Απίστευτες καταγγελίες, όχι από όποιον κι όποιον, αλλά από τον π.Γ.Γ. Δημόσιας Περιουσίας Δημήτρη Κλούρα, ο οποίος μάλιστα αναφέρεται στον εαυτό του, αφού και σε αυτόν καταβαλλόταν ο μισθός, παρά το γεγονός ότι παραιτήθηκε! Ο άνθρωπος αναφέρεται με συγκλονιστικό τρόπο στις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ προσπάθειες που έκανε για ...να ΜΗΝ πληρώνεται, παρά το γεγονός ότι παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε !
Αηδιάστε ελεύθερα. Πάμε:
Συνταξιούχοι υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών (εφοριακοί κλπ) παίρνουν ΚΑΙ το μισθό που έπαιρναν ως ενεργεία υπάλληλοι !
Πληροφορούμενος από τα Μ.Μ.Ε., όπως και οι υπόλοιποι συμπολίτες μου, τις καταγγελίες, σύμφωνα με τις οποίες έλαβε έκτακτο οικονομικό βοήθημα ή, όπως το «βάπτισε» η κυβέρνηση, 13η σύνταξη, και ο κυβερνητικός βουλευτής και πρόεδρος της διαρκούς επιτροπής οικονομικών υποθέσεων της βουλής, Γεράσιμος (Μάκης) Μπαλαούρας, χωρίς να το δικαιούται, θυμήθηκα αμέσως την περίπτωση, που είχα ανακαλύψει και επισημάνει υπηρεσιακά, κατά τη διάρκεια της θητείας μου στη Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας (05-03-2015 έως 14-08-2015) και την οποία στη συνέχεια ανέδειξα ευρύτερα με το κείμενο της παραίτησής μου, που πρωτοδημοσιεύθηκε στις 6-8-2015.
Πρόκειται για την περίπτωση, όπου, επί σειρά ετών, υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών, οι οποίοι συνταξιοδοτούντο, συνέχιζαν, και ενδεχομένως συνεχίζουν, να λαμβάνουν, τόσο τη σύνταξη, όσο και το μισθό, που ελάμβαναν, όταν ήταν εν ενεργεία υπάλληλοι, χωρίς να έχουν επιστρέψει αυτά τα αχρεωστήτως καταβληθέντα χρήματα, αλλά και χωρίς να έχει κινηθεί η σχετική διαδικασία αναζήτησής τους ή η διαδικασία τερματισμού αυτού του χαρακτηριστικού φαινομένου κακοδιοίκησης και κακοδιαχείρισης του δημόσιου χρήματος, που ενδέχεται να μην είναι και τόσο αθώο για ορισμένες, τουλάχιστον, περιπτώσεις. Το ίδιο φαινόμενο ίσχυε και με στελέχη υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών, που ήταν μετακλητοί υπάλληλοι και είτε έπαιρναν διπλούς μισθούς, είτε συνεχιζόταν η μισθοδοσία τους ενώ είχαν αποχωρήσει από την υπηρεσία.
Πρόκειται για την περίπτωση, όπου, επί σειρά ετών, υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών, οι οποίοι συνταξιοδοτούντο, συνέχιζαν, και ενδεχομένως συνεχίζουν, να λαμβάνουν, τόσο τη σύνταξη, όσο και το μισθό, που ελάμβαναν, όταν ήταν εν ενεργεία υπάλληλοι, χωρίς να έχουν επιστρέψει αυτά τα αχρεωστήτως καταβληθέντα χρήματα, αλλά και χωρίς να έχει κινηθεί η σχετική διαδικασία αναζήτησής τους ή η διαδικασία τερματισμού αυτού του χαρακτηριστικού φαινομένου κακοδιοίκησης και κακοδιαχείρισης του δημόσιου χρήματος, που ενδέχεται να μην είναι και τόσο αθώο για ορισμένες, τουλάχιστον, περιπτώσεις. Το ίδιο φαινόμενο ίσχυε και με στελέχη υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών, που ήταν μετακλητοί υπάλληλοι και είτε έπαιρναν διπλούς μισθούς, είτε συνεχιζόταν η μισθοδοσία τους ενώ είχαν αποχωρήσει από την υπηρεσία.
Επισημαίνω, ότι δεν επρόκειτο για μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά για μαζικό φαινόμενο, όπου εκατοντάδες πρώην υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών ελάμβαναν, πέραν της συντάξεώς τους, και τον μισθό τους, ως να ήταν εν ενεργεία υπάλληλοι. Ουδείς Υπουργός Οικονομικών των προηγούμενων κυβερνήσεων το είχε αναδείξει και ουδείς είχε βάλει ένα τέρμα σ’αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση, που στοίχιζε εκατομμύρια ευρώ ετησίως, μόνο από πλευράς Υπουργείου Οικονομικών. Ενδέχεται, ωστόσο, να συνέβαινε και να συμβαίνει το ίδιο και στα υπόλοιπα Υπουργεία. Το δε μεμπτό σ’αυτές τις περιπτώσεις, ως προς τους υπαλλήλους που ελάμβαναν σύνταξη και μισθό ή διπλούς μισθούς, είναι στις περιπτώσεις, που ενώ το είχαν διαπιστώσει, δεν ενημέρωσαν την αρμόδια υπηρεσία να σταματήσει να εμβάζει μισθούς και δεν μερίμνησαν για την αυτόβουλη – οικειοθελή επιστροφή αυτών των αχρεωστήτως καταβληθέντων χρημάτων.
Καίτοι, λοιπόν, δεν ήταν στο αντικείμενό μου, ως Γενικού Γραμματέα Δημόσιας Περιουσίας, ωστόσο ερεύνησα το ζήτημα και ανακάλυψα την «τερατώδη» έκτασή του, όταν έλαβα πληροφορίες, ότι υπάλληλοι ή και μετακλητοί υπάλληλοι, που σχετίζονταν με τις υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας ελάμβαναν σύνταξη και μισθό ή δύο μισθούς, αντιστοίχως. Ερευνώντας γι’αυτές τις περιπτώσεις διαπίστωσα τί ακριβώς συνέβαινε και αμέσως ενημέρωσα αρμοδίως.
Στο δε κείμενο της παραίτησής μου, όπως αυτό δημοσιεύτηκε στις 6-8-2015 και αναδημοσιεύτηκε από όλες σχεδόν τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες , τα blogs, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δύο ημερήσιες εφημερίδες (οι συστημικοί ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί «έθαψαν» δημοσιογραφικά το όλο θέμα), ανέφερα, μεταξύ άλλων, τα εξής (βλ. παρ. 8):
«Επέστησα αρμοδίως την προσοχή στο μείζον ζήτημα της ετήσιας απώλειας εσόδων και ρευστότητας για το ελληνικό Δημόσιο πολλών εκατομμυρίων ευρώ, όταν, από παρεμπίπτουσα έρευνα, διεπίστωσα, ότι, από ενδεχόμενη κακή ή καθυστερημένη ενημέρωση αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου Οικονομικών, συνεχίζονται να καταβάλλονται επί έτη σε συνταξιοδοτηθέντες υπαλλήλους του Υπουργείου Οικονομικών, πέραν της συντάξεώς τους, οι μισθοί, τους οποίους ελάμβαναν, όταν ήταν ακόμη εν ενεργεία υπάλληλοι! Η απώλεια εσόδων ήταν τρομακτική και ξεπερνούσε τα τρία εκατομμύρια ευρώ για το έτος 2014 μόνο για το Υπουργείο Οικονομικών. Για δε το πρώτο εξάμηνο του έτους 2015 η απώλεια εσόδων ξεπερνούσε το ένα εκατομμύριο ευρώ. Η ίδια κατάσταση πιθανόν να ισχύει και σε άλλα Υπουργεία. Ελπίζω το ζήτημα αυτό να έχει πλέον διευθετηθεί».
Το ενδιαφέρον είναι, ότι μετά την παραίτησή μου και την αποχώρησή μου από τη Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας, συνέχισαν να μου καταβάλλουν, μέσω τραπέζης, μισθό! Αμέσως το αντιλήφθηκα και αμέσως αντέδρασα, αποστέλλοντας στην αρμόδια υπηρεσία, έγγραφο, με το οποίο τους ζητούσα να σταματήσουν άμεσα να μου εμβάζουν μισθό, αλλά και να με ενημερώσουν με ποίο τρόπο θα επέστρεφα τα αχρεωστήτως καταβληθέντα χρήματα. Παρά το αρχικό μου έγγραφο, συνεχίσθηκε, για λίγο ακόμη, η καταβολή μισθού, οπότε και απέστειλα νέο έγγραφο. Παράλληλα, προχώρησα και σε τηλεφωνικές οχλήσεις. Μόνο μετά από όλες αυτές τις ενέργειες σταμάτησαν να μου εμβάζουν χρήματα! Όλα δε τα αχρεωστήτως καταβληθέντα χρήματα τα επέστρεψα μέχρι τελευταίου σεντ, κατόπιν αποκλειστικά δικής μου πρωτοβουλίας.
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, τί έχει συμβεί από τότε, προκειμένου να τερματισθεί αυτή η απαράδεκτη κατάσταση, η οποία ζημιώνει το Δημόσιο, την ίδια στιγμή, που περικόπτονται βάναυσα μισθοί και συντάξεις, αλλά και μειώνονται οι χρηματοδοτήσεις στην Παιδεία, στην Υγεία και στην Άμυνα. Με ποιο δικαίωμα ο κ. Μπαλαούρας, αντί να επιστρέψει άμεσα τα αχρεωστήτως καταβληθέντα σ’αυτόν χρήματα, επέλεξε, ως να ήταν δικά του, να τα δωρίσει σε συνδικαλιστικούς φορείς; Πόσο δικαιούται – νομιμοποιείται ο κ Μπαλαούρας να δικαιολογείται, επικαλούμενος νομοθετικές ελλείψεις και δυσλειτουργίες του κρατικού μηχανισμού, όταν ο ίδιος είναι κυβερνητικός βουλευτής και συμμετέχει στη διαμόρφωση – ψήφιση των νόμων; Τί έχει κάνει ο ίδιος και οι συνάδελφοί του για να «κλείσουν» τις όποιες «τρύπες» του συστήματος και ποία είναι τα αντανακλαστικά τους, όταν οι ίδιοι ωφελούνται από «τα παράθυρα και τις πόρτες» του συστήματος, τα οποία οι ίδιοι διαμορφώνουν με τα νομοθετήματα – εκτρώματα, που ψηφίζουν; Νομιμοποιούνται να επικαλούνται οι βουλευτές και ιδίως οι κυβερνητικοί τις ελλείψεις – «ελαττώματα» νόμων, που οι ίδιοι ψήφισαν και από τους οποίους οι ίδιοι ωφελούνται σε βάρος άλλων συμπολιτών μας; Για να είμαστε δίκαιοι όλα αυτά αφορούν στο σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων και στη συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών.
Αυτή είναι η κατάσταση στο ελληνικό Δημόσιο, αλλά και στο άθλιο πολιτικό σύστημα της χώρας. Σε οποιαδήποτε άλλη ευνομούμενη χώρα, όπου υπάρχει πολιτική αιδώς και ευθιξία, θα υπήρχαν παραιτήσεις και δημόσια διατύπωση συγγνώμης. Δυστυχώς, όμως, είμαστε στο «Ελλαδιστάν». Ο δε μυθριδατισμός των Ελλήνων πολιτών, που θεωρούν ως φυσιολογική αυτήν την κατάσταση και δεν εξεγείρεται και δεν αντιδρά, εξασφαλίζει τη διαιώνισή της. Δεν είναι υπερβολή, λοιπόν, να εκτιμώ, ότι απέχουμε πολύ από το να μετατραπεί η χώρα μας από «Ελλαδιστάν», που έχει καταντήσει, σε Ελλάδα και από το να κατορθώσουμε να εξέλθουμε από την κρίση, που βιώνουμε ως χώρα και ως κοινωνία, διότι απλούστατα τα αίτια της κρίσης δεν είναι τόσο οικονομικά, αλλά πρωτίστως πολιτισμικά και κοινωνικά – ηθικά.