Η Ζωή και ο αστυνόμος

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Βγήκαν πάλι τα γνωστά μνημονιακά παπαγαλάκια και τα έβαλαν με τη Ζωή. Το αμάρτημά της είναι ότι παίρνει θέση σε ό,τι βρίσκεται μπροστά της και δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω. Στο συγκεκριμένο περιστατικό έξω από τη Βουλή, θα μπορούσε με...
ένα τηλεφώνημα στο κατάλληλο πρόσωπο [υπουργό ΠΡΟ-ΠΟ, φρούραχο της Βουλής;] να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Βγήκε, όμως, έξω να επιμεληθεί αυτοπροσώπως του θέματος.

Δεν με ενδιαφέρει ο λόγος που βγήκε έξω και το τι κατάφερε μ’ αυτό. Εκείνο που μου έμεινε είναι ότι συνεχίζει να κάνει πράξη αυτά, στα οποία πιστεύει και για τα οποία μαχόταν με τον ίδιο ανυποχώρητο τρόπο όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Ακόμη κι’ αν συγκρούεται με το ίδιο της το κόμμα.

Της την έπεσαν, βέβαια, όλοι όσοι έχουν συνηθίσει την ΕΛ.ΑΣ. σε ρόλο καθημερινού τιμωρού των απλών ανθρώπων και προστάτη μόνον «υψηλών προσώπατων». Όλοι εκείνοι που ουδέποτε έψεξαν την ΕΛ.ΑΣ., όταν διέλυε τις συγκεντρώσεις των συνταξιούχων ή αναπήρων που πήγαιναν να διαμαρτυρηθούν στο Μαξίμου, όταν ήταν πρωθυπουργός ακόμη και ο δημοκράτης και σοσιαλιστής Αντρέας. Ούτε και όταν ψέκασαν τον 90χρονο τότε Γλέζο. Αυτοί που διεκήρυσσαν ότι νόμιμη είναι μόνον η κρατική βία.

Εμένα από όλα όσα άκουσα και είδα για το επεισόδιο εστίασα στη στάση του επί κεφαλής των αστυνομικών. Ατενίζει την Πρόεδρο της Βουλής σαν να είναι ίσοι, και μπράβο του. Αν, όμως, ήμασταν σε οποιοδήποτε άλλο έτος προ του 2015 και βρισκόταν μπροστά του ο Άδωνις, ο Βορίδης, ο Χατζηδάκης, ο Λοβέρδος κ.λπ., ο κ. Αστυνόμος δεν θα ήταν τόσο άνετος. Θα στεκόταν κλαρίνο. Αυτό με εντυπωσίασε. Η αγέρωχη στάση του μπροστά στην εξουσία των τελευταίων 4 μηνών. Σαν να νοιώθει πώς μπόρα είναι και θα περάσει, για να συνεχίσει να σκύβει το κεφάλι, μη τυχόν και τον στείλει ο Κίμωνας στον Έβρο. Όπως γινόταν παλιά

Σωτήριος Καλαμίτσης

Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός και ΖΩΗλάτρης, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]