του Παναγιώτη Κοκκόρη
Η νέα Κυβέρνηση αντιμετωπίζει – μέχρι στιγμής σε λεκτικό επίπεδο – το Ασφαλιστικό Ζήτημα «σαν ταύρος σε υαλοπωλείο» ! Αν και δεν έχουν περάσει ούτε τρεις μήνες, ο κόσμος έχει πιστέψει ότι :
Βρέθηκαν ξεχασμένοι πόροι των Ασφαλιστικών Ταμείων που δεν είχαν υπολογίσει οι Αναλογιστικές Μελέτες.
Καταργήθηκε η «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» για τα Επικουρικά Ταμεία
Τροποποιήθηκε ή καταργήθηκε ο «μαθηματικός τύπος» (υπολογισμός εφάπαξ).
Είναι, όμως, αυτή η πραγματικότητα ; Τελικά, οι Υπουργικές Αποφάσεις και τα Προεδρικά Διατάγματα μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση στην Κοινωνική Ασφάλιση ; Μακάρι !
Από τη στιγμή, όμως, που οι Υπουργικές Αποφάσεις και τα Προεδρικά Διατάγματα δεν «γεννούν» νέους πόρους, η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Και εξηγούμαι :
Οι Αναλογιστικές Μελέτες είναι απλά μέθοδοι υπολογισμού υφιστάμενης κατάστασης. Αν θεωρήσουμε ότι το Α ακίνητο ενός Ασφαλιστικού Ταμείου μπορεί να δώσει 1000 ευρώ ενοίκιο το χρόνο ή 10.000, αυτό δεν αλλάζει τίποτα ως προς την περιουσία του Ταμείου. Το ακίνητο υπάρχει και μένει να δούμε τι ενοίκιο θα προσελκύσει, για να δούμε ποια μελέτη ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Το ίδιο ισχύει και για τη «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» των Επικουρικών Ταμείων. Δεν είναι παρά ένα εργαλείο για να επισημαίνει τα όρια των αποθεματικών των Επικουρικών Ταμείων. Αν αυτά έχουν ελλείμματα, πως θα δώσουν συντάξεις ; Να θυμίσω ότι στην επικουρική ασφάλιση δεν ισχύει η τριμερής χρηματοδότηση που ισχύει στη γενική ασφάλιση. Τη χρηματοδοτεί μόνο ο εργοδότης κι ο εργαζόμενος με κοινή συμφωνία. Το κράτος δεν συμμετέχει. Γι’ αυτό το λόγο η επικουρική ασφάλιση αφορά μέρος των ασφαλισμένων και όχι το σύνολό τους.
Αν η κυβέρνηση σκέφτεται να στηρίξει την επικουρική ασφάλιση με κρατικούς πόρους, αυτό θα συνιστά εύνοια προς συγκεκριμένες ομάδες που θα καταστούν προνομιούχες απέναντι στο σύνολο των εργαζομένων και των ασφαλισμένων. Αρκεί να θυμίσουμε ότι τέτοιες πρακτικές στο παρελθόν γέννησαν μεγάλες αδικίες μεταξύ γενεών ασφαλισμένων. Άλλοι έλαβαν παροχές και εφάπαξ πάνω από τις εισφορές τους και άλλοι είδαν τις προσδοκίες τους για αντίστοιχες παροχές να διαψεύδονται λόγω της σπατάλης των αποθεματικών στο παρελθόν.
Το Ασφαλιστικό στην Ελλάδα δεν πρέπει να εξελιχτεί σε διαμάχη μεταξύ των γενεών. Η μέριμνά μας οφείλει να ισοκατανέμεται μεταξύ των συνταξιούχων, των ήδη εργαζόμενων που στηρίζουν σήμερα με τις εισφορές τους τα Ταμεία, αλλά και εκείνων που πρόκειται να εισέλθουν σε λίγο στον εργασιακό στίβο. Και προς εκείνους η Κοινωνική Ασφάλιση οφείλει να είναι παρούσα με αξιοπιστία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Άρα το Ασφαλιστικό στην Ελλάδα δεν χρειάζεται λόγια, αλλά συνετή διαχείριση και νέους πόρους. Η συνετή διαχείριση συνδέεται με την τεχνολογία, τη διαφάνεια και τη συνεχή βελτίωση της εξυπηρέτησης του πολίτη. Ήδη μια σειρά ηλεκτρονικών συστημάτων που δημιουργήσαμε τα προηγούμενα δυόμιση χρόνια έχουν φέρει το Ασφαλιστικό στον 21ο αιώνα.
Και δεν είναι μόνο η θωράκιση του συστήματος από την παραβατικότητα και τη σπατάλη των πόρων. Είναι η διευκόλυνση των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών στις συναλλαγές τους. Είναι, ακόμα, ο στόχος μιας ενιαίας πληρωμής φόρων και ασφαλιστικών εισφορών που θα ενισχύσει τη διαφάνεια και την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Είναι, τέλος, η ολοκλήρωση του ηλεκτρονικού συστήματος ΑΤΛΑΣ που ξεκινήσαμε, όπου ο κάθε εργαζόμενος θα κάνει στον προσωπικό του υπολογιστή ανασκόπηση του εργασιακού του βίου. Αυτό το σύστημα στο τέλος θα φέρει την απονομή της σύνταξης σε μία μόλις ημέρα. Είναι η ομογενοποίηση και κωδικοποίηση κανόνων και ρυθμίσεων που θα εμπεδώσει την εμπιστοσύνη και την κοινωνική δικαιοσύνη στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.
Από την άλλη πλευρά, η στήριξη της επιχειρηματικότητας και της οικονομικής ανάκαμψης θα φέρει νέους πόρους στο σύστημα. Η καταπολέμηση της ανεργίας με τη βελτίωση της εκπαίδευσης και την προαγωγή της καινοτομίας θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Από εκεί μπορούμε να προσδοκούμε ένα ευοίωνο μέλλον για τον Ασφαλιστικό στην Ελλάδα. Μόνο η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή τους φόρους των πολιτών δεν λύνει το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης. Με ρεαλισμό και συναίνεση μπορούμε να κινηθούμε προς τα εμπρός και να ισχυροποιήσουμε την Κοινωνική Ασφάλιση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου