Μέσα από την σκόπιμη Τουρκική υστερία που παρακολουθούμε από τις αρχές του 2019 και το σκληρό, ανατολίτικο παζάρι που...
συνεχίζεται αδιάκοπα μετά την μυστηριώδη, «κεκλεισμένων των θυρών» συνάντηση δυόμιση ωρών του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο, στο πλαίσιο της επίσκεψης του Α. Τσίπρα στην Τουρκία (5 & 6 Φεβρουαρίου 2019), αξίζει τον κόπο να σταθούμε σε ορισμένες σημαντικές «λεπτομέρειες», που αποτελούν αρκετά εύγλωττες «ενδείξεις»:
Λίγες μόλις βδομάδες μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης Τσίπρα στην Τουρκία, ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε (21/3/2019), ότι θα υπογραφούν μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης – Μ.Ο.Ε.».
Με τα μέτρα αυτά, όπως συνέβη με τα αντίστοιχα «μνημόνια» του 1988 (Παπούλιας-Γιλμάζ) και του 2006 (Μπακογιάννη-Γκιούλ), η Τουρκία αποσπάει συνεχώς «δικαιώματα» σε ξένα χωράφια, πετώντας (όπως πάντα) όλες τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει στον κάλαθο των άχρηστων. Όλα όσα έκανε και συνεχίζει να κάνει με την Συνθήκη της Λωζάνης, αποτελούν την πιο τρανή απόδειξη της πλήρους αναξιοπιστίας της!
Με την μέθοδο αυτή μετά το σωτήριο έτος 1975, δηλαδή εδώ και σαράντα χρόνια, η Τουρκία «χτίζει» πάνω στην στρατηγική που χάραξε με την περίφημη δήλωση του ο πρωθυπουργός της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο Μπουλέντ Ετσεβίτ («Τα περί πετρελαϊκών ερευνών είναι απλά τεχνάσματα. Ο στόχος μας είναι η διεκδίκηση νέων συνόρων» – 27 Φεβρουαρίου 1975).
Κάθε νέο «μνημόνιο» ή ΜΟΕ περιλαμβάνει καινούργια «κέρδη» για την Τουρκία, αφού ό,τι δίνει στην «διαπραγμάτευση» το περιφρονεί τελείως χωρίς να το εφαρμόζει, αλλά απαιτεί με φορτικότητα όλα όσα κατάφερε να εξασφαλίσει στις διαπραγματεύσεις.
Όσο πιο απληροφόρητοι, όσο πιο άπειροι, όσο πιο καλόπιστοι είναι οι εκάστοτε Έλληνες διαπραγματευτές, τόσο μεγαλύτερα είναι τα κέρδη που αποκομίζει η Τουρκία από κάθε «διαπραγμάτευση».
Οι σημαντικές «λεπτομέρειες» που γίνονται συνεχώς γνωστές δημιουργώντας απόλυτα δικαιολογημένη ανησυχία, είναι οι εξής:
Ο πρώην Έλληνας υπουργός Εξωτερικών με το προσωνύμιο «Σουσλώφ» (κατά κόσμο Νικόλαος Κοτζιάς), λίγες βδομάδες μετά την επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία, μας κάλεσε από το Φόρουμ των Δελφών (28/2-3/3/2019) «να μην είμαστε μονοφαγάδες».
Στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, μετά την υπογραφή της «Συμφωνίας των Πρεσπών» άρχισαν να κομπάζουν πως «θα λύσουμε τα Ελληνοτουρκικά, όπως λύσαμε το Σκοπιανό». Βέβαια με απόψεις όπως «η Τουρκία έχει ενεργειακά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο» ή «Το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο», δεν «λύνουμε» κανένα πρόβλημα, απλά ικανοποιούμε τις απαιτήσεις της Τουρκίας, έξω και πέρα από το Διεθνές Δίκαιο! Στο κάτω-κάτω, η Τουρκία έχει ενεργειακά δικαιώματα σε όλες τις περιοχές που της αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο μέσα στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι βέβαια μέσα στην ΑΟΖ της Κύπρου με το γελοίο επιχείρημα της «προστασίας» των Τουρκοκυπρίων!
Πρόσφατα, η μόνιμα ύπουλη και πρόστυχη Βρετανική πολιτική στο Κυπριακό, αφού κατεξευτέλισε την Διεθνή νομιμότητα για ολόκληρες δεκαετίες με απίστευτη κυνικότητα, «ανακάλυψε» ξαφνικά πως η Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη είναι «αμφισβητούμενη» (14 Μαΐου 2019).
Την επομένη (15 Μαΐου 2019), η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ σε κύριο άρθρο της, ισχυρίζεται πως η Ελλάδα πρότεινε στην Τουρκία να φύγει από την Κύπρο, να συμφωνήσει σε «ομοσπονδία» (άγνωστο αν θα αφήσει όλους τους έποικους οι οποίοι είναι πλέον περισσότεροι από τους Τουρκοκύπριους) και σαν αντάλλαγμα θα της παραδοθεί το χρυσό κλειδί του ελέγχου όλων των ενεργειακών δρόμων από την Ανατολική Μεσόγειο, που θα περνούν μέσα από την Τουρκία!
Η πιθανότητα να έγινε μια τέτοια πρόταση, κατά την διάρκεια της μυστηριώδους συνάντησης δυόμιση ωρών «κεκλεισμένων των θυρών» Τσίπρα – Ερντογάν, είναι πολύ μεγάλη. Αν έγινε, θα αποτελεί «εντολή» όλων των εμπλεκομένων χωρών (ΗΠΑ, Ισραήλ, Αίγυπτος, Γαλλία) και των πετρελαϊκών κολοσσών που ανέλαβαν να «αξιοποιήσουν» τον ενεργειακό θησαυρό της ανατολικής Μεσογείου, γιατί απλά ο ενεργειακός δρόμος προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας είναι πολύ φθηνότερος από το κόστος κατασκευής του East Med που παρακάμπτει τελείως την Τουρκία. Ο Έλληνας πρωθυπουργός πιθανότατα αποτελεί τον «κομιστή» της πρότασης, στα πλαίσια του ανατολίτικου παζαριού που διεξάγεται με την Ερντογανική Τουρκία.
Το κατά πόσο θα προχωρήσει ή όχι ενδεχόμενη πρόταση προς την Τουρκία εξαρτάται απόλυτα από τις αποφάσεις των Ελλήνων Κυπρίων οι οποίοι διδάσκουν διπλωματία ακόμα και μέσα στα ασφυκτικά αδύναμα πλαίσια που διαθέτουν. Οι συνεχείς θεατρινισμοί της Τουρκίας με τον «Πορθητή» που θυμίζουν έντονα τους πειρατές της Σομαλίας, αλλά και τόσα άλλα, αντιμετωπίζονται με αποτελεσματικότητα αφού ακόμα και η Κίνα πρόσθεσε την φωνή της στις διεθνείς αντιδράσεις για τις Τουρκικές ενέργειες.
Την Πέμπτη 16 Μαΐου 2019, στο περιθώριο της Υπουργικής Συνόδου του Συμβουλίου της Ευρώπης, συναντήθηκαν οι Υπουργοί των Εξωτερικών Ελλάδος – Τουρκίας. Αποφάσισαν «να ενεργοποιηθούν τα κλιμάκια των στρατιωτικών για την οικοδόμηση Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, τα οποία θα έχουν συνάντηση τη Δευτέρα 20 Μαΐου 2019 στην Αθήνα».
Προσωπικά θεωρώ πως η Ελλάδα πρέπει πάση θυσία να αποφύγει οποιαδήποτε δέσμευση απέναντι στην Τουρκία, μέσω κάποιων νέων Μ.Ο.Ε., που θα αφορούν οποιαδήποτε «ρύθμιση» στο Αιγαίο.
Η απόλυτη προσήλωση σε όλα τα Ελληνικά δικαιώματα στο Αιγαίο, τα οποία προκύπτουν ξεκάθαρα από συγκεκριμένες Διεθνείς Συμβάσεις και το Διεθνές Δίκαιο, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει θέμα «διαπραγμάτευσης».
Οποιαδήποτε «διαπραγμάτευση» με την Τουρκία είναι καταδικασμένη να καταλήξει σε νέα εθνική ήττα, χωρίς καμιά ντουφεκιά, όπως ακριβώς συνέβη με το Σκοπιανό. Δεν πρέπει να δέχεσαι να διαπραγματευτείς το σπίτι σου με ένα τρίτο που ζητάει, αυθαίρετα ή με την απειλή βίας ή με αφόρητες πιέσεις πανίσχυρων φίλων του, να καταλάβει ένα μέρος του.
Άλλωστε τόσο το Σκοπιανό, όσο και οι ελληνοτουρκικές «διαφορές» έχουν κοινή αφετηρία: Και τα δύο δημιουργήθηκαν μονομερώς. Το πρώτο από τον στρατάρχη Τίτο και το δεύτερο από τον Τουρκικό επεκτατισμό.
Και τα δύο στρέφονται εναντίον των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδος, και τα δύο ακολουθούν μια σταθερή, πληθωρικά χρηματοδοτούμενη και μακροπρόθεσμη πολιτική στα θέματα αυτά για ολόκληρες δεκαετίες. Και τα δύο παρακολουθούνται με απόλυτη συνέπεια, ανεξάρτητα από τα εκάστοτε πρόσωπα που βρίσκονται στην εξουσία.
Στην Ελλάδα δυστυχώς συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Δεν υπάρχει θεσμοθετημένο, υπερκομματικό όργανο που να λειτουργεί (έστω συμβουλευτικά) σε όλα τα εθνικά θέματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη Ελλάδα. Το αποτέλεσμα είναι κάθε νέος υπουργός ή πρωθυπουργός, όχι μόνο να θεωρεί πως γνωρίζει τα πάντα (κι΄ ας μην έχει την παραμικρή ιδέα), αλλά -και το χειρότερο- να θεωρεί τον εαυτό του άξιο να τα «λύσει»! Η κατάσταση αυτή χειροτερεύει ραγδαία όταν δεν λαμβάνονται υπ΄ όψη οι θέσεις του πραγματικά πολύτιμου και ικανότατου σώματος της Ελληνικής διπλωματίας ή όταν νοθεύονται οι θέσεις του από «ημέτερους» της κάθε εξουσίας που προσγειώνονται ανώμαλα σε θέσεις-κλειδιά παριστάνοντας τους ειδήμονες!
Φυσικό επακόλουθο, αλλεπάλληλες εθνικές ήττες χωρίς τέλος, στο έλεος των «μεγάλων φίλων» μας που εξυπηρετούν τα συμφέροντα μας μόνο όταν ταυτίζονται απόλυτα με τα δικά τους! Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, απλά μας υποχρεώνουν να «προσχωρήσουμε» στα δικά τους συμφέροντα, ακόμα και αν καταστρέφουμε τα δικά μας!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Με την αφόρητη πίεση των «φίλων και συμμάχων» μας, μοιράσαμε απλόχερα σε ένα συνονθύλευμα Σλάβων, Αλβανών, Ρομά, Τούρκων κ.α., μακεδονική γλώσσα και μακεδονική ταυτότητα μαζί με ένα πολύτιμο όνομα που αποτελεί Ελληνική πολιτιστική κληρονομιά ολόκληρων χιλιετηρίδων.
Η πολιτική μας ηγεσία, δεν είχε ούτε την δύναμη, ούτε το σθένος να βροντοφωνάξει αυτά που διακήρυξαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (1992) και ο Ανδρέας Παπανδρέου (1993). Υπέκυψαν σε εντολές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα όλων των άλλων – εκτός της Ελλάδος!
Ευχόμαστε ολόψυχα να μην παρασυρθούμε σε μια νέα «διαπραγμάτευση» με την Τουρκία για δήθεν Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που θα αποτελούν, με κάθε βεβαιότητα που αποδεικνύει η εμπειρία του παρελθόντος, μια νέα επώδυνη ήττα πάνω σε θέματα κρυστάλλινης Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας!
Ο Αρχαίος Έλληνας ποιητής Μένανδρος, από τον 4ο ακόμα αιώνα π.Χ., μας δίδασκε πως «Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού».
Το εξαμαρτείν κατ΄ εξακολούθηση, γνωρίζοντας εκ των προτέρων το αποτέλεσμα, μόνο μεγάλη απογοήτευση και εθνικές ήττες μπορεί να προκαλέσει…
https://professors-phds.com/2019/05/19/17890/