Τελευταία φορά που έγραψα στο μπλογκ για τον Ηρακλή ήταν το 2014 που δυστυχώς δικαιώθηκα και θα είμαι ευχαριστημένος αν το 2019 μπει ένα οριστικό τέλος στη διοικητική (και κατ επέκταση αγωνιστική) ανυποληψία της ομάδας.
Μιας ομάδας που έχει τη δυναμική του ονόματος να βρεθεί εύκολα εκεί που της αξίζει.
Κι αυτό το έδειξε όταν με τα ψέματα (εποχή Παπαθανασάκη) έκανε μια πορεία που κατέληξε στις 20.000 κόσμου στο παιχνίδι των play off με την ΑΕΚ…Επειδή όμως βλέπω πολλούς να αναπολούν εποχές Θεοδωρίδη, με το στερεοτυπικό «ναι αλλά τότε δεν κινδυνεύαμε, ναι αλλά τότε ήμασταν στην Α….» ένιωσα πως πρέπει να γράψω, γιατί είναι λάθος να γίνονται συγκρίσεις του τότε με το σήμερα.
Γιατί βλέπω πολλούς φίλους να αφήνουν το χρόνο να λειτουργεί ως φίλτρο που θολώνει την εικόνα που ανασύρουν από τη μνήμη τους, με αποτέλεσμα να λειαίνονται οι απεικονίσεις και να μοιάζουν όλα ονειρικά και όμορφα.
Εικόνες σαν αυτές που παράγουν όσοι (κυρίως όσες) νιώθουν την ανάγκη να χρησιμοποιούν φίλτρα στο Instagram. Όμορφες αλλά αλλοιωμένες όσον αφορά τη πραγματική εικόνα.
Μπορεί και αυτοί οι φίλοι να το έχουν ανάγκη, να δημιουργήσουν όμορφες εικόνες από το παρελθόν του ποδοσφαιρικού Ηρακλή στο μυαλό τους.
Όταν όμως το παρακάνουν με τα φίλτρα, δεν δημιουργούν μια απλά πειραγμένη ωραιοποιημένη φωτογραφία αλλά κάτι παντελώς ψεύτικο και εκτός πραγματικότητας.
Όπως κάνουν με το να βάζουν στην εξίσωση του θετικού και τον αείμνηστο…
Ο Θεοδωρίδης λοιπόν κληρονόμησε μια έτοιμη ομαδάρα κι αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός.
Μια ομάδα με το καλύτερο κέντρο που πάτησε ποτέ το χορτάρι στα ελληνικά γήπεδα για την οποία όχι μόνο δεν έβαλε λίγο το χέρι στη τσέπη, να πάρει το μοναδικό παίκτη που χρειαζόταν, έναν γνήσιο σέντερ φορ περιοχής και να μαζεύει τίτλους η ομάδα, την είχε σχεδόν πάντα ένα κλικ πίσω από τις θέσεις της Ευρώπης και αντί να βρίσκεται στις κληρώσεις της UEFA σχεδόν κάθε χρόνο, χάριζε ιστορίες δόξας στη κάθε γειτονιά.
Άλλες ομάδες ξεχρέωναν ευρωπαϊκές τιμωρίες στο χαλαρό τερματίζοντας πάνω από τον Ηρακλή όποτε το χρειαζόταν, σε άλλες χάριζε την Ευρώπη σε άκομψα στημένα μπαράζ για δήθεν διαμαρτυρία (γελάνε και οι πέτρες), σε άλλες χάριζε κύπελλα με «απολύσεις» προπονητή ενώ η ομάδα ετοιμαζόταν για τελικό…
Μέχρι και ο -καθόλα συμπαθής- Αθηναϊκός έγραψε μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του, την εποχή του Θεοδωρίδη που κάποιοι τον αναπολούν.
Πέτρος Θεοδωρίδης που ήταν και για σειρά ετών αντιπρόεδρος της τότε ΕΠΑΕ-ΕΠΟ και υποτίθεται θα έπρεπε να λύνει και να δένει. Που να μην ήταν κιόλας…
Όταν λοιπόν με εκείνη την σούπερ ομάδα δεν είχε το θάρρος να σε πάει εκεί που εύκολα μπορούσες να πας αλλά προτιμούσε για παράδειγμα λυκοφιλίες με την ΑΕΚ και να σε έχει εκεί που πιο εύκολα μπορούσε, τι ακριβώς νοσταλγούν κάποιοι;
Που πέρα από τη μπαλάρα (με τη κληρονομημένη ομάδα, μη ξεχνιόμαστε) δεν χάρηκες τίποτα από όσα πανεύκολα θα μπορούσες, μέχρι που οι παίκτες εκείνοι άρχισαν να αποχωρούν και άλλοι να πωλούνται (Κωστής, Κωφίδης, Ανατολάκης) χωρίς να αναπληρώνονται (φυσικά και αυτό το έχει κρύψει η συναισθηματική ομίχλη στο μυαλό των περισσότερων εκ των νοσταλγών) και να χάνεις και αυτό το μοναδικό που είχες και σε ξεχώριζε σαν ομάδα.
Κι αν δεν αναγκαζόταν να κρατήσει τον Χατζηπαναγή, για να κρατάει τον κόσμο ναρκωμένο από το όπιο του ποδοσφαιρικού του ταλέντου και να έχει και κράχτη για τον απλό φίλαθλο κόσμο, δεν θα υπήρχε ούτε αυτό να θυμόμαστε.
Δεν θα είχαμε αποκτήσει ούτε αυτόν τον άτυπο τίτλο της πιο θεαματικής ομάδας.
Που όλοι οι αντικειμενικοί ουδέτεροι χαρακτηρίζουν «αδικημένη» από άποψη τίτλων.100% αδικημένη από τη τύχη που από προέδρους με παντελόνια (Ατματζίδης, Περτσινίδης) έπεσε σε ένα τόσο «μικρό» πρόεδρο…
Μέχρι που κατάφερε να τα κάνει όλα να ξεθωριάσουν τόσο πολύ που όχι μόνο δεν μπορούσε να κρατήσει άλλο τη θέση του, από την οποία έφτασαν να τον σωριάσουν -αγανακτισμένοι από τις διαχρονικές τακτικές του- όχι τίποτα Μάο-Μάο αλλά οι πλέον ήσυχοι και καλόβουλοι -εκείνες τις εποχές- οπαδοί στην Ελλάδα, αλλά πούλησε τον Ηρακλή σαν ταμπέλα βγάζοντας δεκάδες φορές πάνω αυτά που έβαλε όσα χρόνια ήταν πρόεδρος.
Κάνοντας την ομάδα μέρος επιχειρηματικής-κομματικής ανταλλαγής την εποχή του κραχ του Χρηματιστηρίου ανάμεσα στη κυβέρνηση και στον άνθρωπο που εκείνη την εποχή το στήριξε (και τη κυβέρνηση) όσο κανείς άλλος, με τρελές ενέσεις ποσών*, για να μην καταρρεύσει μέσα σε μια μέρα και που δεν είχε κανένα πρόβλημα (όταν από τις διαιτησίες κατάλαβε πως δεν γίνονταν όλα όπως του υποσχέθηκαν και πως έπρεπε να της αφιερώσει πολύ περισσότερο χρόνο γιατί το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι η πιο βρώμικη επιχείρηση όλων, κάτι που προφανώς δεν ήθελε να κάνει) να την ξεφορτωθεί σαν ένα απλό ΑΦΜ.
(Αφού πρώτα σαν σωστός επιχειρηματίας έβγαζε την επένδυση που έκανε με τη πώληση Κωνσταντίνου).
Αυτό πληρώνουμε από τότε, με την συμμετοχική ευθύνη φυσικά ενός ΓΣ επικίνδυνα άβουλου (εκείνες τις εποχές) που δεν μπορούσε να ελέγξει τα του πυρήνα του, πόσο μάλλον να λειτουργεί ως θεματοφύλακας εταιρειών με το σήμα του ημίθεου.
Πληρώνουμε όλη αυτή τη πορεία και το ότι αυτός που κάποιοι θολωμένοι από συναισθηματισμούς αναπολούν σε μετέτρεψε σε ένα απλό ΑΦΜ που άρχισε να περνάει από διάφορα χέρια ανεξέλεγκτα μέχρι που έγινε τοξικό.
Δεν θα αρχίσουμε να λέμε -έστω κι αν φαντάζει απόλυτα ρεαλιστικό- πως με έναν Πετρσινίδη να εξακολουθούσε να κρατά το τιμόνι, πίσω από μια σκιώδη διοίκηση-μαριονέτα, ο Ηρακλής, σαν ομάδα και εταιρεία, θα ήταν εκεί που έπρεπε και μπορούσε, ούτε την πιθανή της εξέλιξη σε διοικητικό επίπεδο, με ένα brand name γεμάτο επιτυχίες και όχι πεταμένες ευκαιρίες.
Όμως μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά πως το ΑΦΜ του συγχωρεμένου Παπαδόπουλου, το χρεώνεται (σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό) ο συγχωρεμένος Θεοδωρίδης που κάποιοι αφελώς αναπολούν…
Κι όποιος δεν αντιλαμβάνεται τη συνέχεια σε όλα τα παραπάνω, ίσως να έχει ωραιοποιήσει και τη περίοδο της Χούντας, τι να πω…
Κι αυτό δεν είναι θολές αναμνήσεις που κάνουν το παρελθόν να μοιάζει πιο γλυκό και όμορφο (σαν φίλτρο φωτογραφίας στο instagram) αλλά τεκμηριωμένα γεγονότα και η ψυχρή πραγματικότητα…
Υ.Γ.
Όταν η οργανωμένη βάση του Ηρακλή καλεί τον κόσμο να εγγραφεί στον ΓΣ και κάποιοι τοξικοί οπαδοί-φαντάσματα βρίσκουν ευκαιρία να δημιουργούν θεωρίες συνωμοσίας…
(για να καταλάβουμε το γελοίο της θέσης και πραγματικότητα να είναι αυτές θα τις ακύρωνε το ίδιο το κάλεσμα των ….»συνωμοτών» εάν υπάρχει μαζική συμμετοχή της πλατιάς μάζας των οπαδών που δεν ανήκουν στο οργανωμένο κομμάτι)…που σιωπηρά και βολικά τις ασπάζεται η πλειοψηφία, που μεγάλο μέρος της αναπολεί από λάθος οπτική τον Θεοδωρίδη, τότε επαφιόμαστε στη τύχη και μόνο όσον αφορά τη πορεία του Ηρακλή γενικότερα αλλά και του ΑΦΜ σε κάθε εταιρεία που φέρει το σήμα του.
*(όποιος ψάξει τα χρηματιστηριακά αρχεία και δημοσιεύματα της εποχής μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει)
https://365meres.wordpress.com/2019/03/02/mh-vazete-filtra-sthn-itoria-toy-hraklh-san-na-einai-fwtografia-sto-instagram/