Δεν μπορείτε να πείτε πάντως.
Ο θίασος κάνει –διαχρονικά– το παν για να είναι η παράσταση που δίνει υπερπαραγωγή.
Ο πρώτος χαζός πήγε στο Καστελόριζο για να....
δώσει μια γλυκιά συναισθηματική νότα και μια ελαφρότητα (σαν διακοπές θα είναι μωρέ) στη παραδοχή της διαχρονικής -πολιτικής πρωτίστως- ανικανότητας.
Ο δεύτερος στο Ζάππειον Μέγαρο για να συνδυάσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις με το κτίριο που συμβολίζει την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας (αλλά και την σύνδεση μας με την ΕΕ μιας και εκεί έπεσαν οι υπογραφές για την είσοδο μας στην τότε ΕΟΚ) και να προσδώσει βαρύτητα στις αερολογίες του.
Και τώρα ο τρίτος, αφού μας έβαλε με παιδική αφέλεια (-Μαλώνεις ρε; -Μαλώνω! -Έλα αν σου βαστάει ρε…Καλά, καλά…μια μαλακία είπαμε…) σε ένα έξτρα μνημόνιο, θέλει να κάνει σύνδεση με το δύσκολο ταξίδι του Οδυσσέα που τελείωσε αισίως και λυτρωτικά για τους ήρωες του και πήγε στην Ιθάκη.
Μόνο που όλοι αυτοί (με τη βοήθεια των προηγούμενων) έχουν ταξιδέψει τη χώρα τόσο πίσω που όχι η Τροία δεν έχει χτιστεί ακόμη, όχι ο Οδυσσέας δεν έχει γεννηθεί, ούτε οι τρεις αρχικοί μεγάλιθοι στη Πύλη των Λεόντων, στις Μυκήνες, δεν έχουν μπει.
Γιατί αντί να περάσουμε αυτή τη νότια -σαν άλλο Καστελόριζο- πύλη και να μας μιλήσουν σοβαρά για την ανηφόρα και το λόφο που βρίσκεται πίσω της και το πως θα μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω, όλοι μαζί, και αυτοί και εμείς, όλα όσα μας έφεραν μπροστά του ώστε να καταφέρουμε να τον ανέβουμε, τον έκρυψαν πίσω από μακέτες μιας ουτοπικής ακρόπολης.
Χαϊδεύοντας τα αυτιά των αυλικών και όσων ζουν υπό τη άμεση και έμμεση προστασία τους εντός των κρατικών «τειχών» (έστω κι αν βρίσκονται σε κακή κατάσταση) και αφού τον έκαναν να μοιάζει αξεπέραστο βουνό, κατρακυλήσαμε και καταλήξαμε σε ένα κατά βάση άγονο και χωρίς βασικά για τη ζωή αγαθά (όπως νερό) νησί…
(Γιατί αυτό ακριβώς είναι στη πραγματικότητα η Ιθάκη για την καθημερινότητα των κάτοικων της. Ένα άγονο νησί όπου κυριαρχεί η λειψυδρία)
Δραματική ιστορία επικών διαστάσεων…
Γιατί, τι είναι;
Οι μεγά(η)λιθ(ι)οι που μας αξίζουν…
https://365meres.wordpress.com/2018/08/20/oi-megahlithioi-pou-mas-aksizoun/
Ο θίασος κάνει –διαχρονικά– το παν για να είναι η παράσταση που δίνει υπερπαραγωγή.
Ο πρώτος χαζός πήγε στο Καστελόριζο για να....
δώσει μια γλυκιά συναισθηματική νότα και μια ελαφρότητα (σαν διακοπές θα είναι μωρέ) στη παραδοχή της διαχρονικής -πολιτικής πρωτίστως- ανικανότητας.
Ο δεύτερος στο Ζάππειον Μέγαρο για να συνδυάσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις με το κτίριο που συμβολίζει την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας (αλλά και την σύνδεση μας με την ΕΕ μιας και εκεί έπεσαν οι υπογραφές για την είσοδο μας στην τότε ΕΟΚ) και να προσδώσει βαρύτητα στις αερολογίες του.
Και τώρα ο τρίτος, αφού μας έβαλε με παιδική αφέλεια (-Μαλώνεις ρε; -Μαλώνω! -Έλα αν σου βαστάει ρε…Καλά, καλά…μια μαλακία είπαμε…) σε ένα έξτρα μνημόνιο, θέλει να κάνει σύνδεση με το δύσκολο ταξίδι του Οδυσσέα που τελείωσε αισίως και λυτρωτικά για τους ήρωες του και πήγε στην Ιθάκη.
Μόνο που όλοι αυτοί (με τη βοήθεια των προηγούμενων) έχουν ταξιδέψει τη χώρα τόσο πίσω που όχι η Τροία δεν έχει χτιστεί ακόμη, όχι ο Οδυσσέας δεν έχει γεννηθεί, ούτε οι τρεις αρχικοί μεγάλιθοι στη Πύλη των Λεόντων, στις Μυκήνες, δεν έχουν μπει.
Γιατί αντί να περάσουμε αυτή τη νότια -σαν άλλο Καστελόριζο- πύλη και να μας μιλήσουν σοβαρά για την ανηφόρα και το λόφο που βρίσκεται πίσω της και το πως θα μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω, όλοι μαζί, και αυτοί και εμείς, όλα όσα μας έφεραν μπροστά του ώστε να καταφέρουμε να τον ανέβουμε, τον έκρυψαν πίσω από μακέτες μιας ουτοπικής ακρόπολης.
Χαϊδεύοντας τα αυτιά των αυλικών και όσων ζουν υπό τη άμεση και έμμεση προστασία τους εντός των κρατικών «τειχών» (έστω κι αν βρίσκονται σε κακή κατάσταση) και αφού τον έκαναν να μοιάζει αξεπέραστο βουνό, κατρακυλήσαμε και καταλήξαμε σε ένα κατά βάση άγονο και χωρίς βασικά για τη ζωή αγαθά (όπως νερό) νησί…
(Γιατί αυτό ακριβώς είναι στη πραγματικότητα η Ιθάκη για την καθημερινότητα των κάτοικων της. Ένα άγονο νησί όπου κυριαρχεί η λειψυδρία)
Δραματική ιστορία επικών διαστάσεων…
Γιατί, τι είναι;
Οι μεγά(η)λιθ(ι)οι που μας αξίζουν…
https://365meres.wordpress.com/2018/08/20/oi-megahlithioi-pou-mas-aksizoun/