προετοιμασίες μία εβδομάδα πριν-τις ομάδες ανθρώπων που περνούσαν από το πρωί, βλέπε, τον κατηχητικό μου κύκλο μετά την εκκλησία , λίγο αργότερα οι φίλοι μου από το μουσικό μας συγκρότημα και νωρίς το βραδάκι (γιατί στην πόλη μου, το χιόνι στις 9 Δεκεμβρίου ήταν ατελείωτο) τους συμμαθητές μου και τους συγγενείς. Τηλέφωνα, λουλούδια, κάρτες, δώρα, φωνές, γέλια, χαρά....
Και σήμερα; Δεν θα μιλήσω για την δική μου γιορτή, διότι και γω συμπεριλαμβάνομαι στις παρακάτω κατηγορίες ανθρώπων , για τους οποίους θα μιλήσω. Σήμερα λοιπόν, δε γιορτάζουμε. Όχι. Υπάρχει η κατηγορία αυτών που δε θέλουν. Έχω μια θεία, όπου, κάθε χρόνο που τηλεφωνούμε για την γιορτή τού θείου, μας προλαβαίνει, λέγοντας: "δε γιορτάζουμε!". Εννοεί, φυσικά, δε δεχόμαστε επισκέψεις. Η θεία έχει ψύχωση με την καθαριότητα και δε θέλει να μπαίνει κόσμος, για να μην λερώσει το σπίτι. Άλλος έχει μικρό σπίτι και ντρέπεται, άλλος δεν έχει λεφτά, άλλος έχει τα ψυχολογικά του, άλλος είναι μαλωμένος με τα σόγια. Πάντως, δε θέλει βρε παιδί να γιορτάσει!!!
Και πάμε τώρα σ'αυτούς που θέλουν να γιορτάσουν. Α, εδώ ξεκινάει το πικρό σενάριο.
-"Τί θα κάνεις στη γιορτή σου;", του λένε οι φίλοι.
-"Δεν έχω αποφασίσει ακόμα".
-"Θα δουλεύω".
-"Δεν έχω και πολύ τα κέφια μου".
Τί λες βρε ταλαίπωρε; Αφού ξέρουμε καλά τί εννοείς. Αφού το ίδιο κάνουμε κι εμείς στην γιορτή μας. Καθόμαστε όλη τη μέρα και μετράμε τις ευχές που μαζέψαμε στα κοινωνικά δίκτυα. Πόσες φορές μας αποκάλεσαν "θεά","γλυκιά μου", "σου εύχομαι τα καλύτερα, γιατί τ' αξίζεις" (αυτό το τελευταίο, κάνει επίκληση στο συναίσθημα). Άντε να πάρει και καμιά 80χρονη, ξέμπαρκη θεία, να πείτε τα τυπικά. Παίρνεις και τα παστάκια τού κιλού, για να κεράσεις στη δουλειά, μην και σε πουν Σκρουτζ, και...
Ποιος σου χτύπησε την πόρτα; Ποιος σου έφερε ένα περιποιημένο δωράκι, όχι απ' αυτά που του τα έφερε κάποιος άλλος και τα περιφέρει από γιορτή σε γιορτή; Ποιος σε κάλεσε και σου αφιέρωσε δύο λεπτά ομιλίας, χωρίς να είναι από το messenger ή το what's up;;; Ξέρω, ξέρω, δεν έχουμε χρήματα και μήπως δεν σκέφτεσαι, ότι βρισκόμαστε σε οικονομική δυσχέρεια....Μα, ελάτε τώρα!!! Ξέρετε καλά τί λέω!
Πόση υποκρισία! Στο τέλος τής βραδιάς, θ' αναρτήσουμε κι ένα ευχαριστήριο μήνυμα , για την απίστευτη συγκίνηση που νιώθουμε απ' τα τόσα μηνύματα αγάπης που λάβαμε, και θα πάμε να μιλήσουμε μόνοι και άδειοι στο μαξιλάρι μας, που, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ο καλύτερος ακροατής μας...
Να ευχηθώ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ;
έγραψε στο facebook η συγγραφέας Άννα Μοραλίδου
