Η κοροϊδία των Θεσσαλονικέων συνεχίζεται από τον υπουργό Μεταφορών Χρήστο Σπίρτζη, που έρχεται σήμερα στην πόλη, για να ....
ακούσει από τους δημάρχους τη θέση τους αναφορικά με το σχέδιο που τους κατέθεσε για τις αστικές συγκοινωνίες του ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος.
Ένα σχέδιο που είναι εξόφθαλμα ασαφές και πρόχειρο, καθώς σε αυτό δεν περιλαμβάνονται τα βασικά: για ποια συγκοινωνία μιλάμε, πόσα λεωφορεία θα χρειάζονται, πόσοι εργαζόμενοι, τι δρομολόγια θα γίνονται, πόσο θα τιμάται το εισιτήριο κ.λπ.
Χωρίς απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα δεν μπορεί φυσικά να υπάρξει σοβαρή συζήτηση.
Όλοι θέλουμε καινούργια και άνετα λεωφορεία, τακτικά δρομολόγια, που να φτάνουν σε κάθε γωνιά της πόλης, φτηνό εισιτήριο, ευγενικούς υπαλλήλους. Κάποιοι προχωρούν ακόμη παραπέρα ζητώντας να μην επιβάλλονται πρόστιμα σε άνεργους, νέους και πρόσφυγες, ενώ ξεχωριστή κατηγορία αποτελούν οι “δεν πληρώνω” λόγω ιδεολογίας, οι οποίοι δεν αποκλείεται να ζητήσουν να κερνούν και καραμελίτσα στους επιβάτες, όπως στα αεροπλάνα.
Όλα αυτά όμως κάποιος πρέπει να τα πληρώσει.
Υπάρχουν λεφτά;
Έχει το κράτος; Όχι.
Έχουν οι δήμοι; Φυσικά όχι.
Μπορεί να υπάρξει ιδιώτης που θα βάλει λεφτά, χωρίς να έχει απαντήσεις στο τι του ζητάμε, τι του προσφέρουμε; Πάλι όχι.
Προς τι η όλη συζήτηση λοιπόν;
Είναι ηλίου φαεινότερο πως η όλη κουβέντα είναι προσχηματική και εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Είναι προσχηματική, για να προσφέρει στον υπουργό το επιχείρημα πως αυτός ήθελε δημόσιες συγκοινωνίες στη Θεσσαλονίκη και οι δήμαρχοι, όπως και οι εκπρόσωποι των φορέων, δεν αγκάλιασαν την πρότασή του.
Η σκοπιμότητα είναι επίσης σαφής: Ο Χρήστος Σπίρτζης επιδιώκει από τη μια να ικανοποιήσει τους τοπικούς Συριζαίους (είχαν ηγηθεί του κινήματος “δεν πληρώνω” στον ΟΑΣΘ), δίνοντάς τους την ψευδαίσθηση πως η κυβέρνησή τους μάχεται, για να γκρεμίσει το μονοπώλιο του οργανισμού και να αναθέσει τις συγκοινωνίες σε δημόσιο φορέα. Από την άλλη πλήττοντας το κύρος του οργανισμού βρίσκει πάτημα να μην του αποδίδει τα συμφωνηθέντα στέλνοντάς τον στη διαιτησία και στις χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες.
Και ενώ όλα αυτά είναι προφανή, εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως οι δήμαρχοι μπήκαν σε μία τέτοια κουβέντα, δίχως να απαιτήσουν συγκεκριμένη πρόταση από την κυβέρνηση. Τι τους προτείνει, πόσο θα κοστίσει, πού θα βρεθούν τα λεφτά…
Πόσο μάλλον όταν με τη συμφωνία του “Χίλτον”, που θα ψηφίσει η κυβέρνηση -και ο Σπίρτζης- την επόμενη εβδομάδα, οι συγκοινωνίες που ανήκουν στο δημόσιο (ΟΑΣΑ κ.λπ.) περνούν αυτόματα στη δικαιοδοσία του υπερταμείου, για να ιδιωτικοποιηθούν.
Ο Σπίρτζης δηλαδή επί της ουσίας ζητά από τους δημάρχους να υποθηκεύσουν τα μελλοντικά έσοδα των δήμων τους, για να δημιουργήσουν μία δημόσια εταιρεία που θα αντικαταστήσει τον ΟΑΣΘ, η οποία την επόμενη μέρα θα ιδιωτικοποιηθεί…
Απίστευτα σχέδια απίστευτων ανθρώπων.
Πηγη: Μιχάλης Αλεξανδρίδης στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΑ
ακούσει από τους δημάρχους τη θέση τους αναφορικά με το σχέδιο που τους κατέθεσε για τις αστικές συγκοινωνίες του ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος.
Ένα σχέδιο που είναι εξόφθαλμα ασαφές και πρόχειρο, καθώς σε αυτό δεν περιλαμβάνονται τα βασικά: για ποια συγκοινωνία μιλάμε, πόσα λεωφορεία θα χρειάζονται, πόσοι εργαζόμενοι, τι δρομολόγια θα γίνονται, πόσο θα τιμάται το εισιτήριο κ.λπ.
Χωρίς απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα δεν μπορεί φυσικά να υπάρξει σοβαρή συζήτηση.
Όλοι θέλουμε καινούργια και άνετα λεωφορεία, τακτικά δρομολόγια, που να φτάνουν σε κάθε γωνιά της πόλης, φτηνό εισιτήριο, ευγενικούς υπαλλήλους. Κάποιοι προχωρούν ακόμη παραπέρα ζητώντας να μην επιβάλλονται πρόστιμα σε άνεργους, νέους και πρόσφυγες, ενώ ξεχωριστή κατηγορία αποτελούν οι “δεν πληρώνω” λόγω ιδεολογίας, οι οποίοι δεν αποκλείεται να ζητήσουν να κερνούν και καραμελίτσα στους επιβάτες, όπως στα αεροπλάνα.
Όλα αυτά όμως κάποιος πρέπει να τα πληρώσει.
Υπάρχουν λεφτά;
Έχει το κράτος; Όχι.
Έχουν οι δήμοι; Φυσικά όχι.
Μπορεί να υπάρξει ιδιώτης που θα βάλει λεφτά, χωρίς να έχει απαντήσεις στο τι του ζητάμε, τι του προσφέρουμε; Πάλι όχι.
Προς τι η όλη συζήτηση λοιπόν;
Είναι ηλίου φαεινότερο πως η όλη κουβέντα είναι προσχηματική και εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Είναι προσχηματική, για να προσφέρει στον υπουργό το επιχείρημα πως αυτός ήθελε δημόσιες συγκοινωνίες στη Θεσσαλονίκη και οι δήμαρχοι, όπως και οι εκπρόσωποι των φορέων, δεν αγκάλιασαν την πρότασή του.
Η σκοπιμότητα είναι επίσης σαφής: Ο Χρήστος Σπίρτζης επιδιώκει από τη μια να ικανοποιήσει τους τοπικούς Συριζαίους (είχαν ηγηθεί του κινήματος “δεν πληρώνω” στον ΟΑΣΘ), δίνοντάς τους την ψευδαίσθηση πως η κυβέρνησή τους μάχεται, για να γκρεμίσει το μονοπώλιο του οργανισμού και να αναθέσει τις συγκοινωνίες σε δημόσιο φορέα. Από την άλλη πλήττοντας το κύρος του οργανισμού βρίσκει πάτημα να μην του αποδίδει τα συμφωνηθέντα στέλνοντάς τον στη διαιτησία και στις χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες.
Και ενώ όλα αυτά είναι προφανή, εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως οι δήμαρχοι μπήκαν σε μία τέτοια κουβέντα, δίχως να απαιτήσουν συγκεκριμένη πρόταση από την κυβέρνηση. Τι τους προτείνει, πόσο θα κοστίσει, πού θα βρεθούν τα λεφτά…
Πόσο μάλλον όταν με τη συμφωνία του “Χίλτον”, που θα ψηφίσει η κυβέρνηση -και ο Σπίρτζης- την επόμενη εβδομάδα, οι συγκοινωνίες που ανήκουν στο δημόσιο (ΟΑΣΑ κ.λπ.) περνούν αυτόματα στη δικαιοδοσία του υπερταμείου, για να ιδιωτικοποιηθούν.
Ο Σπίρτζης δηλαδή επί της ουσίας ζητά από τους δημάρχους να υποθηκεύσουν τα μελλοντικά έσοδα των δήμων τους, για να δημιουργήσουν μία δημόσια εταιρεία που θα αντικαταστήσει τον ΟΑΣΘ, η οποία την επόμενη μέρα θα ιδιωτικοποιηθεί…
Απίστευτα σχέδια απίστευτων ανθρώπων.
Πηγη: Μιχάλης Αλεξανδρίδης στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΑ
