Πόσο ηθικό είναι να μεταθέσουμε την εξόφληση του χρέους στις μελλοντικές γενιές;

Η εύκολη λύση είναι να ζητάς την επιμήκυνση του χρέους, επειδή δεν έχεις να το πληρώσεις τώρα. Μόνο που στα χρέη των κρατών, οι χρόνοι πάνε πολύ μακριά.  "Επιμήκυνση" σημαίνει ότι χρέη που βάζουμε τώρα....
στο κεφάλι μας, για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις του Μαρτίου 2015 π.χ., θα κληθούν να τα εξοφλήσουν με δυσβάστακτο τόκο, κάποιοι φορολογούμενοι το 2050 ή το 2100. Μοιάζει θελκτικό για την ψυχολογία του μέσου ανθρώπου, που σκέφτεται κουτοπόνηρα "και τι με νοιάζει εμένα; Ας πληρωθώ εγώ το μισθουλάκο μου και μέχρι το 2050 ...βλέπουμε. Σάμπως θα ζω εγώ, για να ζοριστώ εγώ;"

το 1833, πήραμε δάνειο 115 εκ.δρχ. 82 χρόνια μετά, το 1915, χρωστούσαμε 51,2 εκ. και πληρώναμε μέχρι το 1934 για αυτό το δάνειο. Εξόφληση μετά από 101 χρόνια....

Κάπως έτσι μπήκαν όλες οι χώρες του πλανήτη σε έναν αέναο κύκλο χρέους, από τον 19ο αιώνα. Η ιστορία πάντως διδάσκει, ότι τα χρέη δεν παραγράφονται. Και 200 χρόνια μετά, κράτη πληρώνουν τοκοχρεολύσια.

από το 1827 είχαμε αρχίσει να παίρνουμε δάνεια, για να εξοφλήσουμε τόκους
προγενέστερων δανείων !

Ας μην ξεχνούμε ότι το 2011 (ναι, το 2011 !) η Ελλάδα εξόφλησε δάνειο  που έλαβε στις 9-2-1824 από τον οίκο Lofnan, ονομαστικής αξίας 800.000 λιρών,  αλλά συνομολογήθηκε στο 59% του ονομαστικού, δηλαδή 472.000 λίρες. Είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5%. Από το δάνειο παρακρατήθηκαν 80.000 λίρες ως προκαταβολή τόκων δύο ετών, 16.000 για τοκοχρεωλύσια, 2.000 ως προμήθεια. Επίσης κατακρατήθηκαν 5.900 λίρες από τον Έλληνα διαπραγματευτή Ιωάννη Ορλάνδο για χρέη, όπως υποστήριξε, του κράτους προς τη σύζυγό του, 60.000 για μίζες, 11.000 για τη μεσιτεία του φιλέλληνα Τζ. Μπόουρινγκ και μόλις 10.000 λίρες για την αγορά εφοδίων για την επανάσταση. Το ποσό που έφτασε στην Ελλάδα ήταν μόλις 298.000 λίρες. Και εξοφλήθηκε τελικά το 2011, μετά από σειρά "επιμηκύνσεων".

Σ.Γ. makpress