Το μείζον θέμα ασφάλειας της περιοχής αναφορικά με το ονοματολογικό, είναι η οριστική εξάλειψη κάθε μορφής αλυτρωτισμού και η επικύρωση της ενδεχόμενης συμφωνίας από το σύνταγμα της πΓΔΜ καθώς και τη διεθνή κατοχύρωση της από τα αρμόδια όργανα του ΟΗΕ.
Το πρόβλημα με το ονοματολογικό εδράζεται κυρίως από την παραβίαση του κάτωθι βασικού επιχειρήματος της ελληνικής πλευράς.
«Δε μπορεί ένα κράτος να οικειοποιείται εθνικά ΚΑΙ εθνοτικά, γεωγραφικά, εμπορικά, πολιτισμικά ΚΑΙ γλωσσολογικά, το όνομα μιας ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής που δεν ανήκει ούτε κατά το ήμισυ σε αυτό»
Αλυτρωτισμός και όνομα
Το νέο σύνθετο, δυστυχώς όνομα του κράτους αυτού, θα πρέπει απαραίτητα να:
1)έχει ισχύ «έναντι όλων-erga omnes» (αλλαγή συνταγματικής ονομασίας), να είναι σε μία λέξη και αν είναι δυνατόν να έχει σλαβική εκφορά σε όλες τις γλώσσες.
2) ισχύει «έναντι όλων ΚΑΙ για πάσα χρήση» και αναφέρομαι εδώ στους επιθετικούς προσδιορισμούς, πχ εμπορικά προϊόντα και ΠΟΠ, τον πολιτισμό, τα ISOCodes 3166-1 alpha 2-3 (MK-MKD), και φυσικά την αναγραφή της εθνικότητας στα διαβατήρια τους και την ταυτότητα τους.
H Tαυτότητα τους
Μείζον θέμα είναι η επιμονή μέσω δημοσιών δηλώσεων εν μέσω διαπραγμάτευσης, της διατήρησης της «μακεδονικής» ταυτότητας, από όλη την ηγεσία της βόρειας γείτονος, δηλαδή τον ΥΠΕΞ, τον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο τους.
Τι είναι όμως η ταυτότητα τους, τι εννοούν ότι δεν την διαπραγματεύονται;
Ευρύτερα οι Σκοπιανοί δεν αποδέχονται τη χρήση του νέου ονόματος για πάσα χρήση (βλέπε: 2) δηλαδή για τους επιθετικούς προσδιορισμούς
Ειδικότερα δεν αποδέχονται τη χρήση του νέου ονόματος ή καλυτέρα την «έναντι όλων-erga omnes» απάλειψη του επιθέτου «Μακεδονικός, ή, ό» από:
Α) τη γλώσσα τους
Β) την εθνικότητα τους (στοιχείο 2 εθνοτήτων) που αναγράφεται και στα διαβατήρια και στην ταυτότητα τους.
Γ) της εθνοτικής ταυτότητας της πλειοψηφίας των Σλάβων της χώρας (25% Αλβανοι και περίπου άλλο ένα 10% άλλες εθνότητες)
Δ) την ιθαγένεια τους και υπηκοότητα τους (Στοιχείο διαφόρων εγγράφων)
Ας δούμε προσεκτικότερα τα πιο σημαντικά στοιχεία του αλυτρωτισμού που σχετίζονται με την ταυτότητα τους
Αλυτρωτισμός και «Μακεδονική» ταυτότητα
Αν δεχτούμε τα στοιχειά της ταυτότητας τους να παραμείνουν ως «Μακεδονικά» αυτό σημαίνει ότι εγγράφουν δικαιώματα σε όλη την περιοχή της γεωγραφικής Μακεδονίας, άρα και επι των ελληνικών εδαφών των περιφερειών μας. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν Έλληνες πολίτες οι οποίοι νιώθουν «Μακεδόνες» στα βόρεια συνορά μας.
Εθνοτική ταυτότητα Σλάβων και κίνδυνοι
Είναι θεμελιώδους σημασίας το στοιχείο της εθνοτικής ταυτότητας των Σλάβων.
Μελλοντικά μπορεί να διασπαστεί η να καντονοποιηθεί η πΓΔΜ. Αν τυχόν παραλείψουμε από τη συμφωνία την εθνοτική ονομασία των Σλαβων και την αφήσουμε ως έχει (Μακεδονική) ή αν αναγνωρίσουμε εθνοτικά τους Σλάβους ως «Μακεδόνες», τότε το νέο κράτος που θα προκύψει θα ονοματίζεται «Μακεδονία» και θα βρίσκεται ήδη στους Ευρωατλαντικούς θεσμούς ως διάδοχο κράτος. Ο εθνοτικός «Μακεδονικός» προσδιορισμός είναι κύριο συστατικό του Συντάγματος τους και πρέπει να απαλειφθεί.
Διπλή αναγραφή ταυτότητας
Δεν πρέπει να δεχτούμε διπλή αναγραφή ταυτότητας. Ιδιαίτερη σημασία έχει να προσέξουμε το στοιχείο της εθνικότητας/nationality. Πχ είναι σημαντικό να μη γίνει αποδεκτό το GORNAMACEDONIAN/MACEDONIAN, ή διαφοροποίηση της ονομασίας της ταυτότητας σε διαφορετικές γλώσσες, πχ: GORNAMACEDONIAN/Македонскο.
Σύνταγμα και αλυτρωτισμός (περιλαμβάνονται κομμάτια άρθρου της Καθημερινής)
Το σύνταγμα της ΠΓΔΜ βρίθει αλυτρωτικών αναφορών, παρά τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις τις οποίες έχει υποστεί, με πιο πρόσφατη αυτή του 2011. Ο αλυτρωτισμός είναι ευκρινής ήδη από το προοίμιο του συντάγματος, το οποίο, μάλιστα, έχει τροποποιηθεί και βελτιωθεί έναντι της αρχικής μορφής του. Εκεί γίνεται λόγος για «τις παραδόσεις της πολιτειακής κατάστασης και νομιμότητας της Δημοκρατίας του Κρουσόβου και των αποφάσεων της Αντιφασιστικής Συνέλευσης της Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας, και το δημοψήφισμα της 8ης Σεπτεμβρίου 1991», ως θεμέλια της απόφασης για δημιουργία της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», αλλά και του συντάγματος της χώρας.
Η Αντιφασιστική Συνέλευση της Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας, γνωστή με το ακρωνύμιο ASNOM, αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ως βασικό στόχο την «ενοποίηση» της γεωγραφικής Μακεδονίας, παρουσιάζοντας τα τμήματά της που ανήκαν τόσο στη Γιουγκοσλαβία όσο και στα υπόλοιπα κράτη ως υπό κατοχή.
Επίσης γίνεται αναφορά σε «Μακεδονική» εθνότητα και υπόλοιπες εθνότητες (Αλβανοί, Τούρκοι, Βλάχοι, Ρομά, και άλλες)
Στο άρθρο 3, το οποίο προσδιορίζει τα σύνορα της ΠΓΔΜ ως «απαραβίαστα», έχει γίνει μια προσθήκη η οποία αναφέρει ότι η χώρα «δεν έχει εδαφικές αξιώσεις έναντι οποιουδήποτε γειτονικού κράτους». Ωστόσο τονίζεται ότι τα σύνορα μπορεί να αλλάξουν μόνο σε συμφωνία με το σύνταγμα «και στην αρχή της ελεύθερης βούλησης, όσο και σε συμφωνία με τους γενικά αποδεκτούς διεθνείς κανόνες».
Τα άρθρα 4 και 7 του συντάγματος είναι εκείνα που προσδιορίζουν ως «μακεδονική» την υπηκοότητα και την επίσημη γλώσσα των πολιτών της ΠΓΔΜ.
Στο άρθρο 5 γίνεται αναφορά στον εθνικό ύμνο (Denes Nad Makedonija) , ο οποίος πρέπει να τροποποιηθεί στους στίχους του, διότι αναφέρεται στη «Μακεδονία» σε «Μακεδόνες» και στη δημοκρατία του Κρουσεβο.
Ο Εθνικός ύμνος τους:
Το άρθρο 49 του συντάγματος είναι, επίσης, μια κατ’ εξοχήν επίδειξη αλυτρωτισμού. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «η Δημοκρατία ενδιαφέρεται για το καθεστώς και τα δικαιώματα εκείνων των προσώπων που ανήκουν στον Μακεδονικό Λαό σε γειτονικές χώρες καθώς και για τους εκπατρισμένους Μακεδόνες, βοηθά την πολιτισμική ανάπτυξη και προωθεί τους δεσμούς μεταξύ τους». Επ’ αυτού, στην τελευταία αναθεώρηση έγινε μια προσθήκη (Addendum) όπου αναφέρεται ότι «στην άσκηση αυτής της μέριμνας η Δημοκρατία δεν θα παρεμβαίνει στα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών ή στις εσωτερικές υποθέσεις τους».
Τα άρθρα 130 και 131 περιγράφουν τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνει συνταγματική αναθεώρηση στη γείτονα και, εν πολλοίς, σκιαγραφούν τα εμπόδια της Ελλάδας στην πορεία για μια συμφωνία erga omnes. Στο άρθρο 130 τονίζεται ότι αλλαγή στο σύνταγμα μπορεί να γίνει α) με πρόταση του προέδρου (δηλαδή του εκ του VMRO προερχόμενου Γκιόργκι Ιβάνοφ), β) με κυβερνητική πρωτοβουλία 30 βουλευτών ή γ) με 150.000 υπογραφές. Στο άρθρο 131 ορίζεται ότι «για να αρχίσει» η διαδικασία αλλαγής του συντάγματος, απαιτούνται τα δύο τρίτα (δηλαδή 80 από τους 120 βουλευτές) της Βουλής. Επ’ αυτού έχει γίνει μια ενδιαφέρουσα προσθήκη το 2005, όπου η πλειοψηφία των ψήφων στη Βουλή θα πρέπει να ανταποκρίνεται όχι επί του συνόλου του πληθυσμού της ΠΓΔΜ αλλά επί κοινοτήτων που την απαρτίζουν.
Συμπερασματικά: Αν δε θέλουμε να αναγνωρίζονται ως «Μακεδόνες» ανά την υφήλιο και να μην ενοχλούμαστε οταν θα αναφέρεται η Μερκελ σε «Μακεδόνα» Πρωθυπουργό, τότε τόσο για την εθνικότητα, την εθνοτική ονομασία των Σλάβων την ιθαγένεια και τη γλώσσα, θα πρέπει να απαλειφτεί ο επιθετικός προσδιορισμός τους ως “Mακεδονική ” και μάλιστα «έναντι όλων-erga omnes»
Προτεινόμενη λύση στα βασικά σημεία
Ενδεχομένως μια καντονοποιηση της πΓΔΜ σε Σλαβομακεδονες και Αλβανους να ήταν βάση για μια λύση
Πέτρος Πετράκης
makpress 19-4-2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου