Λίγες μέρες πριν χαθεί η διοίκησή του Δήμου στους «δρόμους» της ονομασίας της Π.Γ.Δ.Μ., εγκρίθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο η....
«Παροχή κατευθύνσεων στην ανάδοχο σύμπραξη μελετητών για το Β2 Στάδιο της Μελέτης Αναθεώρησης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Θεσσαλονίκης» (Δημοτικό Συμβούλιο της 22-1-2018). Σε αυτό περιλαμβάνονται πολλές και διάφορες προτάσεις για την πόλη. Άλλες προβλήθηκαν ως «τοπόσημα» για την πόλη, άλλες χάθηκαν στις σελίδες της μελέτης…
Καταρχάς το σύνολο του σχεδιασμού, «χωνεύει» μια λανθασμένη εκτίμηση όσον αφορά την πληθυσμιακή πορεία της πόλης. Μεταξύ τριών σεναρίων που παρουσιάζονται στη μελέτη (συνέχιση μείωσης πληθυσμού, διατήρησή του στα ίδια επίπεδα, αύξησή του) επιλέγεται η προοπτική της αύξησης (!) με κύρια αιτιολογία ότι επιστρέφουν όσοι τις προηγούμενες δεκαετίες είχαν μετακομίσει στα προάστια. Η οδυνηρή πραγματικότητα, όπως έχουμε αναφέρει σε παλιότερο άρθρο μας είναι ότι σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει 315 χιλιάδες μόνιμους κατοίκους. Από αυτούς, μόνο οι 11 χιλιάδες είναι παιδιά ηλικίας 0-4 ετών (το 1/28 του πληθυσμού, 3,49% – ενώ οι ηλικίας άνω των 70 είναι 51.000, το 1/6, δηλ. 16,3% ). Πράγμα που συνεπάγεται ότι σε 10, 20-25 χρόνια, ο πληθυσμός του Δήμου θα μειωθεί κατά 13%. Αυτά, χωρίς να συνυπολογίσουμε τη μεγάλη φυγή των νέων από τη χώρα και την Θεσσαλονίκη. Ενδεικτικά, το πρώτο σενάριο, της συνέχισης της μείωσης (κατά τους μελετητές του Γ.Π.Σ.), προβλέπει μείωση του πληθυσμού κατά 100.000 ώς το 2030, οπότε η πόλη θα έχει πληθυσμό μόλις 225 χιλιάδες.
Μεταξύ άλλων, στο Γ.Π.Σ. αναφέρεται πρόταση για κατασκευή γηπέδου γκολφ σε τμήμα του στρατοπέδου Κακιούση, στο δυτικό άκρο της πόλης. Πέρα των σοβαρών μας ενστάσεων για την δημιουργία ενός γηπέδου γκολφ, που φημίζονται για την κατασπατάληση φυσικών πόρων, αναρωτιόμαστε με ποιον τρόπο ένα τέτοιο γήπεδο συμβαδίζει με τις προτεραιότητες των κατοίκων των δυτικών συνοικιών της πόλης.
Προβλέπεται παράλληλα η ανέγερση στον χώρο της Δ.Ε.Θ. ξενοδοχειακής μονάδας επιπέδου VIP, πολυώροφης, με 120 κλίνες και εμβαδού 6.100 με 5.000 τ.μ. Ενώ «παραχωρείται» μόλις το 50% των εκτάσεων της Δ.Ε.Θ. για να μετασχηματιστεί σε χώρο πρασίνου. Αντί δηλαδή να δει ο σχεδιασμός στην έκταση της Δ.Ε.Θ. την ιστορική ευκαιρία να «ανασάνει» περιβαλλοντικά και αισθητικά η πόλη, μέσα από το μετασχηματισμό της έκτασης σε πράσινο μητροπολιτικό πάρκο, προκρίνει τη δημιουργία ενός δεύτερου «Μακεδονία Παλλάς» με «πράσινη» αυλή του αυτή τη φορά, το «δημόσιο» χώρο! Κόβοντας μονομιάς την προοπτική στο εγγύς μέλλον να ζήσουμε τη θαυμαστή ιδέα για μια ενιαία λωρίδα πρασίνου που θα ενώνει το περιαστικό δάσος Σέιχ Σου με τη Νέα Παραλία…
Στα σχέδια προβλέπονται αρκετές πεζοδρομήσεις στο κέντρο της πόλης, οι οποίες συγκλίνουν στο ορθό αίτημα όλων για «λιγότερο αυτοκίνητο». Όμως ο σχεδιασμός τους οφείλει άμεσα να ανταποκριθεί στις αιτιάσεις της Πυροσβεστικής και του Συμβούλιο Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης, οι οποίες έθεσαν γόνιμους προβληματισμούς μπροστά στο σχεδιασμό. Η δημιουργία περιφερειακά χώρων στάθμευσης όντως είναι μια θετικής διάταξη. Αρκεί να μη συνδυαστεί με το μετασχηματισμό όλο και περισσότερων θέσεων «μονίμων» σε επικερδής θέσεις επισκεπτών ή «κλήσεων»…
Δομικό στοιχείο της μελέτης αποτελεί η απαγόρευση στο προσεχές μέλλον μεταποιητικών παραγωγικών δραστηριοτήτων εντός του δήμου, πέραν των εργαστηρίων χαμηλής όχλησης. Με το σκεπτικό πως ο δευτερογενής τομέας πρέπει να οδηγηθεί εκτός αστικού ιστού. Η τοποθέτηση αυτή έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τις πραγματικότητες του χρεοκοπημένου μας παρόντος. Τα κόστη εγκατάστασης ή μετεγκατάστασης και λειτουργίας μικρών μεταποιητικών εργαστηρίων εκτός αστικού συγκροτήματος, είναι ασύμφορα. Η εν λόγω πρόβλεψη σε συνάρτηση με τους ληστρικούς όρους παραγωγής που η «μνημονιακή» νομοθεσία επιβάλλει, οδηγεί στη «μετανάστευση» παλιών και νέων παραγωγικών μονάδων όχι στη Σίνδο, αλλά στη Βουλγαρία ή την Π.Γ.Δ.Μ. Κι αντίστοιχα, προκαλούν και τη «μετανάστευση» των θέσεων εργασίας που θα παρείχαν!
Στο λυκόφως του 21ου αιώνα, με την επίδραση της τεχνολογίας και της στροφής της στα «μικρά» μεγέθη, γίνεται εμφανές πως το μέλλον είναι στις μικρής κλίμακας παραγωγικές επιχειρήσεις. «Στέγη» στην πόλη μας, υπάρχει τόσο για αυτές όσο και για τις επιχειρήσεις του τριτογενούς τομέα που προκρίνει ο εν λόγω σχεδιασμός…
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΜΕΝΟΥΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
«Παροχή κατευθύνσεων στην ανάδοχο σύμπραξη μελετητών για το Β2 Στάδιο της Μελέτης Αναθεώρησης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Θεσσαλονίκης» (Δημοτικό Συμβούλιο της 22-1-2018). Σε αυτό περιλαμβάνονται πολλές και διάφορες προτάσεις για την πόλη. Άλλες προβλήθηκαν ως «τοπόσημα» για την πόλη, άλλες χάθηκαν στις σελίδες της μελέτης…
Καταρχάς το σύνολο του σχεδιασμού, «χωνεύει» μια λανθασμένη εκτίμηση όσον αφορά την πληθυσμιακή πορεία της πόλης. Μεταξύ τριών σεναρίων που παρουσιάζονται στη μελέτη (συνέχιση μείωσης πληθυσμού, διατήρησή του στα ίδια επίπεδα, αύξησή του) επιλέγεται η προοπτική της αύξησης (!) με κύρια αιτιολογία ότι επιστρέφουν όσοι τις προηγούμενες δεκαετίες είχαν μετακομίσει στα προάστια. Η οδυνηρή πραγματικότητα, όπως έχουμε αναφέρει σε παλιότερο άρθρο μας είναι ότι σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει 315 χιλιάδες μόνιμους κατοίκους. Από αυτούς, μόνο οι 11 χιλιάδες είναι παιδιά ηλικίας 0-4 ετών (το 1/28 του πληθυσμού, 3,49% – ενώ οι ηλικίας άνω των 70 είναι 51.000, το 1/6, δηλ. 16,3% ). Πράγμα που συνεπάγεται ότι σε 10, 20-25 χρόνια, ο πληθυσμός του Δήμου θα μειωθεί κατά 13%. Αυτά, χωρίς να συνυπολογίσουμε τη μεγάλη φυγή των νέων από τη χώρα και την Θεσσαλονίκη. Ενδεικτικά, το πρώτο σενάριο, της συνέχισης της μείωσης (κατά τους μελετητές του Γ.Π.Σ.), προβλέπει μείωση του πληθυσμού κατά 100.000 ώς το 2030, οπότε η πόλη θα έχει πληθυσμό μόλις 225 χιλιάδες.
Μεταξύ άλλων, στο Γ.Π.Σ. αναφέρεται πρόταση για κατασκευή γηπέδου γκολφ σε τμήμα του στρατοπέδου Κακιούση, στο δυτικό άκρο της πόλης. Πέρα των σοβαρών μας ενστάσεων για την δημιουργία ενός γηπέδου γκολφ, που φημίζονται για την κατασπατάληση φυσικών πόρων, αναρωτιόμαστε με ποιον τρόπο ένα τέτοιο γήπεδο συμβαδίζει με τις προτεραιότητες των κατοίκων των δυτικών συνοικιών της πόλης.
Προβλέπεται παράλληλα η ανέγερση στον χώρο της Δ.Ε.Θ. ξενοδοχειακής μονάδας επιπέδου VIP, πολυώροφης, με 120 κλίνες και εμβαδού 6.100 με 5.000 τ.μ. Ενώ «παραχωρείται» μόλις το 50% των εκτάσεων της Δ.Ε.Θ. για να μετασχηματιστεί σε χώρο πρασίνου. Αντί δηλαδή να δει ο σχεδιασμός στην έκταση της Δ.Ε.Θ. την ιστορική ευκαιρία να «ανασάνει» περιβαλλοντικά και αισθητικά η πόλη, μέσα από το μετασχηματισμό της έκτασης σε πράσινο μητροπολιτικό πάρκο, προκρίνει τη δημιουργία ενός δεύτερου «Μακεδονία Παλλάς» με «πράσινη» αυλή του αυτή τη φορά, το «δημόσιο» χώρο! Κόβοντας μονομιάς την προοπτική στο εγγύς μέλλον να ζήσουμε τη θαυμαστή ιδέα για μια ενιαία λωρίδα πρασίνου που θα ενώνει το περιαστικό δάσος Σέιχ Σου με τη Νέα Παραλία…
Στα σχέδια προβλέπονται αρκετές πεζοδρομήσεις στο κέντρο της πόλης, οι οποίες συγκλίνουν στο ορθό αίτημα όλων για «λιγότερο αυτοκίνητο». Όμως ο σχεδιασμός τους οφείλει άμεσα να ανταποκριθεί στις αιτιάσεις της Πυροσβεστικής και του Συμβούλιο Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης, οι οποίες έθεσαν γόνιμους προβληματισμούς μπροστά στο σχεδιασμό. Η δημιουργία περιφερειακά χώρων στάθμευσης όντως είναι μια θετικής διάταξη. Αρκεί να μη συνδυαστεί με το μετασχηματισμό όλο και περισσότερων θέσεων «μονίμων» σε επικερδής θέσεις επισκεπτών ή «κλήσεων»…
Δομικό στοιχείο της μελέτης αποτελεί η απαγόρευση στο προσεχές μέλλον μεταποιητικών παραγωγικών δραστηριοτήτων εντός του δήμου, πέραν των εργαστηρίων χαμηλής όχλησης. Με το σκεπτικό πως ο δευτερογενής τομέας πρέπει να οδηγηθεί εκτός αστικού ιστού. Η τοποθέτηση αυτή έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τις πραγματικότητες του χρεοκοπημένου μας παρόντος. Τα κόστη εγκατάστασης ή μετεγκατάστασης και λειτουργίας μικρών μεταποιητικών εργαστηρίων εκτός αστικού συγκροτήματος, είναι ασύμφορα. Η εν λόγω πρόβλεψη σε συνάρτηση με τους ληστρικούς όρους παραγωγής που η «μνημονιακή» νομοθεσία επιβάλλει, οδηγεί στη «μετανάστευση» παλιών και νέων παραγωγικών μονάδων όχι στη Σίνδο, αλλά στη Βουλγαρία ή την Π.Γ.Δ.Μ. Κι αντίστοιχα, προκαλούν και τη «μετανάστευση» των θέσεων εργασίας που θα παρείχαν!
Στο λυκόφως του 21ου αιώνα, με την επίδραση της τεχνολογίας και της στροφής της στα «μικρά» μεγέθη, γίνεται εμφανές πως το μέλλον είναι στις μικρής κλίμακας παραγωγικές επιχειρήσεις. «Στέγη» στην πόλη μας, υπάρχει τόσο για αυτές όσο και για τις επιχειρήσεις του τριτογενούς τομέα που προκρίνει ο εν λόγω σχεδιασμός…
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΜΕΝΟΥΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου