Σάββατο 5 Αυγούστου 2017

Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας το καλοκαίρι...

Κυκλοφορείς μέσα στο καμίνι που λέγεται Θεσσαλονίκη, κι αν γλιτώσεις το έμφραγμα από τη ζέστη ....
τότε θα πας αδιάβαστος από το άγχος του να βρεις να παρκάρεις, ή του να αποφύγεις κάποιο τροχαίο ατύχημα. Κι όλα αυτά ντάλα μεσημέρι, Αύγουστο μήνα, εποχή δηλαδή που τα παλιά καλά χρόνια δεν κυκλοφορούσε ούτε πατίνι στην πόλη, αφού απαξάπαντες ήταν σε διακοπές.

Σήμερα, λίγο λόγω κρίσης, και λίγο επειδή η «ερωτική συμπρωτεύουσα» έγινε δημοφιλής προορισμός Βαλκάνιων τουριστών (και όχι μόνο), το κέντρο της σφύζει από κοσμοσυρροή, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα άναρχο κυκλοφοριακό κομφούζιο, και η όλη κατάσταση να θυμίζει … κάζμπα πόλης της Μέσης Ανατολής…

Και οι πιο άτυχοι αυτής της τουριστικής «αναζωογόνησης» της Θεσσαλονίκης είναι οι ντόπιοι, ή γενικά οι Έλληνες που την επισκέπτονται με το αυτοκίνητό τους. Διότι αυτοί πληρώνουν την νύφη, μιας και οι αλλοδαποί επισκέπτες έχουν μια άτυπη ασυλία. Μια ασυλία που κατά την δημοτική αστυνομία οφείλεται στο ότι δεν μπορούν να εισπραχτούν τα πρόστιμα για παράνομη στάθμευση που επιδίδονται στα αυτοκίνητα με ξένες πινακίδες, διότι οι οδηγοί τους τα γράφουν στα τέτοια τους, ενώ όταν ζητείται συνδρομή προξενείων κλπ για να βρεθεί η διεύθυνση κατοικίας τους και να σταλεί το μπιλιέτο, αυτά επικαλούνται «προσωπικά δεδομένα», έλλειψη διακρατικών συμφωνιών, και άλλα τέτοια παρόμοια πολιτικά ορθά επιχειρήματα.

Το αποτέλεσμα; Πας στην νέα παραλία, και βλέπεις δεκάδες (εκατοντάδες) παράνομα και τριπλοπαρκαρισμένα ιχ και πούλμαν με βαλκανικές πινακίδες, χωρίς καμιά συνέπεια, ενώ αν τύχει και το κάνεις εσύ (με ελληνικές πινακίδες) τρως ένα βαρβάτο πρόστιμο, και ίσως δεις και αφαιρεμένες τις πινακίδες σου. Όπως τα παλιά χρόνια, τότε που οι «γαλάζιοι πραίτορες» της δημοτικής αστυνομίας του Παπαγεωργόπουλου, ήταν ένα ιδιότυπο παρακράτος, που έγραφαν τα ιχ αν «ακουμπούσαν» σε πεζοδρόμιο, αφήνοντας συγχρόνως «ανέπαφα» τα εκατοντάδες αυτοκίνητα προς πώληση που οι δεκάδες αντιπροσωπείες είχαν τοποθετήσει μόνιμα επί των πεζοδρομίων… Όπως η οπλοφορία, που απαγορεύεται μόνο για τους νομοταγείς, αφού οι κακοποιοί όλοι οπλοφορούν κανονικά. Έτσι και στα αυτοκίνητα… αν δεν έχεις πινακίδες ή διαθέτεις ξένες, κάνεις ότι θες και κανείς αρμόδιος δεν σε ακουμπά. Αν έχεις κανονικές ελληνικές, τρέχα γύρευε… σε περιμένει η αυστηρή (χα χα) τσιμπίδα του νόμου για να πλΕρώσεις τις υπερωρίες του … Καρανίκα ( οι δήμοι έχουν χιλιάδες κυριολεκτικά Καρανίκες).

Τέλος πάντων… το ίδιο χάος που επικρατεί στην πόλη επικρατεί και στον δρόμο προς την Χαλκιδική, αλλά και σε αυτόν προς Καβάλα (Εγνατία), όπου χιλιάδες θηριώδη υπερσύγχρονα τζιπ και «κούρσες», αλλά και πάμπολλα ρημαγμένα σαπάκια από Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, ακόμη κι από το Μαυροβούνιο, καθημερινά επιδίδονται σε άτυπα ράλι, με τους νεόπλουτους (κάγκουρες) οδηγούς τους να γνωρίζουν ότι βρίσκονται στο βασίλειο της ανομίας, στην Ντίσνεϊλαντ της ατιμωρησίας, και να κάνουν ότι μαγκιά και ότι καγκουριά τους κατέβει, αφού όχι μόνο η τροχαία είναι παντελώς απούσα, αλλά και να υπήρχε δεν μπορεί να τους κάνει τίποτα για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω.
Έτσι, εν κατακλείδι, έχουμε την κρίση, έχουμε τον σύριζα, έχουμε τον καύσωνα, έχουμε την δόση στην εφορία, έχουμε και τους «συμπαθείς» εποχούμενους τουρίστες που μας «καβαλάνε» χωρίς σάλιο, με το «κράτος» (σε όλα τα επίπεδά του) να κυνηγάει τους έρμους τους νομοταγείς (που έχουν ελληνικές πινακίδες και ΑΦΜ) και να επιτρέπει στους υπόλοιπους να κάνουν τα γούστα τους ανέξοδα…
Live your myth in Greece και έτσι!

Strange Attractor


ΥΓ- Ένα άλλο κλασικό παράδειγμα της γενικευμένης αυθαιρεσίας είναι ότι οι καλύτερες παραλίες της Χαλκιδικής, εκεί όπου υποτίθεται ότι απαγορεύεται το ελεύθερο κάμπινγκ, είναι γεμάτες από βαλκανικά τροχόσπιτα, που ζουν το καλοκαιρινό όνειρο τσαμπαντάν, κοπρίζοντας δεξιά κι αριστερά, και μη προσφέροντας το ελάχιστο στην οικονομία μας, αφού τα περισσότερα από αυτά είναι στοιβαγμένα με κονσέρβες από την «πατρίδα»… μέχρι και μπιτόνια γεμάτα βενζίνη έχω δει να κουβαλάνε στις σχάρες της οροφής τους. Πως περνάνε τα σύνορα είναι μια άλλη ιστορία…