας του, αλλά εκείνο που μένει  είναι η από μέρους του εφαρμογή τού νόμου χωρίς διάκριση μεταξύ ανωνύμων και επωνύμων χωρίς φόβο απέναντι στους ισχυρούς, και η προσήλωση στη συνταγματικά προβλεπόμενη διάκριση των εξουσιών.

          Αναζητούσα, και εξακολουθώ να αναζητώ, ματαιοπονών, κάποιον να ακολουθήσει το παράδειγμά του, όταν έγραφα τούτο.

 

dΔευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2022

Εγώ γιατί δεν πέφτω από τα σύννεφα;

 Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Η Εύα Καϊλή, αντιπρόσωπος του ελληνικού λαού στο Ευρωκοινοβούλιο και …. επαξίως εκ των Αντιπροέδρων  του τελευταίου, συνελήφθη από τις βελγικές Αρχές κατηγορούμενη για μιζάρισμα από το Κατάρ, το οποίο σημείωσε 6.500 θανάτους εργατών κατά την προετοιμασία του για να φιλοξενήσει το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου. Παρά ταύτα η Εύα μας χαρακτήρισε το Κατάρ πρωτοπόρο στα δικαιώματα των εργαζομένων. Έναντι κάποιου τιμήματος;

So what? που λένε οι μορφωμένοι. [Ελεύθερη μετάφραση: σιγά τα ωά ή και τί έγινε να ‘ουμ;].

Και με τον Πάτση μείναμε με το στόμα ανοικτό. Και με τον Μαραβέγια, και με τον Κοσκωτά και με τον Χριστοφοράκο και με τον Άκη και με τον Γιάννο και με την τραγωδία στο Μάτι και με την τραγωδία στη Μάνδρα και .. και … και …. και …. Με αποτέλεσμα να διερωτάται ο αρχιφύλαξ Αραβαντινός «Μα πότε θα αδειάσουν αυτά τα σύννεφα;».

Εγώ μένω σταθερά καρφωμένος στα σύννεφα. Τίποτε δεν με κουνάει. Ούτε  η δήλωση του κ. Χρυσόγονου, καθηγητού συνταγματικού δικαίου και πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, ότι «Το Ευρωκοινοβούλιο απαρτίζεται από 750 μέλη. Αναμενόμενο μερικά εξ αυτών να είναι παραβατικά». Τί πιο φυσιολογικό; Γιατί να χάσω τη βολή μου στα σύννεφα;

Δεν παύω, όμως να ονειρεύομαι εκεί πάνω την ημέρα που θα γκρεμοτσακιστώ από τα σύννεφα. Πότε; Όταν αποκατασταθεί η νομιμότητα. ΄Οταν π.χ. βρεθεί ένας Σαρτζετάκης και προφυλακίσει τον Μαρινάκη ή τον Βαρδινογιάννη ή τον Κοπελούζο ή τον Μυτιληναίο ή τον Αλαφούζο ή τον Κόκκαλη ή τον Μελισσανίδη κ.ο.κ. Τυχαία τα ονόματα. Οι συγκεκριμένοι δεν έχουν κάνει κάτι κακό.

Και τούτο, διότι τότε θα πάψει να είναι επίκαιρος ο Ησίοδος που προ 2.700 ετών με το  Έργα και Ημέραι «…καταγγέλλει την πλεονεξία των τυρρανίσκων και των κομπιναδόρων των δικαστηρίων. Χρησιμοποιεί απίστευτα καυστικές εκφράσεις όπως “δωροφάγοι δικαστές”. Οργισμένος και δύσθυμος όπως οι προφήτες, απειλεί με τη θεία τιμωρία τις Αρχές που, προκειμένου να γεμίσουν τις τσέπες τους, ευνοούν πάντα τους ισχυρούς και λεηλατούν τους φτωχούς χωριάτες. Με τον Ησίοδο τελειώνει η εξύμνηση των ιδανικών τής αριστοκρατίας. Είναι κληρονόμος του άσχημου Θερσίτη, που στην Ιλιάδα κατηγορεί τον βασιλιά Αγαμέμνονα ότι ευημερεί εις βάρος όλων των άλλων, σε ένα πόλεμο που ωφελούσε μόνο τον ίδιο» [Irene Vallejo, Πάπυρος (Η περιπέτεια του βιβλίου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα), 2019, σελ. 147]. 

Σώτος

 Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

                Οι δικαστικοί λειτουργοί ωρύονται ενόψει νέας περικοπής των αποδοχών τους. Διατείνονται, μάλιστα, ότι
το μισθολόγιό τους δεν είναι «ειδικό», αλλά «συνταγματικό», αφού το ίδιο το Σύνταγμα κατοχυρώνει αποδοχές αντίστοιχες προς το «λειτούργημά» τους. Ας ξεχάσουμε για λίγο την κόντρα Τσατάνη-Θάνου-Παπαγγελόπουλου για την υπόθεση Βγενόπουλου [αλήθεια ρε Βγενόπουλε, τί έγινε με εκείνη την αγωγή που είχες ασκήσει κατά του Τσίπρα, την είδηση για την οποίαν ο τελευταίος αντιμετώπισε με το άσμα «Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ»; Αναβολή στην αναβολή, πότε θα συζητηθεί;]

Διαβάζω, λοιπόν στην ιστορία της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων: 
                «Κατά τη δικτατορία, το έτος 1968, με την ΚΔ/28-5-1968 Συντακτική Πράξη «περί εξυγιάνσεως της Τακτικής Δικαιοσύνης» αναστέλλεται για 3 ημέρες η ισοβιότητα των Δικαστών και η μονιμότητα των Εισαγγελέων και αμέσως στη συνέχεια, με το ΒΔ της 29-5-1968 απολύονται 30 Δικαστές και Εισαγγελείς, μεταξύ των οποίων ο Χρήστος Σαρτζετάκης, οι αδελφοί Μιχαλακέα καθώς και πέντε μέλη του τελευταίου Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, διότι οι 5 τελευταίοι «συνείργησαν εις την δημιουργίαν συνδικαλιστικού εν τω Δικαστικώ Σώματι κινήματος». Ήταν οι Αρεοπαγίτες Αντ. Φλώρος και Δημ. Μαργέλλος, ο Πρόεδρος Πρωτοδικών Γεώργιος Κώνστας και οι Εισαγγελείς Πρωτοδικών Γ. Ξενάκης και Αλέξανδρος Φλώρος, αδελφός του Αντώνιου. Οι απολυθέντες προσέφυγαν στο Συμβούλιο Επικρατείας, με απόφαση του οποίου οι ως άνω πράξεις κρίθηκαν αντισυνταγματικές και άκυρες, κατόπιν αυτού δε, απολύθηκε από την Δικτατορική Κυβέρνηση και ο Πρόεδρος του ΣΤΕ Μιχ. Στασινόπουλος. Μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Κων/νος Καραμανλής, ως Πρωθυπουργός αποκατέστησε τους διωχθέντες Δικαστικούς Λειτουργούς και ο μεν Αρεοπαγίτης Δημ. Μαργέλλος επαναπροσληφθείς, έγινε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, στον δε Αντ. Φλώρο, ο οποίος, εν τω μεταξύ είχε καταληφθεί από το όριο ηλικίας, απονεμήθηκε ο βαθμός του επιτίμου Προέδρου του ΑΠ.»

Στην ιστορία δεν υπάρχει λέξη για το γεγονός ότι ο πρώτος πρωθυπουργός της χούντας ήταν Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου καθώς και ότι ο πρώτος υπουργός Δικαιοσύνης της χούντας ήταν αρεοπαγίτης. Ούτε για το γεγονός ότι δικαστές και εισαγγελείς δίκαζαν υποθέσεις εις το όνομα της χούντας εφαρμόζοντας χουντική νομοθεσία ουδόλως ενοχλούμενοι από τούτο. Το ΣτΕ εκδίκαζε υποθέσεις για πράξεις των οργάνων της χούντας έχοντας ως δεδομένο ότι οι πράξεις της χούντας είχαν νομιμοποίηση. Ακόμη και όταν η χούντα απέλυσε ορισμένους δικαστές και εισαγγελείς και αυτοί προσέφυγαν στο ΣτΕ ζητώντας ακύρωση της απόλυσής τους, το ΣτΕ υπό τον Μιχαήλ Στασινόπουλο δεν είπε κουβέντα για τη νομιμότητα των συντακτικών πράξεων που έθεταν το πλαίσιο των απολύσεων. Ακύρωσε τις απολύσεις για ….. έλλειψη προηγούμενης ακρόασης. Και τότε η χούντα απέλυσε τον Πρόεδρο του ΣτΕ, ο οποίος έδρεψε δάφνες, ώστε στη συνέχεια να γίνει ο προσωρινός Πρόεδρος της νεοσύστατης Ελληνικής Δημοκρατίας του Εθναρχίδη.

Ας διαβάσουμε το σχετικό απόσπασμα των αποφάσεων 1811-1831/1969. 
               «Επειδή το δικαίωμα ακροάσεως παντός κρινομένου προσώπου, αποτελεί γενικωτέραν και θεμελιώδη αρχήν του δικαίου, διασφαλίζουσαν το στοιχειώδες δικαίωμα υπερασπίσεως, και εφαρμοστέαν κατ' αρχήν εν πάση ευνομουμένη Πολιτεία. Λαμβανομένης υπ' όψιν της τοιαύτης γενικής εφαρμογής του κανόνος τούτου, δεν δύναται να συναχθή αποκλεισμός της εφαρμογής αυτού εκ της σιωπής της ΚΔ' Συντ. Πράξεως περί του θέματος της ακροάσεως. Τουναντίνον, σταθμιζομένου του άκρως επαχθούς χαρακτήρος του εν τη Συντ. Πράξει ΚΔ' προβλεπομένου μέτρου της απολύσεως ισοβίων δικαστικών λειτουργών και δη δια τους εν αυτή προβλεπομένους σοβαρούς λόγος απολύσεως, ως και της εν τη αυτή Συν. Πράξει ΚΔ' ενυπαρχούσης ρητής αξιώσεως όπως ενεργηθή, προ της απολύσεως, έρευνα των στοιχείων των αναφερομένων εις τους κρινομένους δικαστικούς λειτουργούς, συνάγεται κατά την κρίσιν του δικαστηρίου τούτου, ότι εν τη Συντ. Πράξει ΚΔ' ενυπάρχει επιταγή όπως το δικαίωμα παντός κρινομένου όπως τύχη και απλής έστω ακροάσεως πριν ή αποφασισθή η απόλυσίς του, παραμείνη σεβαστόν και απαραβίαστον, τούτο δε ιδία μετά το νεώτερον ν.δ. 192, δημοσιευθέν τη 29 Μαΐου 1969, δια του οποίου , θεσπισθέντος εν όψει άλλων συνεπειών της κατ' εφαρμογήν της ΚΔ' Συντ. Πράξεως απολύσεως, εκδηλούται νέα νομοθετική βούλησις αναγνωρίζουσα εις την απόλυσιν ταύτην πειθαρχικήν χροιάν, ης ένεκα κατ' εξοχήν η ακρόασις. Ούτως η επιταγή της προηγουμένης ακροάσεως ενυπάρχει εν αυτή τη Συντ. Πράξει ΚΔ', ως ιδία αυτής επιταγή, και δη είτε αυτοτελής, είτε ως τμήμα της εν τη ιδία Συντ. Πράξει ΚΔ' προβλεπομένης ερεύνης των περί των κρινομένων δικαστικών λειτουργών υπαρχόντων στοιχείων. Η τοιαύτη επιταγή της Συντ. Πράξεως ΚΔ' στοιχεί προς γενικόν κανόνα τεθέντα ολίγον προ της ΚΔ', δια της Συντ. Πράξεως ΚΑ', ήτις παρεχώρησε το δικαίωμα ακροάσεως εις πάντας τους εν αυτή αναφερομένους δημοσίους υπαλλήλους, απολυθέντας δυνάμει Συντ. Πράξεων, εις ους παραχωρεί το δικαίωμα τούτο επί τω ρητώς εν τη ΚΑ' αναγραφομένω σκοπώ, όπως δοθή εις τους υπαλλήλους τούτους η ευχέρεια να υπερασπίσωσιν εαυτούς (άρθρον 1, παρ. 2 της Συντ. Πράξεως ΚΑ'). Εξ απάντων των ανωτέρω προκύπτει ότι εις την Συντ. Πράξιν ΚΔ' δεν δύναται ν' αποδοθή βούλησις καταργήσεως του θεμελιώδους δικαιώματος ακροάσεως, ειδικώς εις βάρος των δικαστικών λειτουργών.»
                    Μια χαρά, δηλαδή, ήταν οι χουντικές συντακτικές πράξεις και τα διατάγματα που εξέδιδε η χούντα. Αν η χούντα είχε δώσει στους απολυμένους δικαστικούς τη δυνατότητα να τύχουν προηγούμενης ακρόασης, φαντάζομαι ότι δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Έτσι δεν είναι; Με άλλα λόγια, το ΣτΕ λειτούργησε τότε όπως λειτουργεί σήμερα το Μισθοδικείο που δικαιώνει όλους τους δικαστές που προσφεύγουν σ’ αυτό. Ή, όπως λειτουργεί και σήμερα το ΣτΕ που ευλογεί τα Μνημόνια, αλλά όχι περικοπές των αποδοχών και συντάξεων των δικαστικών λειτουργών. 

Και μετά; Μετά ήλθε η αναθεωρητική Βουλή του Εθναρχίδη, περιλαμβάνουσα στους κόλπους της πλείστους όσους συνεργάτες ή απλώς εφαψίες της χούντας, και με συντακτική πράξη όρισεν ότι 

………………..

……………………

     Τελειώνοντας, να θυμίσω ότι ο πνευματικός Όλυμπος της χώρας, η Ακαδημία Αθηνών, εόρταζε κάθε χρόνο την επέτειο της εθνοσωτηρίου με ομιλίες κ.λπ., αναπέμπουσα ύμνους εις τους εθνοσωτήρας. 
            Και εμείς περιμένουμε από τον Τσίπρα να μας πει αλήθειες! Οι αειλήθειοι! 

Σώτος

Υ.Γ. Δωράκι στους μελετηρούς αναγνώστες. Πώς εξαφανίζονται πρόστιμα € 20 εκ. επιβληθέντα σε βαρώνο κοκαΐνης, μπροστά στον οποίο το Noor 1 ωχριά.