Επειδή μας έχουν πρήξει με τα Greek statistics, χάρη στα οποία μπήκαμε στο ευρώ, ενώ δεν αξίζαμε μία τόσο μεγάλη … τιμή-λαιμητόμο, αφιερώνω στου ευρωλάγνους,.....
επί τη 16η επετείω της εισόδου μας στην ευρωζώνη, απόσπασμα από το βιβλίο τού Βαρουφάκη «And the weak suffer what they must?» [σελίδες 135-136].
«Όμως, το δημόσιο χρέος της Ιταλίας ήταν διπλάσιο εκείνου που ορίζει το Μάαστριχτ ως το ανώτατο όριο για την είσοδο στο ευρώ και ο πληθωρισμός της βυθιζόταν στην κόκκινη ζώνη. Η Ρώμη έκανε τα αδύνατα δυνατά, για να κατεβάσει αυτούς τους δείκτες στα όρια του Μάαστριχτ. Ευφυείς αξιωματούχοι, συνεργαζόμενοι με το καλλίτερο οικονομικό μαγειρείο που θα μπορούσε να προσφέρει η Goldman Sachs, επεδόθησαν στη δημιουργική λογιστική που κατάπιε μέρος του χρέους και λίγο από το έλλειμμα του κυβερνητικού προϋπολογισμού. Εν τούτοις, οι αριθμοί ελάχιστα μετατοπίστηκαν, ακόμη και όταν η Ρώμη επέβαλε μεγάλες δόσεις λιτότητας, για να καθηλώσει τις τιμές, να περικόψει τις δαπάνες και να δώσει εν γένει την εντύπωση ότι η Ιταλία είναι ένα έθνος κινούμενο στο δρόμο της κατάκτησης Τευτονικών αρετών. Παρά τις προσπάθειες αυτές ήταν φανερό ότι οι κανόνες του Μάαστριχτ έπρεπε να καμφθούν, προκειμένου η Ιταλία να αντικαταστήσει τη μισητή, υποτιμώμενη λιρέτα με το επιχαλκωμένο ευρώ. Και εκάμφθησαν. Οι Βρυξέλλες και η Φραγκφούρτη προέβησαν σε μία ευρεία ερμηνεία του βιβλίου των Ψαλμών τους, του Δεκάλογού τους: ενόσω οι χώρες κινούνται προς την κατεύθυνση των ορίων του Μάαστριχτ, οι ευρωπαϊκές Αρχές θα μπορούν να θεωρήσουν, ότι πέτυχαν στις εξετάσεις. Ένα χρόνο περίπου αργότερα έγινε και η Ελλάς, προς μεγάλη έκπληξη, δεκτή στο ευρώ. Ο οικονομικός Τύπος ξεσάλωσε με ιστορίες για πανούργους Έλληνες αξιωματούχους που έριχναν στάχτη στα μάτια βορειοευρωπαίων αξιωματούχων, με τα «ελληνικά στατιστικά στοιχεία» ως όπλο υπεκφυγής. Τίποτε απ’ αυτά δεν ήταν αληθές. Όταν ρώτησα ένα φίλο που έπαιξε κεντρικό ρόλο στις συζητήσεις για την είσοδο, πώς κατόρθωσαν να πείσουν τους Γερμανούς να επιτρέψει την προσχώρηση της Ελλάδος στην ευρωζώνη, η απάντησή του ήταν εκπληκτικά αφοπλιστική: ‘Απλώς αντιγράψαμε όλα όσα είχαν κάνει οι Ιταλοί και μερικά κόλπα που χρησιμοποίησε η ίδια η Γερμανία. Κι’ όταν απείλησαν να προβάλουν βέτο στην είσοδό μας, τους απειλήσαμε με τη σειρά μας πως θα λέγαμε σε όλους τί είχαν σκαρώσει η Γερμανία και η Ιταλία’».
Και με την ευκαιρία, ας θυμηθούμε τον Ανδρέα Γεωργίου και τα δικά του στατιστικά, τα οποία αποδέχθηκαν όλοι, της «πρώην με φόρα Αριστεράς» περιλαμβανομένης, ως αξιόπιστα με εξαίρεση την ελληνική ανεξάρτητη [λέμε και καμμιά μ…] Δικαιοσύνη που τον διώκει, εξ ου και οι δανειστές απαιτούν όχι μόνον να τον αθωώσει η ανεξάρτητη [λέμε και δεύτερη μ..] Δικαιοσύνη, αλλά και να του πληρώσουν τα δικαστικά έξοδα οι έλληνες φορολογούμενοι. Εγώ από στατιστική δεν σκαμπάζω, αλλά ο κ. Στουρνάρας, τέως υπουργός Οικονομικών και νυν διοικητής τη ΤτΕ, κάτι θα ξέρει.
Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τα ωραία πράγματα που είχε πει ο ίδιος κ. Στουρνάρας καταθέτων ενώπιον της Βουλής.
[αντιγράφω από τον εαυτό μου http://www.komistes.gr/]
«Ήταν Δεκέμβριος του 2010 και ο Γιάννης [με δύο νι] ήταν Γενικός Διευθυντής του ΙΟΒΕ, ήτοι μίας κλειστής λέσχης εκπροσώπων μεγάλων επιχειρήσεων που έχουν ένα σκασμό τραπεζικό δανεισμό και χρωστάνε στο Δημόσιο άλλον ένα πιο μεγάλο σκασμό λεφτά. Έλεγε, λοιπόν, ο γκουρού της οικονομίας:
‘Δεν ήταν και πολύ σοφό αυτό που έγινε. Έχω και εγώ πολλά και σοβαρά ερωτήματα. Η κάθε χώρα χρησιμοποιεί το Σύστημα Εθνικών Λογαριασμών και τις γκρίζες ζώνες προς όφελός της. Δεν ωφελεί εδώ να πας να κάνεις το καλό παιδί, γιατί όταν οι άλλοι μετακινούν τα γκολπόστ, εσύ θα φας γκολ. Υπέβαλα το ερώτημα αν το BBC ή η France Telecom είναι στη γενική κυβέρνηση και δεν έλαβα απάντηση …. Η Γερμανία έβγαλε τα νοσοκομεία και το ΙΚΑ της (από το λογαριασμό γενικής κυβέρνησης), ενώ η Γαλλία πέρασε το κόστος του ασφαλιστικού στην Telecom, δηλαδή εκτός κυβέρνησης’
Από την άλλη μεριά η για πολλούς αμφιλεγόμενη κ. Ζωή Γεωργαντά έχει δηλώσει:
‘Από τις χειρόγραφες σημειώσεις μου κατά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ στις 03.09.2010 προκύπτει ότι το 2009 εντάχθηκαν στο χρέος και συνεπώς στο έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης 5,4 δισ. ευρώ από το SWAP Goldman Sachs του 2001’.
Η ίδια και ο Ν. Λογοθέτης επέμεναν και επιμένουν ότι στο τέλος του 2009 δεν έπρεπε, βάσει των διεθνών στατιστικών κανονισμών, να ενταχθούν στη Γενική Κυβέρνηση 17 ελλειμματικοί φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Της ίδιας άποψης ήταν τότε και ο Στουρνάρας. Η ένταξη, όμως, αυτών των φορέων στη Γενική Κυβέρνηση εκτίναξε το έλλειμμα στα ύψη. Ακολούθησε το Μνημόνιο και η συνακόλουθη ευτυχία που βιώνουμε μέχρι και σήμερα».
Σώτος
Υ.Γ. Αυτή η ρημάδα η αναθεώρηση του Συντάγματος πότε θα ξεκινήσει; Η Επιτροπή κουρελού που συνεστήθη τον Σεπτέμβριο του 2016 τί απέγινε; Μιλάω για το άρθρο 86 κυρίως. Το γεγονός ότι η «πρώην με φόρα Αριστερά» κωλυσιεργεί με βάζει σε σκέψεις. Λες και αυτή να το έχει ανάγκη;