Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Ήξερα μέχρι προχθές, κατά πως γράφουν κάποιες παλιοφυλλάδες, ότι ο Θόδωρας είχε πει «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του.....
στην ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω». Κι’ ελευθερωθήκαμε από τον Οθωμανό, για να μας πάρουν εις τας αγκάλας των αι Μεγάλαι Δυνάμεις μέχρι που πήρε το πάνω χέρι η Αγγλία, για να μας παραδώσει οικονομικώς εξουθενωμένη στις πΗΠΑ, αφού στη Γιάλτα μας είχαν μοιράσει 90-10. Ένοιωθα πως κάθε πρωθυπουργός παίρνει το πράσινο φως από τη μεγάλη υπερατλαντική Δημοκρατία των καουμπόυδων είτε επειδή διαφαίνεται ότι τον γουστάρει ο λαός είτε διότι μετά το πράσινο φως καλουπώνεται η λαϊκή βούληση με τρόπο που ο λαός να γουστάρει τον Εκλεκτό.
Κι’ από κοντά είδα τον κατά κ. Σμαραγδή «ψηλό και όμορφο» πρώην πρωθυπουργό να μιλάει αντρίκια στη Βουλή αφήνοντας πίσω του όλες τις πουστιές που έχει κάνει μέχρι σήμερα. Και της τάχωσε της Ζωής, επειδή εκείνη έχει μια περίεργη εμμονή περί την προσήλωση στην τήρηση του Κανονισμού. Είναι βέβαια παράξενο άτομο. Επιτρέπει ο Κανονισμός 5΄ αγόρευση και εκείνη εκνευρίζεται, μόλις ο αγορητής υπερβεί τα 25’ αντί να τον περιμένει να ολοκληρώσει στα 55΄. Δεν εννοεί να κάνει τον Κανονισμό λάστιχο, όπως έχουν κάνει το Σύνταγμα. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι είναι νέα βουλευτής και δεν έχει πείρα μπαχαλοποίησης, εξ ου και αδυνατεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων όπως ο Μεϊμαράκης, η Μπενάκη, ο Πετσάλνικος, ο Σιούφας κ.λπ.
Και ξαφνικά της την πέφτει ο Αντώνης, ο οποίος της θυμίζει ότι εκείνος σέρνεται στα βουλευτικά έδρανα από το 1977 και δεν θα ανεχθεί αυταρχικές συμπεριφορές. Ευγενής η Ζωή τού τη χαρίζει και δεν του θυμίζει το διάλειμμα των 11 ετών, το ρουφηχτό φιλί προς το ΠΑΣΟΚ το 1995 και τη fellatio πάλι προς το ΠΑΣΟΚ του 2012.
Και ρίχνει ο μεγάλος πρώην πρωθυπουργός την τεράστια ατάκα «Μακάρι να είχαμε 10 Παπασταύρους». Ξέρετε, απ’ αυτόν που φιγουράρει στη λίστα Lagarde, αλλά το χρήμα που βγήκε δεν είναι δικό του. Αυτός είναι η βιτρίνα, την οποία χρησιμοποίησε κάποιος που δεν ήθελε να φαίνεται. Άρα, αθώος ο παις του ανομήματος της εξαγωγής χρήματος ενδεχομένως μη φορολογημένου.
Εγώ τον θυμάμαι πάντοτε από κοντά στον πρώην [αυτό μου αρέσει να το επαναλαμβάνω] πρωθυπουργό σε κάθε κρίσιμο ταξίδι στο εξωτερικό. Σε κάθε συνάντηση υψηλού επιπέδου. Άρα, κάποιο σημαντικό ρόλο θα έπαιζε. Και μόλις ανέφερε το όνομά του ο πρώην, θυμήθηκα την προσωπική μου εμπειρία. Ήταν απόγευμα της 03.12.2014 και είχα πάει στο σχολείο να πληροφορηθώ τα της προόδου του Βενιαμίν της οικογενείας. Εκείνες τις ημέρες γινόταν χαμός στις Βρυξέλλες και στα Παρίσια με την περίφημη «διαπραγμάτευση» ή «αξιολόγηση» ή όπως θέλετε πείτε την. Έπεφταν κορμιά με αποκορύφωμα το mail Χαρδούβελλη. Κάποια στιγμή κοιτάζω πίσω μου και βλέπω να στέκεται στην ουρά και ο Παπασταύρου. Όπως κάθε απλός θνητός να περιμένει να μάθει και αυτός τις προκοπές του δικού του γόνου. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν «καλά εδώ γίνεται της Πόπης, ένας λαός είναι πάλι στα κάγκελα με τη δόση και αυτός ήλθε να μάθει την πρόοδο του γόνου του;». Στη συνέχεια, όμως, ηρέμησα καθώς σκέφτηκα ότι σίγουρα είχε δώσει τις κατευθύνσεις στη διαπραγματευτική ομάδα, οπότε μπορούσε να ασχοληθεί με τα καθημερινά, με τα τετριμμένα.
Θεέ μου, γιατί δεν μου χάρισες 1000 και όχι έναν Παπασταύρο, να κοιμάμαι ήσυχος; Ίνα τί με εγκατέλιπες; Κι’ αν εγώ στείλω στο διάολο και αυτόν και τον Αντωνάκη, θα με συγχωρέσεις;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου