Δικαιώματα και όχι Δεσμεύσεις
1ηΜαΐου: Ημέρα Μνήμης και Τιμής – Αφετηρία Αγώνων
Η Πρωτομαγιά του 2017 βρίσκει την Ελλάδα εγκλωβισμένη στιςπολιτικές ακραίας λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης, καθώς και στις νέες επαχθείς δεσμεύσεις του 4ου Μνημονίου που ήδη έχει συνομολογήσει η σημερινή Κυβέρνηση.
Με την ανεργία να πλήττει 1.116.790 συμπολίτες και τη μακροχρόνια ανεργία να μετατρέπεται σε ένα επαγγελματικό και κοινωνικό “πουθενά” για περισσότερους από 500 χιλιάδες, η εργασία από αναφαίρετο δικαίωμα εξελίσσεται σε ένα αγωνιώδες διακύβευμα.
Η πρωτοφανής επέκταση της μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας που συνιστούν το 56% των νέων προσλήψεων πιστοποιούν την “αποκαθήλωση” του μοντέλου της πλήρους και σταθερής δουλειάς ενώ η κατακρήμνιση των μισθών κατά περίπου 25% την τελευταία επταετία με 550 χιλιάδες συναδέλφους να λαμβάνουν κάτω από 412€ μεικτά αποδεικνύουν περίτρανα ότι η αξιοπρεπής αμοιβή είναι πλέον δυσεύρετη, οι φτωχοί εργαζόμενοι πολλαπλασιάζονται και η εργασιακή ανασφάλεια “βαπτίζεται” μεταρρύθμιση.
Το φαινόμενο των “εγκλωβισμένων μισθωτών”, δηλαδή των εργαζομένων που βιώνουν ένα σκληρό καθεστώς πολύμηνης απληρωσιάς, αγγίζει τις 900 χιλιάδες, η παραβατικότητα λαμβάνει διαστάσεις μάστιγας με τη μαύρη ή τη μερικώς αδήλωτη εργασία να καλπάζουν και την τήρηση συνθηκών υγείας και ασφάλειας να θεωρούνται “πολυτέλεια” ή τροχοπέδη για την ανταγωνιστικότητα.
Το μπαράζ των νομοθετικών παρεμβάσεων διαμορφώνει συνθήκες αφανισμού των Συλλογικών Συμβάσεων την ώρα που κάποιοι επιβουλεύονται να καταργήσουν ακόμη και το δικαίωμα στην απεργία.
Κι αν ο εργασιακός βίος γίνεται αβίωτος, το Ασφαλιστικό Σύστημα, χωρίς καμία αναδιανεμητική ή έστω ανταποδοτική διάσταση, μοιράζει “επιδόματα ανέχειας” για τους κόπους και τις εισφορές μιας ολόκληρης ζωής.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα αιτήματα και οι συμβολισμοί της Εργατικής Πρωτομαγιάς είναι περισσότερο επίκαιρα παρά ποτέμε την κυβέρνηση του 3ου και 4ου Μνημονίου να ετοιμάζεται για τη ψήφιση νέων καταστροφικών μέτρων με το “φερετζέ” των δήθεν αντίμετρων.
Η εργασία απαξιώνεται και οδηγείται στο “απόσπασμα”όταν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση και αναγκαία συνθήκη για την επάνοδο της Πατρίδας σε διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης με παραγωγική ανασυγκρότηση και κοινωνική συνοχή.
Ο αγώνας προκείμενου το δίκιο των εργαζομένων να ξαναγίνει δίκαιο είναι ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.
Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. καλεί τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τις υγιείς δυνάμεις της επιχειρηματικότητας, το επιστημονικό προσωπικό της χώρας και τη νεολαία στη συγκρότηση ενός κοινού και αρραγούς μετώπου ενάντια στις ακολουθούμενες πολιτικές που επιδεινώνουν το παρόν και προδιαγράφουν απελπιστικά δυσοίωνα το μέλλον μας. Μια πλατιά κοινωνική συμμαχία κοινής λογικής για την κοινή προκοπή.
Όλοι μαζί την 1η του Μάη συμμετέχουμε αποφασιστικά, ενωτικά και ειρηνικά στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των Συνδικάτων σε όλη τη χώρα, στην Αθήνα 11:00 πμ στην Πλατεία Κλαυθμώνος.