Παναγιώτης Ρήγας, γραμματέας του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ που μαζί με το κόμμα των ΑΝΕΛ συγκρότησαν κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα. Τον άνθρωπο που μόλις λίγες μέρες πριν ξέπλυνε τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, προσπάθησε να σβήσει την ιστορική μνήμη και να δώσει συγχωροχάρτι στις ΗΠΑ.
Ο κ. Ρήγας ως γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ουσιαστικά ο άνθρωπος που υποκαθιστά τον πρόεδρο του κόμματος Αλ. Τσίπρα, μιας και αυτός είναι απασχολημένος με την άσκηση των πρωθυπουργικών καθηκόντων.
Ζούμε την απόλυτη προσβολή της ιστορίας ενός λαού, της προσβολής των αγώνων ενός λαού αποτέλεσμα της απόλυτης ξεφτίλας ενός κόμματος που προκειμένου να δικαιολογήσει το ξέπλυμα, την συμμαχία με το… «διάβολο», την επικίνδυνη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, δεν ντρέπονται να …τιμήσουν αυτούς που οι προηγούμενες αμερικανόδουλες κυβερνήσεις είχαν στείλει στη Μακρόνησο για να τους λυγίσουν ή να τους αποτελειώσουν…
Αυτοί που μαγάρισαν αξίες, όραμα, καπηλεύτηκαν ιστορία και ελπίδες, σήμερα μαγάρισαν τα ιδανικά όσων μαρτύρησαν στη Μακρόνησο.
Κύριοι, η θέση σας είναι δίπλα στον Καμμένο και στον Κασιδιάρη, στο Καστελόριζο… Τις ίδιες αξίες υπηρετείτε…
«Μοιραζόμαστε κοινές αξίες. Μην ξεχνάτε ότι η αξία της ελευθερίας και της δημοκρατίας γεννήθηκε στην Ελλάδα και είναι μια βασική αξία που διατρέχει την αμερικανική κουλτούρα, την αμερικανική παράδοση. Αυτών των αξιών συνεχιστής είναι ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ και προβλέπω ότι η συνεργασία μας θα είναι πολύ ουσιαστική».
Σα να μην άκουσε ποτέ ο κ. Τσίπρας τις φωνές των δυστυχισμένων, σαν να μην είδε δάκρυα ικεσίας, χέρια υψωμένα, σα να μην άκουσε φωνές της οργής, της κατάρας και του τρόμου. Της αγανάχτησης και της οργής λαών μηδέ του δικού μας εξαιρουμένου, για το ρόλο των ΗΠΑ και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ανά τον κόσμο τον τελευταίο αιώνα και την εκμετάλλευση χωρών και λαών.
Για να υλοποιηθεί η «ευκαιρία» δεν αρκούσε να ξεπλύνει μόνο το άγαλμα της ελευθερίας από το αίμα των λαών. Έπρεπε να αποκαταστήσει ακόμη και αυτόν τον Τραμπ, τον εκπρόσωπο του κακού («ελπίζω να μη μας βρει αυτό το κακό», Αλ. Τσίπρας): «η προσέγγισή του στα πράγματα και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει την πολιτική μπορεί να μοιάζει διαβολικός, αλλά γίνεται για καλό»!
Εμείς του αφιερώνουμε το ποίημα του Καρυωτάκη «Στο Άγαλμα της Eλευθερίας που φωτίζει τον κόσμο» μια προφητεία για το ρόλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ανά τον κόσμο και το είδος της ελευθερίας που προσφέρει.
Το Αγαλμα της Ελευθερίας γεμάτο σάπιο αίμα…
Το άγαλμα της ελευθερίας που υποδεχόταν για δεκαετίες τους μετανάστες στο Έλις Άιλαντ, συμβόλιζε το αμερικάνικο όνειρο και την ελευθερία, υπόσχεση και ελπίδα για τους λαούς. Στη βάση του υπάρχει επιγραφή «….Στείλτε μου τους άστεγους, τους θαλασσοδαρμένους/ Σηκώνω τον πυρσό μου δίπλα στην χρυσή πύλη». Ήταν δώρο των Γάλλων (1886) στις ΗΠΑ με την ευκαιρία των 100 χρόνων από την ανεξαρτησία της Αμερικής (4 Ιουλίου 1876) και συμβολίζει την ελευθερία, τη συναδέλφωση των λαών, την ανεξαρτησία. Όμως πολύ νωρίς οι Αμερικάνοι έδωσαν τη δική τους ερμηνεία στην έννοια της ελευθερίας. Την ταύτισαν με την εκμετάλλευση των λαών και τη φρίκη των πολέμων.
Ο Κώστας Καρυωτάκης πρώτος στην ελληνική ποίηση έδωσε τη σωστή διάσταση αυτού του συμβόλου. Το ποίημα «Στο άγαλμα της Ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο» (1927) είναι μια προφητεία για το ρόλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ανά τον κόσμο και το είδος της ελευθερίας που προσφέρει (Αναλυτικά έχω γράψει στο ΠΟΙΕΙΝ).
Το ποίημα με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη (μελοποίηση Λουκά Θάνου) ακούγεται και σήμερα στις πορείες και ειδικά αυτή του Πολυτεχνείου, μαζί με το σύνθημα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι».
Στο Άγαλμα της Eλευθερίας που φωτίζει τον κόσμο
Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει
τους ουρανούς το στέμμα σου. Tο φως σου,
χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Aμερικάνοι,
λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει
σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.
Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ’ αγοράσουν
έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι.
Eίναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν
οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν
με το πορτραίτο του Dorian Gray*.
Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,
μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,
όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.
Καρυωτάκης Kώστας
*Το πορτρέτο του Dorian Gray: στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άγγλου συγγραφέα Όσκαρ Ουάιλντ (1891), η διαφθορά, τα εγκλήματα και η ηλικία του ήρωα δεν αφήνουν τα ίχνη τους στην τέλεια μορφή του αλλά αποτυπώνονται σιγά σιγά στο πορτρέτο του.
https://atexnos.gr/
